hoi meiden,
Ik schrijf eigenlijk zo min mogelijk persoonlijke dingen hier (ivm meelezen), maar ik moet even wat kwijt.
Mijn vader is ernstig ziek (terminaal) en het gaat weer een stuk minder. Nu hebben mijn ouders een kat en daar ben ik erg allergisch voor. Voor ik zwanger werd had ik er ook al erg veel last van en zat ik 's nachts vaak rechtop naar lucht te happen (ondanks de medicijnen; ik heb astma), maar nu ik zwanger ben is het nog erger.
Na kerst ben ik niet meer blijven slapen en alleen nog maar even langs geweest (ruim 1,5 uur rijden), maar de laatste keer was dat ook al voldoende om het zo benauwd te krijgen 's nachts (thuis) dat ik bij de huisartsenpost belandde. Gelukkig kon ik het slijm loshoesten en het met ventolin (is veilig tijdens de zwangerschap) weer rustig krijgen.
Daar werd me wel gezegd dat deze benauwdheden gevaarlijk kunnen zijn voor de baby (zuurstoftekort) en dat ik nu echt katten moet vermijden. Eigenlijk is er maar één keuze is me verteld, kat de deur uit bij mijn ouders. Even wegbrengen is nl. ook geen optie, omdat het na 3 weken pas allergievrij is voor mij (1 haar bevat duizenden allergische stoffen voor mij).
Nu is de kat alles voor mijn ouders en ik wil ze echt deze keuze niet voorleggen, maar nu gaat het weer een stuk slechter en wil ik er eigenlijk heen (en dat verwachten ze ook), maar dat kan dus niet. Mijn man heeft me al verteld dat ik het nu echt moet zeggen en ze moet vragen een ander onderkomen te zoeken voor de kat. Ik weet al dat dat geen probleem is, maar ik wil dit mijn ouders niet aan doen en toch heb ik eigenlijk geen keuze. Ook buiten mijn zwangerschap heb ik er eigenlijk al te veel last van (en heb ik een paar keer aan de zwaardere medicijnen gemoeten daardoor, maar dat weten mijn ouders ook niet).
Ik voel me megaschuldig, maar weet ook dat ik er niets aan kan doen. Ik kan de allergie niet onderdrukken met pilletjes. Die mag ik nu niet innemen, maar voor mijn zwangerschap hielpen ze ook niet. Pfff, hoe pak ik dit nu aan?
Idd een heel dilemma, ik durf hier helaas geen wijze raad te geven, misschien iemand anders wel. Ik wilde je alleen even een dikke :hug: geven omdat ik weet hoe vervelend een kattenallergie kan zijn. En helemaal in zo’n situatie natuurlijk :-*
Sterkte met alles :hug:
ik dacht even; kat in andere kamer maar dat is geen optie begrijp ik vanwege die drie weken 
Wat een vreselijk dilemma. Ik heb geen idee joh :hug:
Mutti,
Allereerst veel sterkte voor je vader :hug:
Weten je ouders het dat je erg veel last hebt van de katte-allergie?
Misschien dat je hen moet vertellen wat voor impact het op jou en de zwangerschap hebt. Ze willen vast en zeker niet dat je beeb in je buik het benauwd gaat krijgen.
Kan de kat tijdelijk niet in een pension opgevangen worden?
Maar ja, hoe lang is tijdelijk? Moeilijk hoor!
Sterkte met de keus, ik zou het toch vertellen aan je moeder dat het zo verdomd moeilijke keuze is. Je wilt hen niet lastig vallen en de kat ontnemen voor een tijd, maar ja, je wilt je beeb ook niet in gevaar brengen en jezelf.
Liefs,
Moon
thanx :-*
Mijn ouders net aan de telefoon gehad en het maar er uit gegooid. Ik denk dat we wel een aardige oplossing hebben. Ze gaan nu proberen tijdelijk onderkomen voor haar te vinden. Ze hebben een goed pension waar ze al gewend is en een zuster die gek is op katten en haar graag (tijdelijk) wil opvangen. Ik ben nu 24 weken zwanger en dus zal het hooguit voor een week of 13 zijn (laatste weken ga ik die afstand niet meer rijden). Nog lang, maar ze hadden daar geen problemen mee. Ze zijn gek op de kat, maar mijn gezondheid gaat echt voor en ze willen me graag zien en willen hier niet een paar maanden op wachten.
Na de zwangerschap kijken we hoe het verder gaat. Ik ga met de ha overleggen om evt. andere medicijnen te testen ook omdat ik voor meer dingen allergisch ben. Ik heb ze al verteld dat ze in elk geval de kat niet gelijk weg moeten doen nu, tijdelijk onderkomen is prima, maar daarna eerst maar eens verder kijken. Dan kan het altijd nog als het niet gaat.
En als het beebje uit mijn buik is, is het vooral nog vervelend voor mij, maar niet levensbedreigend voor mij of de baby, dus al een stuk minder groot probleem.
Ik zag het vanmorgen even niet meer zitten. Had net een telefoontje gehad dat mijn vader in paniek was en het niet meer zag zitten en dan kan je er niet zomaar heen. Ik voelde me zo naar. Nu is het weer rustig bij hem gelukkig en ik ben blij dat het nu allemaal duidelijk is en vooral natuurlijk dat mijn vader weer rustig is in zijn hoofd.
:dance: klinkt al een stuk positiver :dance:
Blij dat jullie er een mooie oplossing voor gevonden hebben. :-* Aace(=Jaspers bijdrage,…)
wat goed dat je ze gesproken hebt zeg.
En nu kun je lekker vaak er naar toe gaan straks!!
Daarna inderdaad verder kijken naar een oplossing, maar mooi dat het voor nu even opgelost kan worden.
Geweldig :thumbup:
Inderdaad sowieso voor tijdelijk!
Sterkte verder!
Liefs,
Moon
gelukkig hebben jullie een goede oplossing gevonden ik kan me erg goed voorstellen dat je bij je zieke vader wilt zijn en hij jouw ook bij hem wilt hebbe
sterkte met je vader
Goed dat je met je ouders gesproken hebt en dat jullie een oplossing hebben gevonden! :thumbup: Ik wil je heel veel sterkte wensen, meis… ik heb mijn vader ook verloren aan een terminale ziekte en ik weet hoeveel pijn het doet. Take care! :hug: :-*
goed dat er een oplossing is gevonden!!
En die alllergie, ik was ook ontzettend allergisch voo rkatten, konijnen en cavia, heb heel wat ventolin moeten gebruiken. Totdat we twee katjes van een kennis kregen (die niet wisten dat ik een allergie had) , we hebben ze gehouden, en een week lang last gehad, daarna helemaal over :shock: , kan nu met ze knuffelen enz…
maar voor konijnen ben ik nog steeds erg allergisch, misschien ook maar konijen nemen :think:
Thanx :-* Mijn vader is inmiddels al 1,5 jaar terminaal ziek. Ze gaven hem destijds nog een paar weken, maar het is een vechter en hij is er nog steeds ook al ligt hij al die tijd al op zijn rug in bed in de woonkamer. Hij gaat wel achteruit, maar tot nu toen is hij nog uit alle dipjes gekomen en hij wil graag zijn tweede kleinkind nog meemaken. Die wil ik hem ook nog graag laten zien, dus we knokken gewoon met hem verder.
De kat is van mij geweest en ik ben ook gek op dat beestje, maar ik wist dus niet dat ik allergisch was en het werd steeds erger tot astma-aanvallen toe. Na een test bleek ik dus voor veel dingen allergisch te zijn, maar met dieren met name voor katten, konijnen en paarden en moest ik zo snel mogelijk een ander adres voor mijn kat zien te vinden. Dezelfde tijd gingen we verhuizen naar het buitenland en de hond van mijn ouders overleed (wat niet samenging met de kat) en toen is de kat naar mijn ouders gegaan. Bij mij werkt het dus niet door met ze geconfronteerd te worden helaas. Ik moet echt uit de buurt blijven.
Maar … goed nieuws. Mijn ouders beste vrienden gaan zich de komende maanden over haar ontfermen. Ze hebben een groot huis waar ze zich prima kan vermaken en er is vaak iemand thuis en ze kent ze al heel goed omdat ze een aantal keer per week bij mijn ouders zijn. Volgende week gaat ze er al heen, dus medio mei kan ik naar mijn ouders toe :dance: Mijn ouders zijn ook gelukkig met deze oplossing omdat ze weten waar ze heen gaat en ze daar zelf ook een goed gevoel bij hebben. Het beestje is inmiddels 12 jaar oud en haar wilde haren al kwijt en als er een schoot is dat ze kent en een plekje in de zon dan vindt ze het al best.