na onze eerste kreeg ik na een maand of vier weer verschrikkelijk de kriebels voor een tweede wondertje. Toen hij 11 maanden was zijn we er ook voor gegaan .
tussen nummer 2 en 3 zit bijna 3 jaar en ons derde wondertje is nu 5 weken .
als ik zie hoe een makkelijk mannetje hij is zou ik er nog wel tien willen .
zwanger zijn is niet mijn hobby, natuurlijk geniet ik van die trappelende voetjes en het leven in mijn buik, maar oh oh dat zuur en die kilo’s ( respectievelijk 40, en 2 x 30 aangekomen erg extreem dus )
de bekkenproblemen enz enz nee dat hoeft voor mij niet.
maar die kriebels zijn er toch … niet naar 4 maanden , nee nu .
Ik zou er best nog 1 willen . :oops:
Nog 1 x die ellende van het zwangerzijn meemaken, nog 1 keer bevallen , nog 1 keer…nog 1 keer…
zucht…
Ik neem aan dat dit gewoon nog mijn happy-hormonen van onze jongste telg zijn he ??
haha ik heb dat ook hoor.
maar bij ons was dit ECHT de laatste keer, dus die kriebels zullen wel blijven
Leuk he die schattige, lieve kids :inlove:. Je raakt totaaaaal niet uitgekriebeld vrees ik tot de overgang definitief is doorgebroken…(vermoed ik althans 
want ik ben er nog allerminst klaar mee) of je huis te klein is, of de dokter verteld dat het ECHT niet meer mag… :silenced:
Zo herkenbaar…
Ik zag mezelf nooit als een mama met een groot gezin, na de eerste wilde ik zelfs 4 jaar wachten. Toch kwam nummer 2 onverwacht sneller dan gepland. 2 was prima, aan een derde dachten we niet. Na een tijd begon het wel te kriebelen, niet zo zeer alleen naar een zwangerschap of baby maar gewoon naar een kindje erbij, financieel en praktisch geen probleem dus waarom niet? In het begin zag ik wel beren op de weg. Ook hebben we best lang moeten wachten en hard moeten knokken met medicijnen voor ze er was. Ze is nu 15 maanden, maar ik leef not steeds op een roze wolk :oops: Ik kan zo ontzettend genieten van haar, en alles er om heen. Ik dacht voor en in die zwangerschap zeker te weten daarna klaar te zijn met 3. Toen ze eenmaal was geboren, en het gevoel zo sterk was, begon het meteen weer te kriebelen, kon me echt niet voorstellen dat we compleet zouden zijn. Ik deed er in het begin laconiek over, dat het te maken had met de hormonen (borstvoeding) en ik dacht dat het wel over zou waaien als ik daarmee zou stoppen, of met de tijd over zou gaan. Intussen kon ik ook geen spullen weg doen. Ook liet manlief steeds vaker doorschemeren nog wel een vierde kindje te willen. Nu begin ik steeds meer aan het idee te wennen, en kan geen goede reden verzinnen waarom we het niet zouden doen. Ik weet niet of het altijd blijft kriebelen, misschien wel. Maar als het financieel/practisch/op het gebied van drukte geen bezwaar vormt waarom niet? Er is denk ik ook een onderscheid tussen het verlangen naar zwangerschap/baby of het verlangen naar een kind, dat is ook een verschil! Ik zou dat eerste geen doorslag laten geven, want ook baby’s worden groot Enneh is meer dan verlangen, het verstand moet ook deel zijn bij een beslissing
De kriebels en het verlangen die je in het begin hebt naar een volgend kindje, kunnen er dus na 15 maanden ook nog steeds zijn
Das wel heel waar Marda. Echt een baby is er zooo op gemaakt om voor gezorgt te worden, grote oogjes, zacht velletje, kleine huiltjes. En hoe kun je dan ook anders dan daar voor willen zorgen? Maar als alles meezit zijn ze er ook nog als ze peuterpuberen, ze gaan naar school, dan begint het ‘gewone’ puberen en het is wel zo fijn als je ze dan ook nog zo leuk vind. :lol:
Gek genoeg zag ik mij eerst vooral ook als baby-mama (tja wie niet want ze zijn nu eenmaal schattig) maar nu Casper groter word, streken krijgt, begint met kletsen ed vind ik hem nog net zo schattig zelfs en ondanks de peuterpuberstreken. :inlove:
met 2 kinderen in een fase waarin ik ze soms graag achter het behang zou plakken geniet ik van alle drukte om me heen.
het grootbrengen van de kinderen en het vooruitzicht dat ze over 25 jaar nog steeds met plezier hier thuis komen en teruglijken op een leuke jeugd.
ik ben echt een burgerlijk moedertje hoor.
zelfs onze huisarts zei na de geboorte van onze derde dat hij erop wacht tot nummer 4 komt.
die babytijd is heerlijk, maar het gaat echt om de kinderen, dus die gevoelens verwar ik niet
Hahaha fijn dat je HA je al zo goed kent. :lol:
En ach wat is burgerlijk? Zo is het burgerlijk en zo heet het nieuwetijdsmoederen 8)
Nieuwetijdsmoederen?
Nog nooit van gehoord, wel een prachtige benaming! Misschien ook wat voor een nieuw woord in de dikke van Dale??
Hier ook zo’n nieuwetijdsmoeder! 
Was ik nog niet met de eerste, maar dat is met elk kind erbij een beetje meer gegroeid! :inlove: :thumbup:
Mamvan2, als ik jou verhaal zo hoor, ben ik benieuwd wanneer jullie er weer voor gaan
Ik deel veel van de gevoelens wel…
Wij hebben 2 kids heel kort op elkaar gekregen. De eerste was in alle opzichten een feestje. De 2e zwangerschap was zo kort erop dat ik eigenlijk veel daarvan niet bewust heb meegemaakt. Ik mis soms ook delen in de ontw. van de eerste. Dan zie ik beelden en dan betrap ik me erop dat ik die fases te snel doorlopen ben.
Daarbij hebben we met en rondom de 2e veel zorgen gehad. Daar kwam ook de constatering fybro bij.
Na veel wikken en wegen hebben we besloten om het bij 2 te laten. Die beslissing is meer verstandig dan gevoelsmatig besloten.
Een deel van mijn spullen heb ik verkocht, ik had er vrede mee dat dat verlangen zou blijven maar dat ik gelukkig mag zijn met mijn 2 gezonde wonderen.
Nu twijfelt mijn man, vind een derde toch wel een optie. Dat brengt bij mij verwarring. Want ik had me al bij de beslissing neergelegd. Daarnaast hebben we 3 kleine slaapkamers en die zijn nu best vol. Dus waar zou die 3e moeten slapen? Kan wel een wieg op de kamer, mar dat zijn dingen waar ik eerst lang over moet gaan nadenken…
Sssst Marda ik weet niet eens of het woord wel bestaat. 8) Ik bedoelde er meer mee dat alles in een soort cyclus gaat (net als wij vrouwen met onze lijven :lol: ) en wat zo ouderwets is, dan burgerlijk heet en dan ineens weer hip is
Mijn burgerlijkheid was er altijd al. Ik wilde perse graag trouwen, graag kindjes das toch ook al burgerlijk? :mrgreen: Mij boeit het me ook weinig hoe andere mensen het noemen en wat ze ervan denken. Ik doe zoveel mogelijk waar ik mij goed bij voel. :thumbup:
Dussuh Reat als jij (en vooral ook jouw lijf!) zich goed voelt bij nog een kindje…why not? Als je de mogelijkheid nog hebt, vooral lichamelijk, dan nog een stukje monetair die ruimte lost zich wel op hoor! Wie weet willen de oudste twee wel dolgraag bij elkaar op 1 kamer? Zo niet dan fop je ze lekker met een mooie roomdivider (zelfs een groot rolgordijn aan het plafond kan een kleine kamer 1 twee delen voor de nacht!) oid en voila iedereen heppie. :inlove: Voor materieële dingen zijn echt oplossingen genoeg te bedenken (mag je man ook zijn creativiteit uitleven 
).
@Reat wrote:
Ik deel veel van de gevoelens wel…
Wij hebben 2 kids heel kort op elkaar gekregen. De eerste was in alle opzichten een feestje. De 2e zwangerschap was zo kort erop dat ik eigenlijk veel daarvan niet bewust heb meegemaakt. Ik mis soms ook delen in de ontw. van de eerste. Dan zie ik beelden en dan betrap ik me erop dat ik die fases te snel doorlopen ben.
Daarbij hebben we met en rondom de 2e veel zorgen gehad. Daar kwam ook de constatering fybro bij.
Na veel wikken en wegen hebben we besloten om het bij 2 te laten. Die beslissing is meer verstandig dan gevoelsmatig besloten.
Ik deel ook veel van de gevoelens wel…
Tijdens de zwangerschap van Pete bleek mijn schoonmoeder darmkanker te hebben. Na de operatie kreeg ze een buivliesontsteking, heeft op de IC gelegen en uiteindelijk 2 stoma’s gekregen. In 2 jaar tijd 8 operaties gehad, maar uiteindelijk heeft ze nu geen stoma’s meer. Een heftige periode dus.
Een half jaar na de geboorte van Pete gingen we alweer voor een tweede en ik was vrij snel zwanger, er zou ongeveer 16 maanden tussen de kids komen. Ook nu werd het weer een heftige periode, want de avond voor de termijnecho had mijn man avonddienst en is de collega van mijn man doodgeschoten en tijdens de termijnecho bleken er 2 hartjes te kloppen. Mijn man kwam in de knoop te zitten en ontwikkelde allerlei psychische klachten, begin dit jaar is er PTSS bij hem vastgesteld.
Na de geboorte van een tweeling ga je vaak een drukke periode tegemoet, maar wij hadden ook nog een dreumes in huis en onze tweeling was erg hongerig en had vaak elke 2 a 3 uur een voeding nodig, ook 's nachts. Inmiddels zijn ze 21 maanden en slapen ze nog steeds de nachten niet door.
Ondanks alles blijf ik kriebels houden voor een vierde. Ik wil erg graag nog een zwangerschap meemaken en genieten van een pasgeboren baby. Bij Luc en Stan heb ik hier gewoon te weinig van kunnen genieten. Ook hebben we altijd gezegd dat we graag 3 of 4 kinderen wilden en dan ging ik ook van 3 of 4 zwangerschappen uit en nu nummer 2 en 3 tegelijk zijn gekomen, heb ik deze zwangerschap niet als laatste beleefd.
Het gaat me niet alleen om de zwangerschap en babyperiode, maar ik vind het gewoon geweldig om kinderen om me heen te hebben. Ik vind die drukte erg leuk (ook niet altijd hoor, haha) en geniet ervan om te zien dat mijn kinderen elke dag weer gegroeid zijn.
We hebben 4 slaapkamers, maar een ervan staat vol met fitnessapparaten en dient als rommelkamer. Nu hebben we wel plannen om een aanbouw te makenen dan zou die rommelkamer weer slaapkamer kunnen worden.
We hebben dan een andere auto nodig, maar we rijden nu Diesel en de kosten halen we er niet meer uit (ik werk nu op fietsafstand en mijn man rijdt ook motor) en dan kunnen we gelijk een 7-persoon benzine nemen.
Maargoed, mijn man is dus nog bezig met zijn herstel en ik loop ook een beetje op mijn tenen (vanwege mijn man en dat de kids nog niet doorslapen) dus ik kan die kriebels nog even naar achteren schuiven. Ik hoop over een half jaar wat met die kriebels te kunnen doen, want als ze nu, na 3 jaar ‘crisis/ellende’, nog aanwezig zijn dan ben verwacht ik niet dat ze minder zullen gaan worden, haha.
van de week heb ik het over mijn kriebels gehad met mijn man, die schrok zich kapot.
" zo snel ??? "
ik heb gezegd dat ik het niet nu gelijk wil , er moet nog teveel gedaan worden hier in huis .
Misschien dat we eerst maar eens de boel moeten verbouwen en dan verder kijken …
Hij viel in ieder geval niet flauw het komt vast goed ondanks dat hij wat schrok. Goed dat je tussendoor wat plannen hebt qua verbouwen ed dan is het voor hem ws ook overzichtelijker. :thumbup:
Ik had ook al heel snel na de geboorte van de tweede kriebels voor een derde kindje. En die heb ik nog steeds en manlief wil ook. We willen alleen wachten tot ze een jaartje is voordat we gaan proberen :inlove: Nog maar vier maandjes 
Hallo,
Ik heb ook al sinds de geboorte van de tweede kriebels voor een derde kindje. Ik geniet zo van mijn kinderen!
Maar soms denk ik ook wel eens, waar begin ik aan als we toch voor een derde gaan?
Dat zijn meestal de momenten waarop ik zelf even niet lekker in mijn vel zit.
Mijn oudste heeft wat gedragsproblemen en kan soms echt irritant en vervelend zijn. Daar zijn we nu mee bezig, hij krijgt nu verschillende testen.
Toch geniet ik enorm van hem en de kleinste. Ze is alweer een jaar en wat is dat jaar snel voorbij gegaan zeg!
Ik heb enorm van de zwangerschap genoten omdat ik dacht dat het de laatste zou zijn maar ons gezin voelt nog niet compleet.
Aan de andere kant lokt ook wel het gevoel van vrijheid als de kinderen straks allebei naar school zullen gaan en ik iets meer tijd voor mezelf krijg hiermee.
Ik (en mijn man ook) ben er nog niet helemaal uit.
Het kriebelt enorm maar mijn verstand probeert het ook te winnen.
o ik ben niet de enige :lol:
en ik wil ook nog een keer een baby nog een keer zwanger zijn (al gaat dat niet van harte bij mij ) zwanger worden wel maar zijn niet allemaal klachten.
maar de bevalling het kindje langs je benen voelen glijden en op je buik gelegd worden en dan ook de bv van een innie minnie baby :inlove:
poeh heerlijk!! :inlove:
maar ze worden ook groot en dat vind ik ook geweldig hoor maar ik vind baby’s ZOOOOO leuk :inlove: :inlove: :inlove:
maar hub wil niet dus helaas
Het kriebelt hier echt als een gek :oops: Ik kan gewoon nog niet neerleggen bij het feit dat we niet nog een kindje krijgen. Oja, verstandelijk wel…ik ga vanaf januari meer werken, de oudste gaat naar school. Ja, een stuk vrijheid is er nu ook wel.
En soms vind ik het zo moeilijk, 2 kids opvoeden…laat staan een derde.
Aan de andere kant, waar 2 lopen, kunnen er ook 3 zijn…
Owowow het is zo moeilijk…we hebben nu in elk geval beslist, voor mijn 30ste hebben we een beslissing genomen, als we het dan nog niet weten doen we het niet meer, een poging.
We hebben dus nog iets meer dan 2 jaar de tijd… na mijn 30ste is de oudste 6/7 dus dan wil ik er niet nog weer eens aan beginnen.
denk ik… :oops:
hier kriebelt het ook, gelijk een paar mnd na de geboorte al, het liefst nu weer zwanger willen worden, maar ik wil ook nog ff van m`n kleine manneke genieten :inlove:
hopelijk eind 2011 gaan we er weer voor :inlove: