mijn zoontje kan af en toe zo door het lint gaan.
Net ook.
Ik had op school geholpen de hele morgen en hy heeft mijn dochter in de klas gezeten . en mee gedaan
Toen ik klaar was, wilde hy niet mee, ging door het lint
ging liggen op de grond deed zijn jas weer uit en kreeg m niet mee
Ik was lopend heel stom van me. is nog 5 min lopen maar het regende ook nog eens
Hy liep niet mee, liet zich op de grond vallen en zo de hele weg door liep hy even mee dan weer laten vallen.
Eenmaal thuis ik was al binnen liep hy weer weg om maar naar school te willen.
Herkennen jullie dit … hoe ga je er mee om?
Ik herken het ook van Merlijn en ik til hem dan gewoon op terwijl hij wild spartelend in mijn armen ligt. :mrgreen:
Hij heeft ook de neiging om weg te lopen als ik zijn broers op ga halen, dan rent hij zo het schoolplein af, als ik hem dan ga halen dan flipt hij ook helemaal. Ik trek me er niet zo veel van aan. De meeste mensen kennen het toch wel van hun eigen kinderen toen ze zo klein waren 
Anne is bij mij ooit 1 keer bij de Etos op de grond gaan liggen, stampen en slaan. Ik ben toen aangelopen, heb haar gedag gezegd en ben gegaan. De verkoopster stond me raar te bekijken, maar in 1 keer liep er een meisje heel lief naast me :twisted: .
Het is natuurlijk niet hetzelfde als op een school, maar ik heb haar genegeerd, ieder gedrag dat ze zo vertoonde, al leek het er een beetje op liep ik aan. Al een hele tijd doet ze het nu nooit meer.
Hopenlijk kan je er iets mee.
Ik ben 2 en zeg nee :mrgreen:
Hier ook een hoor en doe eigenlijk het zelfde Negeren… laat hem gewoon liggen en groet hem dat ik weg ga. Komt altyd wel achter me aan. Alleen datverschilt natuurlijk per kind 
Heel herkenbaar, ik negeerde ze ook (vooral de oudtse kon er wat van). Tot ze niet meer meeliep (ook niet als ik uit het zich ging) dus dan nam ik haar gewoon bij haar arm en doorlopen maar. Pfffff ben echt blij dat die periodes over zijn!
negeren… later aan de hand meenemen of optillen en weglopen
Dave heeft het vooral in de winkels gehad :twisted: … kreeg dan oudere mensen ( lees 70+) achter me aan dat ik niet zo streng moest doen :wall: :wall: bemoei je er niet mee! zeg… OEW ben je net je kind (zo rustig als je op dat moment nog kan worden ) aan het corrigeren, komt er zo’n oud monster aan die dan tegen je kind gaat praten en zegt dat zijn moeder wel erg streng is :shock: :o :twisted: :twisted: :twisted:
ben ook wel eens de winkel uitgelopen, nou dan moet je ze horen ( kan er nu om lachen… maar toen niet)… hij kwam dan snel achter me aan hoor… Ja ik weet heus wel wat ik doe, als ik zou weten dat hij dan lekker de winkel helemaal op stelten zet dan zet ik hem in de auto/ op de fiets en ga 's avonds wel het broodnodige halen.
maar goed op een gegeven moment stopte hij ermee en nu wilt hij graag naar de winkel :mrgreen:
ben benieuwd wat jade in petto heeft straks… :? :shifty: :mrgreen:
Ik loop vaak ook weg , je voelt de blikken van anderen in je rug
en dan komt hy uiteindelijk wel achter me aan
maar hiy veertikt het soms.
als ik m dan by de hand pakt zoals gisteren liet hy zich gewoon vallen
in de regen dus overal plassen
Niet handig!!!
@nijntje wrote:
Ik loop vaak ook weg , je voelt de blikken van anderen in je rug
en dan komt hy uiteindelijk wel achter me aan
maar hiy veertikt het soms.
als ik m dan by de hand pakt zoals gisteren liet hy zich gewoon vallen
in de regen dus overal plassen
Niet handig!!!
Ooo, als Anne dat laatste zou doen, dus vallen in de plassen dan zou ik haar helemaal laten liggen en om een hoek gaan staan. Op zo n moment kan voor mij dan echt alles wachten, maar zoiets wordt hier niet geaccpeteerd. Vreselijk hoor, wat zal je je dan machteloos voelen. Maar geloof me, de aanhouder wint. Daarnaast is dit een leuke leeftijd en leuke manier om mama te testen :twisted:
Weet je ook waarom hij zich laat vallen? Volgens mij doet hij dat niet om jou te pesten/uit te testen, maar omdat er iets gebeurt wat hij niet leuk vindt. In dit geval is hij misschien boos omdat hij op school wilde blijven? Hier ook zo’n figuur, laat zich vallen als 'm iets niet bevalt, maar dat heeft altijd een reden. Of ik die reden goed genoeg vind of niet, voor hem zijn sommige dingen heel erg op zo’n moment. Ik vraag hem dan of hij me wil vertellen wat er is, waarom hij boos of verdrietig is, hij stopt dan met dramatisch doen en gaat met me praten, we maken dan altijd afspraken. We gaan nu naar huis om een broodje te eten, maar vanmiddag gaan we weer naar school/de speeltuin/mag jij een film kijken/mag jij een koekje eten - vul maar in.
Voor sommige mensen klinkt het heel onlogisch om een beroep te doen op de redelijkheid van een spartelende peuter, maar hier is het dé oplossing. Ik merk dat hij zich heel erg serieus genomen voelt, veel meer dan wanneer ik hem onder mn arm mee neem, want daar wordtie nog bozer van. De keren dat hij geen zin heeft om me te vertellen wat er is (komt gelukkig weinig voor), laat ik hem ook liggen, ik zeg wel altijd waar ik ben en dat hij naar me toe kan komen. Wil wel dat hij weet dat ik ‘bereikbaar’ ben.
Hiero ook eentje die zich kan laten vallen.
Laatst in de Praxis, omdat hij zelf de buggy wilde duwen maar dit kon op dat moment niet (moesten naar de kassa, hij knalde overal tegen aan).
Dus bij de kassa was het ook kassa
Heb hem gewoon laten liggen, totdat hij me aankeek. Toen zei ik dat hij ook gewoon kon opstaan en deed dit gelukkig!
Hem ook maar even vermeld dat het niet altijd kan zoals hij het wilt haha.
Hij praat alleen nog niet echt (heeft net buisjes ivm spraakachterstand), hij begint nu pas met echt praten dus hiero een gesprek voeren met hem lukt niet echt.
Het negeen hier in de vorm van weglopen heeft weinig zin :shifty:
Levi is er eentje die dan gewoon de andere kant op loopt, haije zegt ie dan :eh: :roll:
Thuis gaat ie ook vaker op de grond liggen (uit frustratie) dan negeren wij hem wel gewoon. Dan kun je ook heel goed merken dat het zo enorm gespeeld is 9 van de 10 keer :lol:
Misschien een tip waar je iets aan hebt:
Onze kleine man werkt het beste mee als hij van tevoren weet wat er gaat komen. Dus dat houdt in dat ik 3x aankondig wat we gaan doen. In jouw geval van de peuterspeelzaal:
Kevin, over 10 minuten gaan we jas aandoen en naar huis, lekker eten.
(hij kijkt en zegt nee (want hij is ook twee))
Kevin, over 5 minuten gaan we jas aandoen en naar huis, lekker eten.
(hij kijkt en lijkt te denken: heb je haar weer)
Kevin, over 1 minuut gaan we jas aandoen en naar huis.
(hij lijkt te denken duhuh dat wist ik al en werkt mee en zegt: lekke ete)
Dus 3 aankondigingen met het eerste concrete wat we gaan doen (jas aandoen / tv uitdoen / schone luier aan / uit bad) met daarachteraan iets wat we gaan doen dat leuk voor hem is.
Kevin, over 10 minuten gaan we uit bad, aankleden en… boekje lezen!
(met een beetje geluk zegt ie yeaaaah hoewel hij uit bad niet leuk vindt en aankleden niet leuk vindt).
We hebben hier “kassa” zodra we in onze haast of chaos vergeten zijn aankondigingen te doen. Hij is nog niet echt een prater over waarom hij huilt.
@D. wrote:
Weet je ook waarom hij zich laat vallen? Volgens mij doet hij dat niet om jou te pesten/uit te testen, maar omdat er iets gebeurt wat hij niet leuk vindt. In dit geval is hij misschien boos omdat hij op school wilde blijven? Hier ook zo’n figuur, laat zich vallen als 'm iets niet bevalt, maar dat heeft altijd een reden. Of ik die reden goed genoeg vind of niet, voor hem zijn sommige dingen heel erg op zo’n moment. Ik vraag hem dan of hij me wil vertellen wat er is, waarom hij boos of verdrietig is, hij stopt dan met dramatisch doen en gaat met me praten, we maken dan altijd afspraken. We gaan nu naar huis om een broodje te eten, maar vanmiddag gaan we weer naar school/de speeltuin/mag jij een film kijken/mag jij een koekje eten - vul maar in.
Voor sommige mensen klinkt het heel onlogisch om een beroep te doen op de redelijkheid van een spartelende peuter, maar hier is het dé oplossing. Ik merk dat hij zich heel erg serieus genomen voelt, veel meer dan wanneer ik hem onder mn arm mee neem, want daar wordtie nog bozer van. De keren dat hij geen zin heeft om me te vertellen wat er is (komt gelukkig weinig voor), laat ik hem ook liggen, ik zeg wel altijd waar ik ben en dat hij naar me toe kan komen. Wil wel dat hij weet dat ik ‘bereikbaar’ ben.
Werkt hier ook 9 van de 10 keer! En een beetje meebewegen doet ook wonderen, bijv je mag nu nog 1 keer draaien en dan… Die 10e keer dat het niet werkt mag ze kiezen, of ze loopt zelf of ik pak haar op, weglopen foet haar niks en ik durf het daarnaast niet omdat ze dan vrolijk door de winkel verder wandelt. Dus meestal is het huppa onder de arm en negeren tot ze kan luisteren en wel aan afspraak houdt. Dus tja, ook hier zit madam wel eens met haar billen in een natte plas! (al geloof ik dat ze daar van genezen is toen ze dat 1 keer deed haha)
zo heb ik regelmatig een spartelend kind onder mijn arm gehad hoor, boeie wat een ander er van denkt en vind. Maar dat was hier de enigste manier die werkte
@Marcella1975 wrote:
Misschien een tip waar je iets aan hebt:
Onze kleine man werkt het beste mee als hij van tevoren weet wat er gaat komen. Dus dat houdt in dat ik 3x aankondig wat we gaan doen. In jouw geval van de peuterspeelzaal:
Kevin, over 10 minuten gaan we jas aandoen en naar huis, lekker eten.
(hij kijkt en zegt nee (want hij is ook twee))
Kevin, over 5 minuten gaan we jas aandoen en naar huis, lekker eten.
(hij kijkt en lijkt te denken: heb je haar weer)
Kevin, over 1 minuut gaan we jas aandoen en naar huis.
(hij lijkt te denken duhuh dat wist ik al en werkt mee en zegt: lekke ete)
Dus 3 aankondigingen met het eerste concrete wat we gaan doen (jas aandoen / tv uitdoen / schone luier aan / uit bad) met daarachteraan iets wat we gaan doen dat leuk voor hem is.
Kevin, over 10 minuten gaan we uit bad, aankleden en… boekje lezen!
(met een beetje geluk zegt ie yeaaaah hoewel hij uit bad niet leuk vindt en aankleden niet leuk vindt).
We hebben hier “kassa” zodra we in onze haast of chaos vergeten zijn aankondigingen te doen. Hij is nog niet echt een prater over waarom hij huilt.
Dit is de beste tip die ik ooit heb gehad. Want tigo kon ik zo uit zn stekker gaan, maar het aankondigen van momenten werkte heel goed. Nu (met 7 jaar) nog steeds trouwens!
@Marcella1975 wrote:
Misschien een tip waar je iets aan hebt:
Onze kleine man werkt het beste mee als hij van tevoren weet wat er gaat komen. Dus dat houdt in dat ik 3x aankondig wat we gaan doen. In jouw geval van de peuterspeelzaal:
Kevin, over 10 minuten gaan we jas aandoen en naar huis, lekker eten.
(hij kijkt en zegt nee (want hij is ook twee))
Kevin, over 5 minuten gaan we jas aandoen en naar huis, lekker eten.
(hij kijkt en lijkt te denken: heb je haar weer)
Kevin, over 1 minuut gaan we jas aandoen en naar huis.
(hij lijkt te denken duhuh dat wist ik al en werkt mee en zegt: lekke ete)
Dus 3 aankondigingen met het eerste concrete wat we gaan doen (jas aandoen / tv uitdoen / schone luier aan / uit bad) met daarachteraan iets wat we gaan doen dat leuk voor hem is.
Kevin, over 10 minuten gaan we uit bad, aankleden en… boekje lezen!
(met een beetje geluk zegt ie yeaaaah hoewel hij uit bad niet leuk vindt en aankleden niet leuk vindt).
We hebben hier “kassa” zodra we in onze haast of chaos vergeten zijn aankondigingen te doen. Hij is nog niet echt een prater over waarom hij huilt.
hier doen wij dat inderdaad ook zo! het werkt hier echt super!