Oi, het was even niet best. Ik had last van donderwolken want het is een hectische tijd geweest met belangrijke beslissingen en afgelopen weekend zouden we een weekend naar Drenthe. Daar zijn we ook aangekomen, maar meer dan het huisje hebben we niet gezien omdat we werden getroffen door de buikgriep. Zondag hebben we van armoe de boel maar weer gepakt en zijn naar huis gegaan; mijn vriend en ik vonden het fijner boven onze eigen vertrouwde wc te :sick: -en. (ben nog steeds niet lekker)
En Lissa ging gisteren naar de kdv en kwam met de bokkenpruik weer terug. Twee weken geleden riep ik nog hoe lekker ze at, had ik dat maar nooit gedaan. Al enige tijd gaat er mondjesmaat iets in. En gisteren was het alleen maar “die die die” wijzend naar alles wat op tafel lag, maar niks was goed genoeg, totdat we er genoeg van hadden en ze niks meer kreeg en ze het op een enorm krijsen zette. Aaaaaaah. Vanavond zelfde ritueel. Paar hapjes, veel diediedie, alvast beginnen met huilen. Foei. Papa heeft er nog een danoontje ingegoten die ze van het kdv had meegekregen (van mij krijgt ze altijd yoghurt, want ik vind danoontje van die zoete troep) en dat ging er met smaak in. Ok, dan maar ff overstag. Paar hapjes appelmoes erbij, dat ging ook en vooruit, nog een paar hapjes vanillevla. Maar dan ga ik alweer twijfelen he. Geven we nu niet toe? Krijgen we nu niet zo’n verwend kind dat alleen eet wat ze wil en het anders op een krijsen zet?
Oh, en laat ik even niet vergeten te zeggen dat ik op het punt van ongesteld worden sta (ben ik niet te genieten) en daarmee een enorm spannende tijd tegemoet ga, want ik ga weer prikken voor een IVF/ICSI poging, maar help me ff uit de brand. Zie ik beren, is dit normaal? Een fase waar ze even doorheen moet? Bah. Ik en hormonen, da’s geen goeie combi…
Groetjes, Carenza
Hallo Carenza,
Ik heb een dochtjertje van 14 maanden en wat je vertelt komt me akelig bekend voor! Hier ook enorme kuren wat het eten betreft en er zijn dagen dat ze amper wat binnenkrijgt. Het enige wat mevrouw wil is wat stukjes banaan of kaas. Alles wat ze normaal wel eet/drinkt wordt resoluut weggeduwd (of als je te lang aandringt, weggeslagen). Zucht. Het schijnt inderdaad een fase te zijn. En ik houd me dan maar voor dat ze echt wel weer gaat eten als ze honger heeft. Gisteren was ineens een onverwacht succes omdat ik haar ook een lepeltje in haar handen gaf. Ze pierde wat in haar bordje en stopte de lepel dan in haar mond. Ik deed er dan snel een hap achteraan met een ander lepeltje. Net of ze zelf at, vond ze geweldig!
O ja, luier verschonen is nu ook zo’n ramp geworden. Wat een drama ze daar van maakt! Krijsen, gillen, trappelen, draaien. Echt niet leuk meer. Gelukkig is ze voor de rest een schat en dan smelt ik weer snel.
Dus ja, volgens mij komt het allemaal weer goed als de fase weer voorbij is. En sterkte ermee!
Lissa is inmiddels twee maandjes ouder en het was inderdaad een fase. Af en toe heeft ze het nog weleens, maar voor de rest eet ze best goed; het is ook al een hele grote meid. Luiers verschonen is ook zo’n fase. Gelukkig zijn we daar ook redelijk doorheen gekomen.
Dus jij ook sterkte!
Groetjes, Carenza