Soms vraag ik mij af, al ben ik nog klein
Voorbij dit glas, wat zal daar toch zijn
Een wereld vol kleuren, wacht daar op mij
Wolken en auto’s, het raast vlug voorbij
De zon en de regen, een boom en een plas
Ik wacht op mijn kans, hier achter het glas
Soms vraag ik mij af, al ben ik nog klein
Voorbij deze deur, wat zal daar toch zijn
Een wereld vol mensen, die ik nog niet ken
Die vast niet weten, dat ik hier ben
De wind en de bloemen, ze zwaaien naar mij
Ik wil naar ze toe, maar ik kan er niet bij
Soms vraag ik mij af, al ben ik nog klein
Is de wereld daarbuiten, echt wel zo fijn
Straks wordt het donker, verschijnt de maan
Dan vind ik er eigenlijk niet zoveel aan
Voorbij dit glas, lijkt de wereld zo groot
En zit ik het liefste, bij mama op schoot
:inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove:
:inlove: :inlove: :inlove: prachtig ben er ff stil van,…en dat gebeurt niet vaak :mrgreen:
En dan die fotooooooo eronder…!!!
Ik vind het gedicht helemaal geweldig… Kan me echt zo voorstellen dat als je de klankentapper op je kleintje aan zou sluiten, dat deze tekst er dan uit zou rollen… 
Heel mooi! Ben even ontroerd…
Is er een emoticon met een hele brede glimlach :inlove: ?
slik
mooi gedaan…
Waw! Héél mooi. En die foto erbij… :thumbup: !
Mooi Xanna, heel ontroerend.
Het zegt precies wat nodig is.
Heb je het ook zelf bedacht en maak je vaker gedichtjes?
Mooi!!!
Prachtig gedicht en dan die foto die maakt het helemaal af! :inlove: :inlove: :inlove:
heel mooi!!! :inlove:
Ik waag mij normaal gesproken niet aan het maken van gedichten… Maar ik zag dit tafereel, maakte er een foto van en toen ik de foto even later op de PC bekeek, kwam er iets over me heen… Waarschijnlijk eenmalig, hoewel ik sinds de komst van Kars wel meer rare kanten van mezelf ontdek :lol:
:inlove: 