Draagmoeder

Wat lief dat je dit wil doen. Maar het is belangrijk dat eerst je eigen gezin compleet is.

Je schrijft al dat je zelf ook moeilijk zwanger word. Ik denk dat je dit pas het beste kan doen als jullie zelf een 2e kindje hebben.

Een hele poos geleden heb ik het hier ook eens over gehad met iemand die ken. Haar broer is homoseksueel en zij zou een eitje ‘leveren’ en haar zwager het zaadje maar zou het kindje nooit zelf kunnen/willen dragen en dus zou daar dan een draagmoeder aan te pas komen.



Ik zelf zou het best willen en kunnen, zeker nu wij compleet zijn. Maar ik geloof niet dat A er zo blij mee is.



Nou is het mij ook nog niet echt officieel gevraagd natuurlijk, maar als het aan mij zou liggen en alles góed geregeld wordt (qua werk e.d) dan zou ik er niet lang over hoeven na te denken…

hoe is het nu verder gelopen?

Wat lief dat je er naar vraagt :slight_smile:



Onze gyn stond er niet afwijzend tegen over, maar gaf idd ook als advies dat wij klaar moeten zijn met onze gezinswens.

Daarnaast zullen er een aantal psychologiese testen moeten worden afgelefd mede als een mediche keuring en alles zal heel goed vast moeten worden gezet op papier en bij dat laaste komt echt heel wat kijken.



Hun gyn vondt het een mooi gebaar maar nog te vroeg, en zou er op dit moment nog niet aan mee willen werken.

Hij gaf wel het zelfde advies als onze gyn met wat er allemaal gedaan en geregeld moet worden.

Hun gyn wil het zeker nog 5 jaar aankijken voor hij dit als serieuse optie wil gaan overwegen.

Daarnaast is het ook niet zeker of het ziekenhuis waarbij ze nu lopen hier aan mee willen werken.

Er zijn namelijk maar een beperkt aantal klinieken die dit doen en ook de verzekering komt nog mee kijken of ze het willen verzekeren.



Kort om we houden het in onze gedachten en kijken over een aantal jaren weer verder.

Maar ondanks alle informatie de we gehad hebben, zijn wij nog steeds bereid om het te doen.

Ik hoop dat het niet nodig zal zijn :pray: maar helaas hebben zij gisteren alweer een miskraam gekregen… :frowning:

dragon. is moest vaak aan je denken… was echt benieuwd hoe het nu verder gaat… maar dat ze zeggen kijken het eens over 5 jaar aan… dat is wel erg lang zeg.

Hoe oud zijn hun en jullie (jij bent geloof ik nog jong of niet?)



en weer een mk :cry:

hoe ver was ze? (niet dat dat iets uitmaakt voor het verdriet)

Pitje :-*



wij zijn 26 en 27 jaar, hun zijn 28 en 29 jaar…

dat de gyn het nog 5 jr wilde aankijken was voor hun ook wel even flink slikken, hellemaal omdat ze al zo lang bezig zijn, bijna optie wel gehad hebben en er ook geen oorzaak te vinden is… :frowning:

Ze hebben dit keer met 6 wkn een echo gehad en er was een kloppend hartje te zien, helaas ging het na een week weer mis :frowning:

Het doet ons ook zoveel pijn elke keer toch weer vreugde en dan weer het verdriet…

En toch zijn ze bij elke zwangerschap weer zo ontzettend positief en blij en dan het vervelende nieuws weer… :cry:

Goss Dragon, dat hakt er bij jullie natuurlijk ook in…

Ik vind 5 jaar ook wel erg lang hoor, maar misschien hebben ze dit gezegd om geen valse hoop te wekken en willen ze als alles geprobeerd is toch eerder meewerken?

Ik hoop ook dat het niet nodig hoeft te zijn, én dat jullie eigen kinderwens op korte termijn wordt vervuld!



Dikke knuffel!

Wat moeilijk Dragon, alweer een mk. :frowning:



Mijn schoonzus kan helaas geen kinderen krijgen, ik liep en loop al heel lang erover te denken om voor hun draagmoeder te worden, mijn gezin is immers klaar en ik gun hun het zo enorm. Maar toch…ik weet niet of ik 9 maanden een kindje kan dragen en me er aan hechten om het dan af te staan, ook al is het biologisch gezien niet mijn kind.

Nou heel veel sterkte samen verder. 5 jaar is best lang, maar ik denk dat eerst de hele medische molen nog aangewend gaat worden en dan ben je zo een paar jaar verder. Ik denk dat draagmoederschap vanuit medisch oogpunt echt als laatste redmiddel gezien wordt.



Zelf zou ik het best kunnen. Ik denk heel rationeel. Mijn gezin is klaar en ik heb altijd gezegd dat ik een volgende zwangerschap (dan dus ongepland, want ik wil echt niet meer kinderen) af zou breken als die toch zou komen. Ik weet dat dit misschien heel moeilijk te begrijpen is voor sommigen die juist graag een kleine erbij willen en het om wat voor reden ook niet kunnen, maar zo denk ik erover. Als ik dus draagmoeder zou zijn weet ik dat ik het heel makkelijk kan afstaan. Ik heb 2 fijne zwangerschappen gehad en zou best weer zwanger willen zijn om het ‘zwanger zijn’ , maar dus niet om het ‘resultaat’. :silenced: