Ik heb in het discussieforum hetzelfde topic geopend, maar daar stond ie volgens mij niet op de goede plaats. Daar is nu de discussie of je organen krijgt als je zelf geen donor bent. Maar mijn vraag was welke keuze jullie hebben gemaakt en waarom?
Ik twijfel namelijk zelf nog. Sta nu als donor geregistreerd, maar twijfel of ik het aan mijn nabestaanden moet overlaten omdat je nooit weet hoe de situatie is als je overlijdt.
Sensje,
Ik ben gewoon donor, ze mogen alles hebben. Ik ga de keuze niet aan mijn nabestaanden overlaten. Het is al erg genoeg als je komt te overlijden, dan wil ik niet dat mijn nabestaanden daar ook nog ruzie over moeten gaan maken.
Ik ben donor omdat ik aan de ene kant een mooi idee vind dat je na je dood ook nog andere mensen kan helpen en aan de andere kant het je nabestaanden veel troost kan geven. Toen een collega van mijn moeder overleed kregen zij een aantal weken na zijn overlijden van de familie een kopie van een brief waarin stond wat er allemaal met zijn organen was gebeurd. Zijn organen hadden van twee of drie mensen het leven gered en van nog minstens zo’n aantal de kwaliteit van leven sterk verhoogd! Dat vind ik zo bijzonder.
Maya
Ik ben wel donor. Ik heb gekozen voor alles behalve hoornvlies en huid.
Ik kan niet echt uitleggen waarom die 2 dingen niet, maar gewoon gevoelskwestie.
Waarom ik donor ben is heel simpel…
Als ik met mijn organen andere mensen hun leven kan verbeteren of verlengen, lijkt mij dat niet meer dan de juiste beslissing.
OJA, ik heb expres niet gekozen voor de optie : aan nabestaanden overlaten.
Het lijkt mij een emotionele onmogelijke keuze voor hen.
Ik ben ook donor, al vanaf dat ik 18 was. En heb optie 1, dus ze mogen alles gebruiken wat nog bruikbaar is.
Manlief heeft niks ingevuld, heb het er wel eens met hem over gehad en hij zegt dat ik dan maar moet kiezen…lekker makkelijk he?! Ga hem gewoon vandeweek weer eens achter de kont aanzitten om zelf een keuze te maken.
Ben ook donor,
ze mogen alles hebben wat nog bruikbaar is;
ik heb het dan niet meer nodig 
Man is nog geen donor,
stelt het invullen van de
(door mij in huis gehaalde formulieren 8) )
steeds uit.
Hij vindt het maar een eng idee…
Aan de andere kant wil hij wel graag gered worden
met andermans organen mocht de nood aan de man zijn…sja…
Ik blijf hem er met regelmatige tussenposen aan herinneren
dat hij mss die formulieren eens zou kunnen tekenen ?.. :mrgreen:
Ik ben ook donor maar met uitzondering van m’n huid. Het is net wat hierboven iemand al schreef, dat is een gevoelskwestie.
Ik laat de beslissing ook niet aan mijn nabestaanden over, niet alleen omdat ze dan al genoeg aan hun hoofd hebben, maar ook niet omdat ik het zelf gewoon heel graag wil en ik niet wil dat iemand het tegen houdt.
Wij zijn ook donor. Mijn partner volledig en ik heb enkele uitzonderingen die voor de hand liggen, omdat die organen al aangetast zijn bij mij, dus sowieso niet bruikbaar zouden zijn.
Reden dat we donor zijn is dat we er als we dood zijn zelf toch niks meer mee kunnen en we zo iemand een beter leven kunnen geven. Daarnaast zou ik graag ook willen ontvangen als het nodig is en daar zijn donoren voor nodig…van ons uit moesten ze het verplicht stellen voor iedereen (maar dat zal bij de discussie horen )
hier ook donor mijn vriend ook.
Heb het laatst ook eens met me oudste besproken en ze gaf aan dat ze ook donor wilde zijn.
ik ben wel donor
het idee dat mijn lichaam misschien nog iets voor een ander kan betekenen spreekt mij aan.
ik heb er wel bij staan dat ik niet wil dat mijn lichaam gebruikt word voor de wetenschap.
dat idee stond mij weer tegen
Ik ben sinds mijn twaalfde al donor. Er was toen een programma op tv wat diepe indruk gemaakt had, en ik wilde donor worden. Nu sta ik geregistreerd als donor met uitzondering van mijn ogen, idd een gevoelskwestie voor mij.
Ik ben donor geworden op 8-8-'88. (nog met zo’n rood-wit formuliertje. Zit nog bij mij rijbewijs, bij het nieuwe ‘pasje’) Ik was toen bijna 18 en vond dat wel een mooie datum om iets ‘speciaals’ te doen.
Ik ben sinds mijn 15e donor, toen zag ik bij de Bieb een folder hierover, en ik twijfelde geen moment. Sindsdien altijd donor geweest.
Ze mogen alles gebruiken wat ze willen, ik vind het een mooie gedachte dat mijn dood nog zinvol is voor een ander.
Dat is voor mij al een reden genoeg om niet heel bang te zijn voor de dood!
ik ben ook donor… Ze mogen alel shebben vanmij enkel mijn huid niet…
Waarom? tja kanik niet uitleggen . Zit tusen mijn oren dnek ik… Maar het idee dat ik anderen mensen zou kunnen helpen vindi k wel erg bijzonder…
Celes
Ik ben ook al vanaf mijn 15e donor.
Ik heb er zelf toch niets meer aan en ik kan een leven van een ander redden…ik zou zelf ook gered willen worden als dat nodig zou zijn.
Maar wat doen jullie als je kindje komt te overlijden …willen jullie dan ook zijn/haar organen afstaan???
Ik zou het wel doen…met dezelfde reden als bij mezelf.
sneeuwitje
Nou ik zou het inderdaad ook doen ja…
zal erg moeilijk zijn maar je kan er zoveel mensen mee helpen… en het leven moet door hoe moeilijk het ook zal zijn
Cel.
Ik ben ook donor, sinds mn 15e geloof ik.
Ook met zo’n roodwit papiertje, het ‘donorcodicil’. Wat was ik trots zeg. Er stond ook een handtekening van mn pa op! Hehehe, ook handig als ik te laat op school was :mrgreen:
Ze mogen trouwens alles hebben. Manlief is sinds kort donor…
Ja ik zou ook de organen van mijn kinderen afstaan.