Sophie gaat vanaf maandag naar school.
Hoewel het wennen heel erg goed ging, wil ze nu totaal niet meer.
Ze huilt continu, dit begint in de avond al, wordt s morgens vroeg wakker omdat ze niet wil. Ze weet dat ze moet, dus ze gaat in eerste instantie gewoon met me mee.
Echter hoe dichter we bij school komen hoe harder ze begint te huilen, zo ook op school zelf.
het is niet over als ik weg ben maar tijdens rustige momenten moet ze toch weer huilen.
Ik ben er achter dat ze school in principe erg leuk vind, maar ze mist mij en wil dus graag weer met mij mee terug naar huis.
Tja, dit kan natuurlijk niet, en ik ben ook niet van plan om toe te geven of wat dan ook.
Maar nu dacht ik: sophie zal vast niet het eerste kokkindje zijn wat niet naar school wilde.
Hoe hebben jullie dat gedaan?
iemand nog tips voor me? ik voel me namelijk behoorlijk machteloos dat ik mijn kind ergens achterlaat waar ze eigenlijk liever niet wil zijn… 
Ten eerste zou ik eens goed na proberen te gaan waar het verdriet vandaan komt.
En ten tweede vind ik dat zulke jonge kleuters best rustig aan mogen wennen en wat minder vaak/lange dagen mogen gaan. Zeker als ze er zoveel moeite mee hebben. Ze is niet leerplichtig dus het is geen ‘moeten’.
Mijn kinderen begonnen met woensdag en vrijdag thuis (en ze hebben zowiezo geen lange dagen, dus altijd om 13u vrij). Dat is vast afwijkend van de norm op reguliere scholen, maar als dat is wat je meisje nodig heeft om op een prettige manier te wennen…
ooow Ellen, wat rot zeg
Bij Isa in de klas zit sinds een week of 2 ook een jochie wat echt hartverscheurend huilt en vreselijk verdrietig is. Hij klemt zich al gillend vast aan de buitendeur 8)
Zijn mama had er ook grote moeite mee (tja, wie niet dan hè). Deze week is het papa die ´m wegbrengt, gaat al iets beter. En hij mag zijn knuffie aan het begin van de dag bij zich houden…
O ja, en de juf van deze week (de lieve 
) neemt ´m ook gewoon lekker op schoot.
En zoals Lune al zegt, volgens mij gaat hij alleen de ochtenden (wij hebben op di en do ook de middag kleuterschool). Ze is nog niks verplicht :-
Ik zou (als het qua werk gaat 8) ) voor nu alleen de ochtenden doen, en als ze zonder morren gaat…de middagen er voorzichtig bij doen.
Succes en sterkte hoor :- . Ik hoop echt dat ze over een tijdje net zo fluitend naar school gaat als mijn meisje :mrgreen:
nou weet je wat een beetje mijn angst is, als ik haar nu middagen of ochtenden thuis houdt, heeft madammeke wat ze wil. Want ze wil thuisblijven bij mama…
Dat is ook het probleem. ze vind het op school best leuk, maar ze mist mij.
Door papa naar school gaan we maandag proberen, maar ik vrees dat ze dan nog niet eens wil gaan…
En wat is dan zo verkeerd aan haar geven wat ze wil…?
Ik kan me best voorstellen dat het heel heftig is om opeens zoveel uren van mama weg te zijn. En ik vind het ook meer dan logisch dat een jong kind het liefst bij mama is.
Als ze ietsjes groter zijn krijgen ze vanzelf veel meer de behoefte om de wereld in te gaan, ze zal echt geen drama blijven maken over bijv dan de middagen ook gaan.
ik ben het wel met Lune eens geloof ik :think: . Fietje is wel naar de PSZ geweest toch? Dus ze weet wel een beetje wat ´school´is…maar dat was ook maar een dagdeel, en dan opeens IEDERE dag en ook nog af en toe de middagen erbij (is overal anders geloof ik, hier 2x pw voor groep 1)
Dat mannetje bij Isa in de klas is dus nooit op een KDV/PSZ ofzo geweest, altijd bij opa en oma opgevangen als mams werkt…ik vind het niet gek dat ´t mannetje het niet trekt.
Maar ik snap je gedachte omtrent Fietje ook wel, ze is nogal pittig hè 8) :hug:
Hopelijk komt het snel goed!
Afscheid kort houden. Afspreken thuis… Mama gaat met je naar binnen, breng je bij juf. Je krijgt een kus en knuffel en mama gaat. En dit ook doen. Evt eerst halve dagen oid… Maar het afscheid ook kort houden.
hoewel ik jullie gedachte kan begrijpen dat er niets mis mee is om haar dan wat minder te laten gaan, denk ik gewoon dat ik daar het probleem niet mee oplos. Het maakt namelijk niets uit of ze 1 keer of 2 keer naar school moet ze wil gewoon het liefst weer mee naar huis.
En als ik dan toegeef en haar thuis laat is dat voor haar een beloning op haar huil gedrag en dat wil ik niet.
maar vandaag op school ging het alweer wa beter! ze kreeg meteen toen ik weg was een puzzel en heeft niet meer gehuilt!!
trots op mijn meisje :inlove:
goed zo :thumbup:
Nu maar hopen dat het zo goed blijft gaan :-*
Ik heb lasse vooral wel elke ochtend laten gaan. Die schreeuwde in begin de halve school bij elkaar en stribbelde onderweg tegen. De middagen hielden we hem weleens thuis maar hij moest van ons elke ochtend daar heen. Anders voelde het voor ons ook als toegeven. Duurde ongeveer een maand en toen was het goed
:shifty:
bella, bedankt voor je reactie!ik voelde me bijna een slechte moeder dat ik niet wil toegeven aan haar gehuil en gedram om thuis te mogen blijven… :oops:
Ik begrijp heel goed dat je niet wil toegeven en haar thuis wil houden als je weet dat ze ook gaat huilen als ze maar 1 of 2 gaat. Fijn dat het vanochtend al wat beter ging. Vindt ze iets heel erg leuk wat je ook op school kunt doen? Bijvoorbeeld puzzelen, tekenen of boekje lezen. Dan zou je dat even met haar kunnen doen voordat je weggaat zodat ze wat kan ontdooien.
@knipoogje1983 wrote:
bella, bedankt voor je reactie!ik voelde me bijna een slechte moeder dat ik niet wil toegeven aan haar gehuil en gedram om thuis te mogen blijven… :oops:
Ik ken het heel goed en gewoon goed je eigen gevoel volgen over wat wijsheid is.
Ik vond het destijds ook zwaar met Lasse, die eerste maand. Je moederhart breekt. De juf moest hem in de houtgreep nemen. En ik dan maar weglopen.
Ik was er ook door verrast (lekker naief natuurlijk), ik dacht hij gaat al die jaren naar een GO dus is gewend van huis te zijn. Maar ja achtergelaten worden bij een vreemde mevrouw met 20 vreemde kinderen is natuurlijk heeel wat anders dat de oh zo vertrouwde GO en haar kinderen.
Nena gaat eind deze maand oefenen en na voorjaarsvakantie naar school en na de ervaring met Lasse en het feit dat nena drie maanden heeft moeten wennen bij KDV (toen de GO half 2010 stopte) - zie ik er ergens ook wel een beetje tegenop.
En bij Nena wil ik haar trouwens in het begin ook weer iig de ochtenden laten gaan, en de middagen af en toe thuis houden en nog niet naar de bso gelijk. We hebben ook wat vakantiedagen in mei staan om daar ruimte voor te hebben.
Hier gaat t zo:
De kinderen kiezen aan het eind van de dag iets uit waarmee ze de volgende dag beginnen.
Zo kan ik Ryan meenemen naar zn tafeltje, hij gaat zitten. Ziet het leuke wat op tafel staat. Ik bekijk wat het is zodat R. Zn aandacht naar t speelgoed gaat, vervolgens zeg ik dat ik moet werken. Vraag om kus en knuffel (kunnen er dan nog net af) dn ga weg.
Nu is die bij de kapstok al verdwenen want hij gaat al spelen. Ik loop nog ff de klas in voor een kus en dan ga ik…
Wij hebben wel het voordeel dat R. eerder hele dagen kdv had…
Wens je veel succes de komende tijd, fietje gaat het vanzelf goed doen zonder huilen! :-* :-* :hug:
Naar de basisschool gaan is voor veel kinderen een hele intensieve periode er komt zoveel op ze af.
Af en toe een dagje school overslaan of een middagje thuis houden is niet toe geven aan, maar aansluiten bij.
In het weekend gaat je dochter ook niet naar school, dan heeft ze toch ook niet het gevoel dat ze ‘gewonnen’ heeft.
Onze zoon was in het begin ook verdrietig bij het weg gaan en riep vaak dat hij niet meer naar school zou gaan. Nu hij de regels op school begrijpt, vriendjes heeft en weet wat er van hem verwacht wordt vindt hij het harstikke leuk. De eerste weken is hij echt af en toe een middagje thuis gebleven om bij te tanken.
Wij hebben op het moment dat onze jongste niet op het kdv wilt blijven maar met pappa mee wilt. Nu hebben we een beloningssysteem samen met de leidsters, dat als hij lief afscheid neemt hij een mooie sticker mag uitzoeken. En hij neemt nu nog amper afscheid maar staat al meteen bij het bakje met stickers! :lol:
Dus misschien iets in de beloningssfeer zoeken. Als ze lief afscheid heeft genomen krijgt ze een sticker en eind van de week als de ‘kaart’ vol is een klein cadeautje?
Ik zou de kinderen ook niet thuis houden. Hier ook 2 monstertjes met een flinke eigen wil en daar kan ik gewoon geen duimbreed toegeven.
Fijn dat het van de week al beter ging! :thumbup:
@rijstkorrel wrote:
Naar de basisschool gaan is voor veel kinderen een hele intensieve periode er komt zoveel op ze af.
Af en toe een dagje school overslaan of een middagje thuis houden is niet toe geven aan, maar aansluiten bij.
In het weekend gaat je dochter ook niet naar school, dan heeft ze toch ook niet het gevoel dat ze ‘gewonnen’ heeft.
Onze zoon was in het begin ook verdrietig bij het weg gaan en riep vaak dat hij niet meer naar school zou gaan. Nu hij de regels op school begrijpt, vriendjes heeft en weet wat er van hem verwacht wordt vindt hij het harstikke leuk. De eerste weken is hij echt af en toe een middagje thuis gebleven om bij te tanken.
Hangt van je kind en/of de situatie af of het toegeven aan is of aansluiten bij, het gaat om de werkelijke reden. En vermoeidheid of even helemaal vol zitten is wat anders dan gewoon soort van moeilijk doen ( en niet omdat hij moe is)
En over de middagen waren we het wel eens het ging om de structuur in de ochtend.
Ik zal lasse uiteindelijk ook weleens een woe of vrij thuisgehouden hebben maar wel pas toen dat als keus goed voelde
nou, de aanhouder wint want het gaat al een stuk beter.
ik ga neit meer mee naar binnen om haar jas uit te doen, maar de juffrouw neemt het op dat moment van me over.
Ze krijgt dan van de juf meteen een puzzel terwijl het wachten is op de overige kindjes en meissie heeft de hele ochtend niet gehuild! :dance: :dance: :dance:
Fijn.