Zucht…
Enige tijd terug schreef ik hier al eens dat Merijn weinig van zijn vader accepteert. Dit is vooral zo wanneer manlief veel weg is voor zijn werk en lange dagen maakt. Het is dan, heb ik gemerkt, een reactie op het feit dat hij zijn vader mist en zo afreageert. Hij roept dan vaak; Papa JIJ bent stom om vervolgens tegen mij te zeggen, mama jij bent mijn beste vriend he.
Heel vervelend
Nu papa laaste dagen meer thuis is gaat het beter, maar het hangen naar mama is dan ook nog steeds erg groot. Mama mag hem alleen afdrogen na het badderen, hij wil 's ochtends alleen bij mama liggen in bed na het wakker worden. 's nacht wordt hij ineens weer wakker rond 3uur en komt dan naar onze kamer. Dan leggen we hem terug, maar alleen ik mag dat doen. Ik moet dan bij hem liggen en met veel moeite ‘mag’ ik dan uiteindelijk terug naar mijn eigen bed.
Hij vertoont ook jaloers gedrag. Als ik aan het bellen ben met iemand, dan gaat hij klieren zodat hij weer aandacht krijgt.
Vorige week kwam de buurvrouw van mijn ouders bij hen langs terwijl Merijn er was. De buurvrouw zei tegen mijn moeder dat ze altijd het gevoel heeft dat merijn haar weg wilt hebben omdat hij dan boos is om het feit dat oma even met iemand anders bezig is. Ga zo maar door.
Het is niet zozeer jaloers op xander maar hij wil continue zelf middelpunt van de aandacht zijn.
Zijn vader heeft die neiging ook wel dus hij heeft het niet van een vreemde…
Vanochtend was voor mij even de druppel. Als we vrij zijn dan blijft 1 van ons liggen 's ochtends en gaat de ander naar beneden met de kids.
Vanochtend was het mijn beurt. Maar ja, Merijn accepteert niet dat ik blijf liggen en vertikt het om met pap naar beneden te gaan.
Manlief wil hem optillen naar beneden maar hij gaat dan echt scene trappen…
Hij regeert momenteel echt ons huis wat dat betreft en ik zit er doorheen.
Xander slaapt ook nog steeds vaker niet dan wel door en slaapt hij wel een paar nachten door, dan gaat Merijn dus lopen spoken en ik ben steeds op 's nachts…
Ik word er gek van. Ik heb manlief al een paar keer op pad gestuurt met Merijn alleen. Vorige week naar de bioscoop, weekend daarvoor zijn ze samen gaan zwemmen… maar het helpt niet veel…
Sommige mensen zeggen dat het een fase is en dat hij aan school toe begint te raken etc… ik weet het niet. wat ik wel weet is dat het echt vreselijk vermoeiend is.
Verder is het echt een lief joch en hij is lief voor zijn broertje, maar het betreft hier dus echt zijn gedrag naar ons toe.
wie herkent er iets in? en wie heeft tips?
Hoe straffen jullie hem? Want dit is natuurlijk gedrag dat jullie niet moeten accepteren…
Ik zou hem elke keer als hij dwingend is of een scene trapt op de gang zetten.
Dan maar gillen.
Ik snap dat het twee dingen zijn. Een andere band met zijn vader hebben en het regeren van jullie huishouden maar het heeft wel verband met elkaar.
Ik denk zeker dat het een deel een fase is. M.ateo heeft er ook een handje van. Ik ben lief maar als papa er is is die liever 8) Bij M.icah is het andersom 
Maar het gedrag moeten jullie gelijk in de kiem smoren. mama blijft liggen en papa neemt hem mee. Bij een scene. Tja, gewoon in de hoek zetten en daarna hem op schoot nemen (papa dus in dit geval)…
Wat wij wel merken bij Mat.eo is dat als hij wel uit zijn dak gaat (gebeurt niet vaak) hij zich onbegrepen voelt. Mijn man heeft er nog wel eens een handje van om gelijk: NEE te zeggen en niet eerst even naar hem luisterd.
Misschien voelt Merijn zich niet altijd gehoord?
succes…
ja dat straffen hier gebeurt regelmatig. Dan moet hij naar de strafplek. maar heb vaak ook het gevoel dat het weinig uitmaakt.
Het is zo overduidelijk dat hij zulk gedrag gaat vertonen op het moment dus dat wij met zijn 4en zijn. Als ik alleen ben met de jongens dan vermaakt Merijn zichzelf prima met puzzels, tekenen, zijn duplo etc…
Het probleem is ook, en daar hebben we het al over gehad, dat mijn man als hij thuis is, veel met zijn werk bezig is. Dus laptop op schoot, zit mail te doen etc. Ook in het weekend.
Hij werkt voor een Isrealisch bedrijf en die werken gewoon op zondag en hij zit dus ook in ons weekend veel te mailen.
Op die momenten merk ik vaak dat Merijn het verwarrend vindt dat papa thuis is, maar dat hij geen aandacht krijgt.
Heb het er dus al met mijn man erover gehad en hij zegt steeds dat als het einde jaar voorbij is (beursgenoteerd bedrijf heeft stress eind vh jaar) het allemaal weer wat rustiger wordt. Hij werkt er pas sinds juni dus dit was de eerste keer zeg maar…
oja moet er bij zeggen dat het ongeveer nu een maand of 2 het geval is…
We zijn in september en oktober aan het renoveren geweest in ons nieuwe huis en per 1 november wonen we hier.
Eigenlijk is het gedrag toen beetje begonnen.
We hebben het hier alle 4 prima naar onze zin, we wonen vlakbij opa en oma dus ze kennen het hier goed.
IK denk dus soms dat alle drukte rondom verhuizing, daarna snterklaas etc. ook mee speelt in deze…
Dat denk ik zeker…Het is ook eigenlijk een rotmaand hoor 
Hier ook 2 stuiterkinderen…Ben blij dat er nu even wat rustige maanden aankomen…
Probeer eens gewoon te vragen wat er aan de hand is…Misschien helpt dat gewoon iets…Verder gewoon aandacht geven maar het slechte gedrag niet benadrukken, gewoon even apart zetten.
ik weet het niet hoor, heb nog geen kinderen in die leeftijd, maar zou het kunnen dat het voor merijn onduidelijk is wanneer papa wel en geen tijd voor hem heeft? dat hij daar onrustig en onzeker van wordt?
misschien helpt het wat om dat iets duidelijker te scheiden. papa gaat eerst een tijd werken uit zicht van merijn, in de studeerkamer ofzo als je die hebt en daarna is hij thuis voor merijn en dan ook zonder afleiding van mail, laptop etc. :think:
is dat wat? :think:
ja dat is zeker een goed idee. :thumbup:
Van het voorjaar wordt onze garage, die aan het huis vastzit, achter de bijkeuken opgedeeld in een schuurdeel en een kantoor. Er moet dus een muur tussen gezet worden. Maar ook de oude garage deuren moeten in ere hersteld worden met hang- en sluitwerk (er zit nu een muur voor). Maar het bouwdepot is leeg, dus we kunnen dat nog niet realiseren op dit moment.
maar dat was dus wel de bedoeling om zo een werkkamer te hebben voor papa.
Hee Jet,
Ken je me nog?
Ik herken een heel groot gedeelte van wat je schrijft.
Daan vind het de laatste tijd ook erg lastig als mama eventjes met iemand anders praat en hij even zijn mondje moet houden.
Als we bijv. bij oma op visite zijn dan claimt hij erg de aandacht van haar.
Als ik dan even met mijn moeder zit te praten gaat hij aan haar zitten trekken en roept steeds: “oma ik ben hier hoor” ,heel hard.
Ik probeer hem steeds rustig uit te leggen dat als mama met oma aan het praten is dat Daan dan even z’n mondje moet houden. En als het dan weer stil is dat Daan dan met oma of mama mag praten.
En zo doen we dat ook als ik met mijn partner praat, want dat vind hij op het moment ook erg lastig.
Dit gaat eigenlijk wel goed, alleen nu vraagt hij steeds tussendoor: “mama wanneer is het weer stil?” :lol: :lol: :inlove:
Ik wens je in ieder geval succes ermee want ik kan me voorstellen dat het erg vermoeiend begint te worden.
fijn dat er nog meer herkenning is!
Ik doe dat ook vaak inderdaad, zeggen dat hij even moet wachten als ik aan het praten ben, maar hij is echt oost-indisch doof.
ik moet zeggen laatste 2 dagen gingen goed, papa is nu al 4 dagen thuis en dat merk ik wel aan hem. Hij laat papa meer toe… maar ja, maandag begint het gewone leven weer en dan is het weer terug bij af…
Ik herken ook veel hoor.
Als ik met manlief praat zegt Maaike ‘IK was even met papa aan het praten.’ :mrgreen:
En als ik een belangrijk telefoontje heb dan heb ik al wel eens tegen de deur aan gestaan (met M aan de andere kant…) omdat ze gewoon opzettelijk gaat schreeuwen enzo :roll: .
Dus ik denk wel dat een fase is.
Ik ben hier nu dus ook heel erg aan het leren van om de beurt enzo…
Maar ik krijg bij jullie verhaal ook wel een beetje het gevoel dat hij nog best veel invloed heeft:
Als het jou uitslaapdag is dan heeft hij toch gewoon pech?
Dan zou ik hem als papa zijnde echt mee naar beneden nemen en dan kan hij daar op de gang de boel bij mekaar schreeuwen als hij wil maar hij beslist niet wie wat doet lijkt mij…
Maar ik herken het dwingende dus absoluut hoor!
En het opzettelijk aandacht vragen (negatief). Maar ik merk hier wel dat het helpt om het in de kiem te smoren.
Dus ik benoem het nu meteen wat ze doet en zeg dat ze op moet houden.
En als ze dat niet doet gaat ze naar de gang.
Ik had ook een tijd het gevoel dat dat helemaal niet hielp.
Ze kwam ook gewoon weer binnenwandelen.
Maar sinds ik een pieper zet weet ze dat ze tot dan moet wachten en gaat het goed. En sindsdien is het ook hooguit één keer in de week nodig.
Ik denk ook dat een vaste werkplek ook wel zo duidelijk is.
Al is het maar een vaste beetje afgeschermde hoek in de kamer.
En het zijn ook gekke weken hè.
De sintmaarten, sinterklaas, kerst en verjaardagliedjes worden hier nog steeds allemaal door elkaar gezongen. En nieuwjaarsdag snapte ze niet waarom iedereen mekaar nu weer feliciteerde :mrgreen: .
Wel goed dus dat maandag alles weer normaal is 
.
Hoi
Hier ook af en toe behangplakmateriaal hoor! Echt niet willen luisteren en vooral kijken hoe ver je kunt gaan met nee zeggen, je broertje duwen en niet de dingen doen die je moet doen.
Op school heb ik tijdens psychologie geleerd dat jongetjes tussen de 3 en 6 jaar erg aan hun moeder gaan hangen. Dit heet het oedipale fase (naar de mythe van oedipus die verliefd wordt op zijn moeder en zijn vader dood) en gaat over het identificeren van je eigen ik. Hierbij wordt de ouder van hetzelfde geslacht als rivaal gezien en wordt zoveel mogelijk buiten gesloten. Door bv alleen door mama aangekleed te willen worden en door haar op bed gelegd te willen worden. Het beste is om duidelijk de rolverdeling te hebben en te laten zien aan je kind dat je man je man is en je kind je kind. Je kunt even googlen voor meer info.
Veel geduld nog allemaal
dat van oedipale fase is wel interessant, want ik herken daar zeker wel dingen van als ik google.
Maar vraag is, 'hoe kunnen we hier het beste mee om gaan?