help…
we hebben tot merijn 19 maanden 's nachts problemen gehad met slapen.
toen hij 19/20 maanden was ging hij over naar een juniorbed en vanaf dat moment hebben we geen 1 nacht meer eruit gehoeven voor hem
Het naar bed gaan is eigenlijk nooit een probleem geweest
Ze gaan eerst in bad, dan pyama’s aan en dan is het standaard dat we met zijn 4en op ons grote bed liggen en nog even kletsen. Dan lig ik Xander te voeden en mijn man brengt Merijn naar bed en leest hem even voor.
Nu ineens sinds 3 avonden is het bal. Zodra mijn man de deur achter zich dicht trekt begint Merijn te huilen, hartverscheurend te huilen.
De 1e keer dachten we dat het kwam door de drukke dag die we gehad hadden en het feit dat hij zijn middagslaapje had overgeslagen. toen mocht hij nog even mee naar beneden en ging daarna slapen.
Gisteren zelfde verhaal, we dachten al, he wat is dit? spelletje? heel gedoe etc… en vanavond weer… nu hebben we hem echt dik een half uur vreselijk laten huilen in zijn bed. hij is uiteindelijk wel in slaap gevallen van de moeheid.
Ik moetecht helemaal niet bij hem gaan kijken want dan wordt het alleen nog maar erger. Hij wordt dan helemaal ‘gek’ van verdriet.
Wat kan dit zijn? Fase? Is dit typisch voor zijn leeftijd?
Fase, of idd leeftijd.
Je kunt je ritueel aanpassen.
Spreek op het grote bed samen de dag door, wat hebben jullie allemaal gedaan van opstaan tot weer gaan slapen?
(kletsen doe je toch al 
)
Dan verder met het ritueel, en dan kun je beloven om 1 keer terug te komen om nog even bij hem te kijken. Dat moet je dan ook wel doen natuurlijk, en dan is het klaar. Huilt hij dan nog, dan moet je waarschijnlijk echt doorbijten want anders zit je er echt elke avond mee…
(als je pech hebt neemt je kind dat bij hem kijken te serieus. Anna Sofie vraagt nog elke avond of ik kom kijken en dan moet ik haar een beetje dom aan zitten staren, voor haar is dat dus kijken :roll: )
Is een fase…
We zitten er met peter ook middenin momenteel.
Zelfde verhaal als bij jou, hier is het ritueel… badderen, pyama aan, naar beneden, nog 10 minuten tv kijken en wat drinken, dan boven tandenpoetsen en op bed bij papa en mama, verhaal voorlezen en dan gebruiken ze ons vooral als klimrek en willen ze knuffies enzo.
Dan breng ik Niek naar bed en Papa brengt Peter naar bed.
Papa gaat niek dan een kusje geven en doet de deur dicht en ik breng peter een kusje en trek bij hem de deur dicht.
en wij kregen een week of 3 terug ineens taferelen zoals jij die beschrijft.
En na 2 avonden hadden we zoiets van… nou, dan bekijk je het maar, als niks goed is.
We zeggen nu dus streng dat hij gewoon gaat slapen en dat als hij wil huilen hij dat vooral moet doen, maar dat papa en mama naar beneden gaan.
Binnen 2 avonden had hij door dat we het meenden en nu is het gemiddelt 2 x per week dat hij zo doet, maar dan horen we hem binnen 10 minuten niet meer.
Als ik zo her en der lees komt dat doordat ze rond deze leeftijd bewuster gaan dromen, meer onthouden en ook beseffen dat papa en mama weggaan als er geslapen moet worden.
Dus we praten veel en leggen uit, maar puntje bij paaltje gaan we idd gewoon weg.
okbedankt voor jullie antwoorden… dan doen we het nu al goed als ik jullie zo lees…pfff hopelijk is het snel weer over…
ik moet zeggen dat hij ook op maandagochtend op het kdv weer moeite heeft met afscheid nemen. Nu al 2 x dat hij bijna begint te huilen en helemaal wegkruipt bij juffie op schoot en dan heel zielig zwaait…
Herkenbaar ja…
Peter heeft nu ineens ook van die overdreven verlegen buien.
Was altijd al wel wat verlegen, maar nu, als we visite krijgen bijvoorbeeld dan duikt hij onder de salontafel en blijft eronder liggen tot het hem bevalt.
naja…
Met Aniek hebben we ook die fase wel doorlopen, heeft bij haar toch zeker wel een maand of 4/ 5 geduurd… lang helaas :roll:
hahah ja merijn ook…
normaal is hij de clown, maar owee als er iemand in de kamer staat die hij niet kent… dan verstopt hij zich helemaal achter me… :roll:
Erg herkenbaar wat ik hier allemaal lees, huilen bij het naar bed gaan, 's middags niet graag meer willen slapen, verlegen…'t zal dus wel weer een fase zijn
pfffff hij is nu al een uur bezig met huilen… echt helemaal hysterisch… heb even bij hem in bed gelegen, naast zijn bed gezeten, nu gewoon laten huilen… niets helpt…
gossie Jet, dat valt niet mee
mijn ervaring is dat het echt een paar avonden doorbijten is en dat het daarna opeens weer over is
Brent heeft het ook een paar keer gehad, de laatste keer nadat hij ziek was geweest en ik dan bij elk kuchje naast z’n bed sta, dat was natuurlijk erg gezellig
het gaat echt door merg en been he, maar mijn ervaring is wel dat een paar lange avonden doorbijten heel goed helpt
:-*
en weer … hij is al een uur aan het huilen en om ons aan het roepen, krijsen… helemal over zijn toeren…
wat wil je zelf?
Hier een vergelijkbaar verhaal. Lars sliep altijd heel goed…tot 3 maanden geleden. Ineens ging hij huilen als ik hem naar bed bracht en wegging. Drama hij kwam er meteen uit en begon op de deur te bonzen, echt niet leuk meer, keihard en we hebben nog een kleintje van 4 maanden dus dat was geen feest. Op een gegeven moment hebben we hem gewoon in het campingbedje moeten doen zodat hij niet op de deur kon gaan bonzen. Dit hebben we echt wel een maand moeten doen. Ook al gaven we hem de keuze in wel bed te slapen. Maar op een gegeven moment ging hij weer in zijn eigen bed en elke avond zei ik hetzelfde: mama gaat naar beneden, en straks kom ik nog even kijken. Elke avond weer. Soms kwam hij er nog uit maar dan riep ik achter de deur vandaan dat hij weer terug naar bed moet, wel streng en dan hoorde ik hem toch weer terugdribbelen. Ik liep dan naar beneden nog beetje tegen hem praten en dan ging het goed.
Ik heb dus het idee dat hij gewoon een bevestiging wil dat we er nog zijn, kan me vanmezelf ook nog wel herinneren dat ik het vroeger fijn vond als ik mijn ouders beneden hoorde rommelen. Nu gaat het alweer 2 maanden goed en dat is heerlijk.
liefst naar hem toe gaan, maar dat is nou net wat hij wil…
afgelopen dagen zijn we naar hem terug gegaan… ben bij hem gaan zitten en heb zijn handje vastgehouden… als ik weer weg ging ,zei ik, mama gaat nu naar beneden, jij gaat lekker slapen.
weer huilen, maar hij viel uiteindelijk wel in slaap.
Nu duimen draaien, maar hij is nu 2 minuten stil 
ik weet echt niet waar het ineens vandaan komt hoor…
Ik zal duimen! Komt echt wel weer goed, maar het is vermoeiend dat is zeker! Je moet inderdaad niet te snel terug gaan maar vanachter de deur beetje tegen hem praten zodat hij toch hoort dat je in de buurt bent. Tenzij hij zich natuurlijk helemaal overstuur huilt, want dan krijg je hem toch niet zo makkelijk meer in slaap.
Elke leeftijd heeft zo weer zijn moeilijkheden (hier wordt namelijk al een half jaar niet meer gegeten 's avonds :shock: )
@irene69 wrote:
Elke leeftijd heeft zo weer zijn moeilijkheden (hier wordt namelijk al een half jaar niet meer gegeten 's avonds :shock: )
daar word je ook niet vrolijk van… gelukkig gaat dat hier juist wel weer goed de laatste tijd…
ik denk dat het inderdaad een fase is, Jet
Tyrese is op het moment ook enorm verlegen bij vreemde mensen, terwijl hij daar nooit last van heeft gehad maar bij bekenden staat hij gewoon te vertellen en te dansen 
Hij gaat ook moeilijker slapen, maar ik heb hem een paar keer laten huilen en roepen en toen ws het opeens over… Nu slaapt hij weer sinds een paar dagen goed en op tijd. Maar ik denk inderdaad dat ze zich meer van alles bewust zijn en vaker dromen
Sterkte ermee hopelijk gaat het snel beter!! :mrgreen:
fijn om te lezen allemaal, want ook hier is het DRAMA… ik wordt er zo onzeker van… wat is er toch… het is zo hartverscheurend en Maud is al dagen helemaal hees van het schreeuwen… 
maar dit gaat dus over 
bij merijn hebben we het idee dat het samenhangt met wel of niet slapen 's middags.
hij gaat nu al een paar dagen niet meer slapen overdag en hij is gewoon lief gaan slapen
Hier ook het zelfde probleem :?
Mariano sliep altijd wel goed maar sinds zaterdag is het elke avond/nacht mis.
Ik wil hem niet bij ons in bed leggen maar hij beland er wel telkens :oops:
Ik vind het niet erg om hem te laten huilen/roepen maar als hij om 02.30 wakker word vind ik niet dat ik dat kan maken tegenover de buren :think:
Ook is hij ineens verlegen bij vreemden en hangt erg aan mij.
Ik hoop dat het idd gewoon een fase is.
Bij jip maken we er geen punt (meer) van, als hij wakker wordt gaat Tim er even naartoe om hem weer in te stoppen. Als hij dan nog niet verder kan slapen komt hij maar bij ons liggen. Vaak blijkt dan achteraf dat hij wat ziekjes was, met dit weer zijn ze zowiezo vaker verkouden he. Als hij hysterisch overstuur en ontroostbaar is krijgt hij een paracetamolletje, want 9 van de 10 keer heeft hij dan pijn (oorpijn/tandpijn/buikpijn).
Tot nu toe heeft deze “weg van de minste weerstand” nog geen verwend kind opgeleverd dat altijd bij ons wil liggen, maar een ventje dat heerlijk (uit)slaapt in zijn eigen bed.! :dance: :dance: :dance: (na anderhalf jaar iedere ochtend om 5.00 uur op te zijn gestaan genieten we nu nog steeds enorm van iedere ochtend dat jip er een latertje van maakt…tot 10.00 uitslapen of laatst zelfs tot 11.00 uur…cadeautjes zijn dat!)