Gewoon ff van me afschrijven hoor.
Ik doe alles voor mijn kindjes en in het verleden is dat wel eens ten koste van mezelf gegaan.
Zo voelde ik me na de bevalling van e. totaal niet fit en kwam er maar niet bovenop, verkoudheid en alles. Liep regelmatig bij de ha ivm oorklachten en uiteindelijk kon in dan naar de kno. Die schreef me medicijnen voor maar ik gaf bv. Hoe lang vroeg ie? half jaar zei ik. Ow dan stop er maar mee, das lang genoeg en dan start maar met deze med. Ik probeerde nog of er geen andere mogelijkheid was, nee was niet zei hij.
Ik was er erg verdrietig en boos onder. De manier waarop me dit medegedeeld was, was zo lomp en totaal niet rekenend houden met mijn wensen en gevoelens als moeder. Met behulp van een van jullie kwam ik achter med die ik wel icm bv kon gebruiken en iom mijn ha ben ik daarmee gestart. Na enige tijd toch weer fikse oorontsteking, dus ik belde zkh en vroeg om een andere kno die wel rekening hield met het feit dat ik bv gaf. Na even doordrammen kreeg ik een andere arts. Hele aardige vrouw en ze houdt absoluut rekening met mijn wensen. Maar ik kreeg een buisje en dat compliceerde met een groot gat in mijn trommelvlies en pas na een half jaar kwam ze erachter dat mijn klacht continue slecht te horen niet van het gat afkwam maar vanuit mijn slakkehuis. Ik moest med gebruiken, was inmiddels zwanger van m. en vlgs de perinatoloog kon het. Volledig tegen mijn gevoel in ben ik de med gaan gebruiken, het ging wel om mijn gehoor en ik moest de artsen maar vertrouwen op hun kundigheid sprak ik mezelf continue toe. Maar helaas was het zonder resultaat, het was al te laat voor herstel. Achteraf denk ik wel eens, wat nu als ik toendertijd toch naar die arts geluisterd had en gestopt was met de bv en die med was gaan gebruiken? Had ik mijn gehoor dan nu nog wel volledig gehad? Maar ja, dat zullen we nooit weten.
Ondertussen was ik dus zwanger van m. en ik had een gaatje in mijn tanden. Ik kwam bij de ta en die zag het niet en ik dacht, mooi dan doen we dat wel na de zwangerschap, hoef ik niet die verdoving nu ik zwanger ben. Jawel, ik ben afgelopen maandag geholpen, maar het was inmiddels een groot gat wat bijna de zenuw raakte en ik had veel pijn en nu nog steeds omdat het er zo dicht tegenaan zit. Dit heeft tijd nodig vlgs de ta. Maar ook hier had ik met mijn stomme kop me gewoon moeten laten behandelen tijdens de zwangerschap, maar ja wist ik toen veel, ik wilde kost wat kost voorkomen dat verdovingsmiddel bij m. zou komen.
En nu heeft de kno een operatie voor mijn oor voorgesteld. Ik heb gezegt dat ik hier nog niet aan toe ben, ben veel te bang voor complicaties met nog meer schade en ik geef bv en dat lijkt me geen goede combi met het narcosemiddel. Dus we kijken het nog een half jaar aan. Ik ging nog terug om te vragen of het echt niet erg is te wachten, of het niet kan dat mijn gat zo groot wordt dat herstel niet meer mogelijk is? Maar ze zei dat uitstel in deze totaal geen probleem is. Dus uitstel.
En ik heb enorm teruggetrokken tandvlees op dit moment, vlgs ta door de bv hormonen, dat icm die vulling resulteert tot enorme pijn af en aan in mijn mond. Heel storend.
Vriend zei gister tegen me, meid ga nu die bv eens afbouwen, het is mooi geweest die hormonen doen maar rare dingen met je, denk nu eens aan jezelf. En ik weet dat het misschien wel eens niet zo’n geheel onverstandig idee zal zijn, gewoon om het mezelf wat makkelijker te maken, maar ik wil zo graag minimaal een half jaar bv geven.
Nu zit ik dus zo in twijfel, ga ik deze keer voor mezelf of toch weer voor mijn wens de bv minimaal een half jaar vol te houden?
Nou ja eigenlijk heb ik geen twijfel, ik sta momenteel nog voor het laatste, ik ga door maar het spookt continue door mijn hoofd, doe ik hier wel goed aan of hou ik hier dadelijk ook weer blijvende schade aan over net als ruim een jaar geleden met mijn oor… 
Pff. Ik weet dat jullie hier geen tips in kunnen geven, maar wilde het gewoon ff van me afschrijven…
allereerst even een :hug: .
Over het bv/hormonen/ verdoving verhaal zijn er mensen die er meer van weten als ik… maar een verdoving en bv is geen enkel probleem. Zelfs narcose is geen enkel probleem!
Zodra jij helder genoeg bent na ontwaken kan jij prima weer bv geven.
En het teruggetrokken tandvlees door bv hormonen… het zijn eerder nog altijd zw.schapshormonen die je lijf nog lang niet verlaten hebben. Je kindje is nog klein. Heel veel mensen denken volgens mij aan enorm ontregelde hormonen bij bv en hogen pieken en weet ik het.
Wederom ik ben geen expert, maar loop inmiddels wel heel wat bv jaartjes mee en heb toch echt begrepen dat bijv. een orgasme veel meer hormonen losbrengt in je lijf als bv geven.
Ik snap als geen ander je wens om toch in elk geval dat halfjaar bv te ‘halen’. En na een mislukte bv periode bij de oudste is het me bij de 2e wel gelukt.
Omdat ik het persé wilde EN omdat ik voldoende steun had.
Want heel eerlijk… vind ik het roepen om nou toch maar af te bouwen en aan jezelf te denken niet echt bepaald steunend van je man.
Weet hij hoe graag jij dat halve jaar wilt voeden?
Weet hij dat het alleen maar makkelijker wordt in de loop der tijd?
Dat je niet topfit voelen ook deels hoort bij de ‘nasleep van een zw.schap en bevalling’? Het is ook nog eens het seizoen dat veel mensen niet lekker en fit zijn en het gros daarvan geeft GEEN bv.
Borstvoeding is niet overal debet aan, niet alles is opgelost door geen borstvoeding te geven…
Misschien kan je Yvonne Z. eens een pb’tje sturen met je dilemma of eens kijken op het forum van de bv organisaties.
Nogmaals een :hug: , want niet lekker in je vel door wat voor reden dan ook is nooit fijn.
thx mamamarije :-*
Van vriend krijg ik heel veel steun hoor. Ben daar in mijn eerste stuk niet echt op ingegaan, maar hij weet hoeveel het voor me betekend en respecteert dat helemaal en steunt me daar ook in. Maar hij is een rationeel iemand en hij zei een paar weken terug ineens dat ie “mij” pas weer terughad toen ik bij e. gestopt was met de bv. En hij ervaart, leest en hoort ook veel over wat zwangerschaps/bv hormonen met je kunnen doen en hij hoopt eigenlijk dat ik mezelf weer terugvind als ik gestopt ben. Nu is het natuurlijk ook ontzwangeren, maar ons werd vertelt dat dat langer zou duren als je bv geeft?
Wb het teruggetrokken tandvlees, gekke is dat ik daar tijdens de zwangerschap van m. amper “last” van gehad heb? Was nu wel met andere tandpasta bezig, dus ben weer naar de elmex die ik ook tijdens de zwangerschap gebruikte, misschien is het hem dat wel.
Tja en het blijft natuurlijk lastig waaraan je het toe kan schrijven alle kwaaltjes natuurlijk. Maar goed vooralsnog wil ik toch dat half jaar volmaken het liefst.
Lieve Femmie,
Wat lastig allemaal he? Niemand kan inderdaad antwoord voor je geven, het enige wat ik kan zeggen is: als je stopt is het erg lastig om M. weer aan de borst te krijgen… Dus zorg dat je heel goed achter je beslissing staat. Hier 1 mislukte BV periode, 1 met constant kolven en ik ben zo dolblij dat Thijs nu wel goed aan de borst drinkt… Maar het moet niet ten koste van alles, van jezelf gaan! Lastig he, alles wat er speelt maakt het er ook niet makkelijker op…
WIl je een dikke :hug: geven!
Liefs,
Louise
Wat betreft hormonen: in het begin wordt je bv geregeld door hormonen, naar verloop van tijd neemt dit af, en neemt je lichaam dit gewoon zelf over. Ik geloof met een maand of 9 dat dat is, dan komen er dus ook veel minder hormonen bij kijken, en zolang duur het sowieso ook wel voor je ontzwangert bent. Dus ik vraag me af of een eind aan de bv op dit moment ook zorgt voor een eind aan de hormonen…
Wat betreft narcose en bv: als je wel voor een operatie gaat, wanneer wordt dat dan ongeveer? En laat je eens voorlichten over welke narcosemiddelen worden gebruikt en de invloed op bv. Je zou wellicht nog kunnen kijken of het een optie is om M op de dag van de operatie kv te laten drinken en zelf een aantal keer te kolven, zodat het wel op gang blijft en dan weer zelf verder te voeden als het weer allemaal uit je lijf is.
:hug:
Loopt de bv verder wel weer goed nu?
Heh, dat hakt er allemaal ook wel in heh :hug: Wat akelig dat de gehoorklachten uiteindelijk toch blijvend zijn geworden 
In dat kader kan ik me je “Wat als…”-gevoel heel goed voorstellen. Het lijkt me
(zeker als leek) ook heel moeilijk om gezien de complexe geschiedenis er precies een vinger op te leggen; er zijn zoveel andere factoren die in meer of mindere mate een rol hebben gespeeld. Je zou je vraag ten aanzien van de eerder voorgeschreven medicatie eventueel nog aan je huidige arts kunnen voorleggen? Wellicht kan haar bijdrage je helpen om e.e.a. in perspectief te plaatsen.
Je schrijft, dat je een operatie nog niet ziet zitten uit angst voor mogelijke complicaties vanwege de combinatie narcosemiddel-borstvoeding. Gelukkig heeft je arts aangegeven, dat uitstel geen enkel probleem is. Je kunt dan in ieder geval gerust alle tijd nemen die je nodig hebt om de nodige afwegingen te maken. Als het gaat om voeden na de operatie, is het denk ik goed om te weten dat dit over het algemeen weer kan zodra je wakker genoeg bent om je kindje vast te houden. Het is wel aan te raden om van te voren bij de anesthesist aan te geven dat je dit graag wilt, zodat er rekening mee kan worden gehouden.
Als de moeder een operatie ondergaat, moet ze een dag wachten voordat ze weer zelf kan gaan voeden
Niet waar!
Zodra de moeder bij is en zich ertoe in staat voelt, kan zij onmiddellijk na de operatie borstvoeding geven. Noch de medicijnen die tijdens de narcose zijn gegeven, noch de pijnbestrijding en de antibiotica die daarna zijn gegeven, maken het noodzakelijk voor de moeder om te stoppen met borstvoeding geven, behalve in uitzonderlijke situaties. Verlichte ziekenhuizen zullen ervoor zorgen dat het mogelijk blijft de borstvoeding volledig voort te zetten als de moeder of de baby opgenomen moet worden. Veel regels die de borstvoeding inperken, zijn er meer voor het gemak van het personeel dan voor het welzijn van de moeders en hun baby's.
Bron: bv.com
Mocht je het fijn vinden om ervaringsverhalen te lezen, dan zou je eens kunnen kijken op http://www.borstvoedingsforum.nl, het forum van de Samenwerkende Borstvoedingorganisaties.
@femmie wrote:
En ik heb enorm teruggetrokken tandvlees op dit moment, vlgs ta door de bv hormonen, dat icm die vulling resulteert tot enorme pijn af en aan in mijn mond. Heel storend.
Dat is niet fijn joh :( Pijn in je mond is ook zo moeilijk te 'negeren' heh, daar word je eigenlijk continu mee geconfronteerd....
Soms kunnen er tijdens een zwangerschap onder invloed van hormonale veranderingen tandvleesproblemen ontstaan, meestal bloedend of ontstoken tandvlees. Dit gaat echter om andere hormonen dan de hormonen die tijdens de borstvoedingsperiode een belangrijke rol spelen. Ik denk dat het belangrijk is om de daadwerkelijke oorzaak van jouw tandvleesproblemen te achterhalen, zodat er naar mogelijke oplossingen daarvan kan worden gekeken. Soms kan een tandvleesprobleem bijvoorbeeld duiden op bepaalde vitaminetekorten. Misschien kun je iets met deze informatie van huidinfo.nl? klik
@femmie wrote:
Vriend zei gister tegen me, meid ga nu die bv eens afbouwen, het is mooi geweest die hormonen doen maar rare dingen met je, denk nu eens aan jezelf.
Ik kan me zijn bezorgdheid wel voorstellen, hij ziet je worstelen met allerlei problemen en vraagstukken en dat zal vast niet gemakkelijk zijn. En hormonen kunnen idd hele vervelende bijwerkingen hebben, zeker in een periode van ontzwangeren. Borstvoedingshormonen zorgen er echter voor, dat dit proces wat geleidelijker verloopt. Ze zorgen voor wat meer balans, waardoor de schommelingen minder heftig zijn. Daarnaast hechten voedende moeders vaak veel waarde aan de emotionele aspecten van borstvoeding; de borstvoedingsrelatie met je kind, je baby zien groeien van jouw melk....
@femmie wrote:
Nu zit ik dus zo in twijfel, ga ik deze keer voor mezelf of toch weer voor mijn wens de bv minimaal een half jaar vol te houden?
Nou ja eigenlijk heb ik geen twijfel, ik sta momenteel nog voor het laatste, ik ga door maar het spookt continue door mijn hoofd, doe ik hier wel goed aan of hou ik hier dadelijk ook weer blijvende schade aan over net als ruim een jaar geleden met mijn oor..... :cry:
Dat jij borstvoeding geeft, betekent niet dat je jezelf de nodige zorg moet ontzeggen heh :hug: Er is gelukkig heel veel mogelijk in combinatie met borstvoeding, ik hoop dat je daarin je weg kunt vinden en met een goed gevoel kunt doen wat je graag wilt doen :hug:
dank je yvonne, je reacties zijn altijd zo uitgebreid en helder.
Als het gaat om voeden na de operatie, is het denk ik goed om te weten dat dit over het algemeen weer kan zodra je wakker genoeg bent om je kindje vast te houden.
Ik heb het idd vaker gehoord dat narcose geen punt zou zijn. Moeders die onder algehele narcose een sectio krijgen mogen daarna ook voeden.
Maar toch, ik blijf het raar vinden dat ik sommige med. nu niet mag hebben. Oordruppels, neusspray. Is plaatselijk gebruik en narcose gaat door je hele lijf heen en dat mag dan wel. Maar goed, misschien dat dat middel minder schadelijk is dan, dan de med die ik zou moeten gebruiken, dat weet ik natuurlijk dan weer niet...
Je zou je vraag ten aanzien van de eerder voorgeschreven medicatie eventueel nog aan je huidige arts kunnen voorleggen? Wellicht kan haar bijdrage je helpen om e.e.a. in perspectief te plaatsen.Ik heb met de kno geproken gehad, maar eea spreekt elkaar tegen. Toen ik zwanger was van m. was het allemaal geen punt, toen vroeg ik het verschil tussen de neussprays en was geen probleem, werkte allemaal hetzelfde. En nu zei ze "tja als je bv geeft worden we wel wat beperkt in de mogelijkheden" toen vroeg ik welke mogelijkheden dan, omdat ik een weloverwogen afweging wilde maken en toen zei ze dat het niet zo nauw kwam, gold alleen voor de neussprays waarin we beperkt waren.
Bezoekjes zijn vaak kort en dan sta ik buiten en bezinkt alles en dan komen de vragen. Het is dan ook vaste prik dat ik de dag erna ga bellen met mijn vragen naar de kno :oops:
Voor deze keer wil ik eens alles aan vragen op papier zetten. Vriend heeft ook gezegt dat het misschien wel eens verstandig is om eerst 9 maanden te ontzwangeren. Even wachten tot de hormoonbalans op een "normaal" nivo is en dan eens kijken hoe ik ervoor sta. Dat vind ik niet zo'n geheel gek idee. Dan toch vertrouwende op dat uitstel nu geen punt is, dat heeft ze me immers gezegt.
Soms kunnen er tijdens een zwangerschap onder invloed van hormonale veranderingen tandvleesproblemen ontstaan, meestal bloedend of ontstoken tandvlees. Dit gaat echter om andere hormonen dan de hormonen die tijdens de borstvoedingsperiode een belangrijke rol spelen.
Fijn om te weten dat het tandvlees wrs niet met bv te maken heeft, nu is de li kant genezen en sinds gister is het re helemaal kapot. Jammer dat de TA dan wel overtuigd is van de invloed van bv hormonen op het tandvlees.
Bedankt voor de vitamine tips. Is misschien zeker verstandig eens te laten bekijken, aangezien ik ook erg moe blijf en weinig energie heb. Wie weet heeft het wel verband met elkaar.
Ik kan me zijn bezorgdheid wel voorstellen, hij ziet je worstelen met allerlei problemen en vraagstukken en dat zal vast niet gemakkelijk zijn
je omschrijft het idd helemaal goed. Hij is bezorgd om me en ik vind het super lief van hem. Ik weet dat hij veel minder pro bv is dan ik, maar hij respecteerd mijn gevoel en keuzes absoluut en steunt me daar ook in.
Nogmaals bedankt voor de info en de links, en ook de andere meiden, thx voor jullie reacties. Op zich had ik al wel de keuze gemaakt het uit te stellen, maar soms is van je afschrijven gewoon ff fijn en stiekem diep van binnen knaagt het dan toch "is die wel de goede keuze"?
Maar vriend heeft me ook overtuigd eerst eens te ontzwangeren, dus dat gaan we doen, heb al genoeg aan mijn lijf op dit moment en kan een operatie er zoiezo nu ook gewoon ff niet bijhebben....
@femmie wrote:
Maar toch, ik blijf het raar vinden dat ik sommige med. nu niet mag hebben. Oordruppels, neusspray. Is plaatselijk gebruik en narcose gaat door je hele lijf heen en dat mag dan wel. Maar goed, misschien dat dat middel minder schadelijk is dan, dan de med die ik zou moeten gebruiken, dat weet ik natuurlijk dan weer niet…Ik weet er het fijne ook niet van hoor, en kan als VBN-contactpersoon ook geen inhoudelijke informatie geven over bepaalde medicatie. Wel weet ik dat er verschillende factoren een rol spelen, zoals de vraag of de medicatie in de bloedbaan van de moeder terechtkomt, de snelheid waarmee bepaalde stoffen worden afgebroken, de grootte van de moleculen en de halfwaardetijd van de medicatie. Op bv.com wordt dit in o.a. de volgende artikelen toegelicht: bv.com-Medicijnen en bv, kan dat samen? (door kinderdiëtist Stefan Kleintjes en lk-ibclc Gonneke van Veldhuizen-Staas), Bv.com-Bv en medicatie (door kinderarts Erica Post) en op de site van Borstvoedingorganisatie LLL is de volgende informatie te vinden: LLL-Medicijngebruik bij bv.
@femmie wrote:
Bezoekjes zijn vaak kort en dan sta ik buiten en bezinkt alles en dan komen de vragen. Het is dan ook vaste prik dat ik de dag erna ga bellen met mijn vragen naar de kno :oops:Oh ja, absoluut herkenning hier :shifty:
Voor deze keer wil ik eens alles aan vragen op papier zetten.
@femmie wrote:
Jammer dat de TA dan wel overtuigd is van de invloed van bv hormonen op het tandvlees.Dat is zeker jammer. In medische opleidingen wordt vaak relatief weinig of zelfs geen aandacht aan bv besteed, terwijl een gedegen kennis daarover toch echt wel wenselijk is.
Hopelijk gaat het snel weer beter met je gezondheid, sterkte en beterschap!
Femmie wat goed dat jullie samen een besluit hebben weten te maken! Eerst ontzwangeren en je lijf wat rust gunnen zover mogelijk. Je weerstand opkrikken en dan ervoor gaan. :thumbup:
Meds en BV is altijd lastig samen. Heel veel medicijnen zijn nooit getest in die combinatie. Te weinig vraag naar die onderzoeken vermoed ik zal meespelen. Daarbij staat er in veel bijsluiters; afgeraden of in overleg met arts. Dat in overleg met arts voelt voor mij dan meestal aan als; probeer het maar en houd goed contact want niemand weet wat het doet. :silenced: En zelfs de combinatie van sommige specialisten en BV is belabberd gesteld. Vaak ook omdat er maar erg weinig ervaring is en de noodzaak tot ‘bijscholen’ er dus niet is. Ikzelf kan je enkel mijn ervaring met een kortdurende narcose vertellen (Propofol das dat goedje waar Michael Jackson een overdosis van heeft gehad) en daarbij werd mij ook verteld dat ik zodra ik weer helder was weer kon voeden. :thumbup: Dat was een tandarts notabene die dus wel wat verstand van BV had. 
En de enige logica die ik kan indenken mbt je tandvleesprobleem in combi met BV is dat je tijd nodig hebt om weer voor jezelf te kunnen zorgen in de zin van herstellen van de bevalling, je weerstand opbouwen en de extra energie die BV daarbij vraagt. Dus dat is eigenlijk niet eens specifiek de BV! Het had bv ook zo kunnen zijn dat je ivm veel bloedverlies langer nodig zou hebben om te kunnen herstellen van je bevalling. Hopelijk is je tandvleesprobleem iig over niet al te lange tijd over en wanneer je het niet vertrouwd vraag ergens elders van een arts een tweede opinie. :-* Beterschap!