De laatste weken werkt mijn vriend vaak over en zit ik alleen thuis met de kleine. Helemaal niks mis mee. Maar als ik s’avonds moet koken, of al is het een broodje in de magnetron, dan is het drama.
Als ik 1 stap zet en mij omdraai zet mijn dochter het op een brullen. Ik mag niet weg gaan. Als ik weer naar haar toe kom is ze gelijk stil.
Al laat ik steeds mijn gezicht zien, het maakt niet uit, ze gaat elke keer weer brullen.
Overdag verder geen last van.
Ik vraag mij dus echt af hoe of dat dat komt?
Iemand ook ervaring ermee?
Groetjes
Misschien is ze eenkennig (aan het worden)? Heeft ze er overdag ook last van als je weg gaat? En als er andere mensen bij zijn en jij loopt weg?
Misschien kun je haar mee laten kijken naar wat je doet in de keuken, gewoon en der stoeltje zetten kan ze lekker kijken.
Met Steven die is wel een stuk jonger dan maar goed, ging altijd brullen toen we aan het eten waren, nu eet hij “gewoon” mee (wel voedsel aangepast op leeftijd natuurlijk :mrgreen: ) en gaat het prima.
@Nienke123 wrote:
Misschien is ze eenkennig (aan het worden)? Heeft ze er overdag ook last van als je weg gaat? En als er andere mensen bij zijn en jij loopt weg?
Overdag heeft ze er geen last van.
Het is echt iets van de laatste dagen. Maar als er andere bij zijn doet ze het niet.
@mallivy wrote:
Misschien kun je haar mee laten kijken naar wat je doet in de keuken, gewoon en der stoeltje zetten kan ze lekker kijken.
Met Steven die is wel een stuk jonger dan maar goed, ging altijd brullen toen we aan het eten waren, nu eet hij “gewoon” mee (wel voedsel aangepast op leeftijd natuurlijk :mrgreen: ) en gaat het prima.
Mee eten doet ze nu ook ja. In dr stoel erbij zetten heb ik vanavond eventjes geprobeerd, maar ze werd moe dus ik had ze op beg gelegd. Daar ook brullen, dus heb ze er maar uit gehaald en weer in dr stoel aan tafel gezet en maar ff doorzetten met eten klaar maken. Af en toe om het hoekje gekeken.
Herkenbaar, ze wil gewoon niet alleen zijn :lol: Gaat vanzelf weer over. Laat merken dat je er nog wel bent door te zeggen wat je gaat doen, zo terug bent en geluiden laat horen of neem haar in je buurt. Ze moet gewoon leren dat je wel terug komt denk ik!
Hoi,
hier ook t zelfde,al moet ik zeggen dat t nu al minder wordt! Mama uit beeld=huilen.En vooral tussen 17.00-19.00 uur.Dan hebben we hier t jengel-ik -vind-bijna-niks-goed-uurtje 
Maar idd wat er al werd gezegd,als je even uit beeld bent,blijven praten,vertellen wat je gaat doen of zingen.Duurt t iets te lang dan ff een paar keer snel “kiekeboe doen”.Dat vond hij leuk,hij bleef wachten tot ik kiekeboe deed en dan natuurlijk lachen.Op een gegeven moment weet je kindje dat je weer terugkomt!
kyano deed dat ook en was dan ook erg moe,maar wilde niet naar bed
dus zette ik de kinderwagen in de keuken als ik ging koken
dat vondt hij prima,zo kon hij rusten en alles in de gaten houden 
ik deed dan onder het koken met mijn voet de wandelwagen bewegen :mrgreen:
Hier 's avonds ook drama, met betrekking uit-beeld-verdwijnen.
Nu is er hier altijd wel iemand, maar toch. Samen even sigaret roken op het balkon is er niet bij.
We spelen nu kiekeboe, en blijven steeds 30sec langer weg!
Ik kan paar dagen 10 min even ergens mee bezig zijn, met het eten zolang ik blijf praten. (Ik kijk elke 2 min wel even in de woonkamer, maar dat weet hij niet, hij is dan zo lekker aan het spelen.)
Kiekeboe spelen, vertel wat je gaat doen.
Ik heb hem de eerste paar keren mee genomen naar de keuken in zijn wipper, en gezegd wat ik ging doen, eten koken, ook voor Riley, daarna steeds verder weggezet, in de gang op een gegeven moment om de hoek, zo ze box in. En nog steeds vertel ik ook al is hij in de woonkamer wat ik aan het doen ben. Met een hardere toon, maar hij hoort het dan.
Mijn dochter gaan op die momenten op mijn rug in de draagdoek. :thumbup: Zo kan ik lekker koken en E vi kan alles in de gaten houden. In het keukenraam trek ik ondertussen gekke bekken naar haar of ik zing een liedje.
Soms valt ze zelfs nog even in slaap op mijn rug 
.
Tijdens het eten zit ze erbij en eet mee a la Rapley.