Hallo allemaal,
Ik ben een 36-jarige mama van twee kinderen, een zoontje van 6 en een dochtertje van 4. Mijn gezin is hiermee compleet.
Nu heb ik een echtpaar leren kennen (man 39 jaar en vrouw 43 jaar) dat al diverse miskramen achter de rug heeft. Het ziet er naar uit dat de leeftijd van de vrouw het grootste obstakel is. Met de man heb ik een intensief mail- en chatcontact. Aangezien ik hem heel sympathiek vind en hem ook het geluk van een kind gun, zit ik er over na te denken om draagmoeder te worden. Maar voordat ik dit naar hem uitspreek, wil ik eerst uitzoeken wat het precies inhoudt en wat de ervaringen hiermee zijn.
Heeft iemand in jullie omgeving ervaring met draagmoederschap? Of ben je zelf draagmoeder geweest? Ik wil dan heel graag weten wat voor impact het op je eigen gezin heeft (gehad) en hoe je partner er tegenover stond.
Nou als je dat zou doen voor die mensen, heb je een heel warm hart!
Ikzelf heb ooit eens mijn eicellen afgestaan aan een stel wat ik ook had leren kennen op een ander forum en dat was al pittig laat staan een baby in je eigen buik dragen voor een ander!
Ik weet helemaal geen ervaringen dus aan mijn antwoord heb je niets.
Maar alleen dat je erover nadenkt overtuigt me van diep respect voor je.
:-* :-* :-*
Ik heb er totaal geen ervaring mee verder, maar het lijkt me érg moeilijk om een kind wat je 9 maanden in je hebt gedragen te moeten “afstaan” aan een ander.
In ieder geval is het wel een heel mooi idee, heel veel succes met je keuze!
@Mouse! wrote:
lijkt me érg moeilijk om een kind wat je 9 maanden in je hebt gedragen te moeten “afstaan” aan een ander!
Dat zowiezo, IK persoonlijk zou dat dus NOOIT kunnen.
:oops:
@Mouse! wrote:
Ik heb er totaal geen ervaring mee verder, maar het lijkt me érg moeilijk om een kind wat je 9 maanden in je hebt gedragen te moeten “afstaan” aan een ander.
Precies...
@Mariiyelle wrote:
@Mouse! wrote:Ik heb er totaal geen ervaring mee verder, maar het lijkt me érg moeilijk om een kind wat je 9 maanden in je hebt gedragen te moeten “afstaan” aan een ander.
Precies...
Wou erbij zeggen dat ik je heel veel succes wil wensen...
Zelf ook geen ervaring mee, maar ik meen me wel te herinneren dat het in Nederland juridisch gezien best moeilijk is. Degene die de baby draagt wordt geloof ik ook automatisch de moeder. En hoogtechnologisch draagmoederschap (dus IVF en jij het teruggeplaatste embryo uitdragen) is volgens mij zelfs helemaal niet meer mogelijk. :think: Dat betekend dus ws uitwijken naar een ander lang voor het deel IVF etc. Misschien dat een juridisch loket je met dergelijke dingen zou kunnen helpen? Het is juridisch iig een heel proces buiten natuurlijk het emotionele deel om met adoptie ed.
Wel helemaal fantastisch dat je het overweegt! :thumbup: Persoonlijk zou ik het ook niet kunnen zelfs niet wanneer idd mijn/ons gezin af zou zijn en helemaal als ‘klaar’ zou aanvoelen.
Draagmoederschap… tja, wat moet je ervan vinden.
Ook als is het niet hou eicel en dus biologisch gezien niet jou kind, het heeft wel jou bloed en dus jou DNA door de aderen gehad. Er zit “iets” van jezelf in.
Denk dat je heel sterk in je schoenen moet staan wil je dat los kunnen laten.
Hoogtechnologisch draagmoederschap mag wel in NL, maar alleen onder heel stricte voorwaarden en zover ik weet mag de wensouder niet ouder zijn dan 44 meen ik…Dus dan moet je nog opschieten ook.
Ook moet ze echt kunnen aantonen dat haar baarmoeder niet meer functioneert. (meerdere miskramen sluiten een goede zwangerschap wellicht niet direct uit)
Dus dan kom je wellicht op laagtechnologisch draagmoederschap uit, dan is de draagmoeder ook genetisch de moeder en kun je een zwangerschap opwekken met KI, desnoods thuis met een spuit.
Dat zou ik dus ECHT niet kunnen, dan is het namelijk ook echt mijn kind…
Ik zou ook geen eicellen af kunnen staan. Gewoon het idee dat er ergens een halfbrusje rondloopt van mijn kinderen, met mogelijk rood haar en sproetels.
Nee, dat druist voor mijn gevoel erg ook tegen de natuur in. (dat is een persoonlijke mening/gevoel)
Ik denk dus dat je eerst jezelf goed moet laten voorlichten en zeker moet zijn van dat de wensouders nog in aanmerking komen voor hoogtechnologisch. Zoniet, dan is er minder mogelijk en zijn de kanten van het verhaal veel sterker voor jou.
:shifty:
Kijk ook goed naar je verzekering, wat deze wel en niet dekt.
Dit geeft volgens mij vaak problemen bij de ‘hoogtechnische’ oplossingen. Dat jij het graag wilt doen, betekent helaas niet altijd dat je verzekering dat ook wil betalen. En je kan niet zo maar aanspraak maken op de verzekering van het andere stel.
Daarnaast: wat gebeurd er bij eventuele complicaties? Ook die complicaties die je later in je leven komt? Hoe eerlijk is het tegenover je gezin?
Ik heb het ook ooit eens overwogen. Serieus overwogen. Voor de broer van iemand die ik via I-net ken. Het idee was; haar eitje, het zaadje van de partner van haar broer en ik zou de zwangerschap doen. Dus niet mijn kind. Ik denk dat ik het kindje wel zou kunnen teruggeven. Ondanks de band die je met dat kindje hebt. Ik geloof echt dat ik het zou kunnen.
A had er echt moeite mee. Die was al zo opgelucht dat ik ongehavend uit onze eigen drie zwangerschappen ben gekomen. Hij zag juridisch gezien ook een hoop beren op de weg.
Hoe graag mijn hart het ook zou willen doen, ik ben niet alleen in deze beslissing. Ik zou een heleboel aan de kant kunnen gooien en me alleen kunnen richten op het enorme geschenk dat ik zou kunnen geven, maar verstandelijk gezien is het geen verstandige keuze en kleven er te veel risico’s aan vast. Risico’s waaraan ik mijn gezien niet bloot wil stellen.
Ik begrijp je overweging dan ook volledig, maar ik heb er toch voor gekozen het niet te doen.
Een eitje afstaan, dat zou ik denk ik eerder kunnen doen…
Allereerst wat mooi dat je overweegt om dit voor een ander stel te doen, toch denk ik dat er heel wat bezwaren aan kleven.
Als eerste het hele juridische gebeuren, maar daarnaast natuurlijk de emotionele kant. Je zult heel sterk in je schoenen moeten staan om dit te kunnen doorstaan: je bent zwanger maar het is niet jouw kind. Je wordt moeder, je bent immers 9 maanden verbonden met het kindje en zet het daarna ook op de wereld, maar je staat het kindje af.
Je bent zwanger en iedereen gaat zich ermee bemoeien en er wat van vinden.
De wensouders zullen zich misschien de hele zwangerschap met je gaan bemoeien (wat mag je wel doen/eten enz.).
En dan nog het punt: wat als het allemaal niet zo vlekkeloos verloopt? Stel het kindje blijkt niet ‘perfect’, stel het gaat niet goed met de zwangerschap en jij loopt gevaar?
En wat als het kindje eenmaal geboren is: hou je contact en hoe sta je daar dan zelf in?
Heel eerlijk gezegd: ik heb aan de andere kant gestaan (kinderen krijgen was heel ingewikkeld) en hoezeer ik het ook een mooi gebaar vind, ik zou het niet hebben kunnen aannemen van iemand. Ook omdat je hiermee wel eens een hele mooie vriendschap op het spel kunt zetten.
Heel veel succes met alle overwegingen.
Ik wil graag meelezen…
Mij lijkt een eitje juist heel moeilijk omdat het biologisch gezien jouw kind is.
De wetenschap dat er ergens een kind van je rondloopt, heel vreemd.
En het klinkt heel makkelijk, een eitje, maar ik denk dat het helemaal niet zo simpel is.
Draagmoederschap idem dito.
Denk dat ik daar persoonlijk wel meer mee zou hebben, gezien de wetenschap dat het kind biologisch niet van jouzelf is, maar je alleen zorgt voor het ‘huisje’.
Denk dat ik daar op emotioneel gebied minder moeite mee zou hebben.
Wat niet wegneemt dat ik het persoonlijk niet zo snel zou overwegen.
Mijn zus heeft inmiddels dit jaar haar eigen kind gekregen, zij zou eventueel de enige zijn voor wie ik er wellicht nog over na had willen denken.
Maar denken en doen zijn nog 2 hele grote verschillen!
Hoe goed ken je het koppel?
Ik vind ‘via i-net’ maar een raar gegeven eigenlijk.
Nou een eitje of een baby uit je eigen buik is toch heel wat anders om af te staan vind ik.
Mij werd dat destijds ook gevraagd of ik het kindje dan niet als mn eigen zou zien.
Nee zei ik, ik zie het als een lego steentje waarmee jullie het kasteel mee mogen afmaken.
Of als het eitje wat ik doneer en zij mag het uitbroeden.
Ja ik heb het geluk dat ik me daar luchtig over op kan stellen.
Maar iets wat een ander in zn buik draagt door middel van jouw eitje, dat kun je toch niet als eigen gaan zien?
Ik althans niet hoor.
Rooike, ik DENK dat sommige mensen er teveel over nadenken. Niks mis mee natuurlijk, maar persoonlijk zou ik ook zo een eitje doneren.
Draagmoeder zijn, zou ik persoonlijk niet kunnen. Maar dat vroeg de ts niet 
Dus ik denk dat je het beste thuis kan bespreken met hoe jullie dit gaan doen en of jullie het aankunnen.
Ik denk dat ik eerder draagmoeder zou kunnen zijn dan een eicel afstaan.
Als je eicellen afstaat, is het kindje biologisch gezien van jou. Voor mijn gevoel zou ik mijn eigen kind weggeven. Ik zou niet kunnen leven met de gedachte dat er ergens op de wereld een kind van mij rondloopt, wat ik niet ken.
Omdat ik er zelf zo over denk, vind ik dat ik daardoor ook geen recht heb om van een ander eicellen of zaadcellen aan te nemen. Als kinderen krijgen niet was gelukt, waren we voor adoptie gegaan en hadden we niet voor eicel- of zaaddonatie gekozen. Mijn man had hier precies hetzelfde gevoel bij, gelukkig. Maar ik kan me voorstellen dat een ander daar heel anders in staat, dat is zo persoonlijk!
Als je draagmoeder bent, wordt het kind natuurlijk ook een deel van jou. Jij hebt het gedragen, jouw lichaam staat in verbinding met het kindje. Maar als het biologisch gezien niet van mij zou zijn, zou ik het makkelijker kunnen weggeven. Voor mijn gevoel ben ik dan de drager, het huisje om een kindje te laten groeien. Ik zou zoiets alleen in overweging nemen voor mijn zus of allerbeste vriendin. Ik zou het zeker niet doen voor iemand die ik maar van internet ken. Want het is voor jezelf en je gezondheid wel een risico, en beinvloedt daarmee ook het leven van je gezin.
De topic-schrijfster vraagt inderdaad om informatie. Maar het topic is geplaatst in het discussieforum. Dus vandaar dat mensen hun mening geven en vertellen hoe zij hierin staan. Als dat niet wenselijk is, dan had het topic beter ergens anders geplaatst kunnen worden.
Je hebt een punt Jippie, ik zet hem dan ook naar mama/papavraagjes mocht dit niet gewenst zijn dan ontvang ik graag een pb 
Dear all,
Op woensdag 25 september organiseer ik voor de tweede keer een draagmoederschap bijeenkomst. Tijdens deze avond vertel ik mijn persoonlijke verhaal en is er voldoende ruimte om vragen te stellen, ook aan elkaar. Zo kunnen we elkaar helpen om stappen verder te maken.
Er is namelijk helaas niet één route en het is een zoektocht waarbij goede informatievoorziening en steun van essentieel belang zijn. Hieraan schort het en door een bijeenkomst als deze hoop ik een steentje te kunnen bijdragen. Ik ben geen expert en kan alleen vanuit mijn persoonlijke verhaal informatie delen.
Het evenement vindt plaats op woensdag 25 september. Tijdstip 19:00 uur tot 21:30 uur in Studio She Moves in Bussum.
Aanmelden via: https://studioshemoves.com/event/draagmoederschap-bijeenkomst-25-september/
Facebook: https://www.facebook.com/events/470402530183390/
Liefs,
Sophie de Buisonjé