Lieve Chantal,
Ik herken veel in je verhaal, op sommige punten hebben we ook vergelijkbare geschiedenis.
In het begin lukte het mij nog om mij staande te houden, maar ons ventje bleek verborgen reflux te hebben wat de situatie steeds waarder maakte (fysiek), maar ook mentaal (mensen vonden hem verwend (pasgeboren!!), wij deden het niet goed, etc.). Uiteindelijk werden we in het ziekenhuis geloofd en geholpen, maar op mijn werk kreeg ik doodleuk te horen dat ze van andere moeders geen last hadden en dat ik geacht werd 60 uur te werken (ook met een parttime contract!).
Ik loop nu zelf ook bij de therapeut, maar ben even afgehaakt, deze man legde namelijk vooral de nadruk dat ik anders met de situatie om moet gaan. Mij niet zo emotioneel aangevallen moet voelen als dat soort dingen worden gezegd enzo!
Ik weet nog niet hoe ik er een draai aan moet geven. Gelukkig voel ik mij nu zachtjes aan fysiek wat beter (de bevalling=> spoedks is tenslotte alweer ruim een jaar geleden en eindelijk kan ik sinds eind januari bijna elke nacht doorslapen! Wat een verademing!).
Ik ben niet vaak op kok te vinden, mocht je willen praten n.a.v. mijn verhaal, stuur even een pb dan mail ik je mijn email/msn wel.
Liefs Do
