Hebben jullie dat ook weleens - ik heb het elke dag wel een moment dat ik denk wat ben ik toch een slechte moeder.
Als ik weer eens (hard) vloek omdat ik me stoot of omdat lasse me pijn doet, als ik baal dat halverwege de avond weer wakker wordt, als tie te vroeg wakker wordt (vijf uur in de ochtend)
Ik merk wel dat hoe moeier ik ben hoe moeilijker ik soms mezelf in kan houden en niet de meest lieve mamma ter wereld kan uithangen.
We werken ook allebei in wisselende diensten wat de rust soms niet bevordert.
Kennen jullie dit??
Op zich zouden we nog wel een tweede erbij willen maar nu weet ik hoe moe we zijn geweest de afgelopen anderhalf jaar - en vraag ik me weleens af of ik dit nog een kindje wel aan kan doen :shifty: Zo’n moeder :?
Ergens weet ik ook wel dat Lasse het beter heeft dan meerendeel der kindjes op deze aarde - en hij is nog steeds erg blij als hij me ziet als hij opstaat of als ik uit mijn werk kom (hoewel hij toch wel opvallend dol op zijn vader is :think: 
)
Maar ja soms baal ik wel van mijn eigen reakties zeg maar :oops:
ik herken het, 
dikke :hug:
Maar je hebt wel al bijna een tweede zwangerschap erop zitten :thumbup:
Vond je het extra zwaar een ‘goede’ moeder te zijn tijdens het zwanger zijn??
Ik herken het ook, wil er hier niet teveel op in gaan, vind het te prive en gevoelig, maar ik vind mezelf ook wel eens een slechte en ongeduldige moeder.
Maar gelukkig vergeven kinderen gauw (vergeten niet, maar zo bont maak ik het ook weer niet) en laten ze blijken veel van me te houden. Zij hebben ook wel eens hun slechte momenten en ik ook!
Herkenbaar!
Ik ben heel ongeduldig, en soms niet terecht!
Gelukkig heb ik drie blije, tevreden kinderen, maar ik zou graag wat meer geduld willen hebben.
Herkenbaar. Mijn potje geduld is helaas niet altijd even goed gevuld. En vermoeidheid doet daar zeker niet goed aan, daar ben ik megagevoelig voor. Niet geheel en al toevallig heb ik gelukkig een partner met 29 porties engelengeduld. Als we samen zijn en ik merk dat mijn grens in zicht kom, dan laat ik hem dat onmiddelijk weten en pakt hij de situatie verder op. Heb jij misschien ook die mogelijkheid? Ik vind het naar Bo wel zo eerlijk om onze sterke kanten voor haar in te zetten.
Hoe ik dat dadelijk ga doen met twee? Hetzelfde :mrgreen: Je af en toe een slechte moeder voelen. Laten we eerlijk zijn, we zijn toch ook gewoon mensen, en geen robots? Ik kan me niet voorstellen dat niet iedere moeder haar mindere kantjes heeft.
Ik ben altijd erg voor de kreet: ‘‘Ik ben een goed-genoeg-moeder en geen perfecte!’’ Wat jezelf al zegt: Lasse heeft het beter dan een heleboel andere kindjes. Als dat je basisgevoel is en hij is nog steeds blij om je te zien…nou, dan zou ik me geen zorgen maken. Hoewel ik het altijd goed vind om scherp op jezelf te blijven letten, zeker omdat je dit weet van jezelf.
Wat weleens wil helpen in een dip: situaties van andere gezinnen voor de geest halen waar het volgens jou véééél slechter gaat. Dan lijkt het bij jezelf altijd weer mee te vallen. Niet zo netjes misschien, maar ja, slechte moeders voelden we ons toch al af en toe :mrgreen:
Nou maar weinig slechte moeders zie ik :mrgreen:
Ik heb de afgelopen tijd wel nagedacht over hoe het beter zou kunnen. ook in kader van zwanger willen worden van een tweede. Ik moet wellicht nog beter aan mijn rust komen.
Maar ja dat valt niet mee met allebei wisselende diensten draaien en af en toe toch ook eens wat je zelf willen doen in de avond uren. Maar moeheid maakt me toch dat ik sneller over bepaalde grenzen heen ga.
Maar ja ik kan het proberen maar we moeten nu eenmaal allebei ook werken voor de centjes dus vermoeide ouders horen er hier nu eenmaal bij. Alleen pappa blijft wat langer geduldig of reageert zich af op mij daar waar ik soms gewoon ongeneerd boos wordt waar Lasse bij is :oops:
Nou ja we modderen ondertussen gewoon door :shifty:
8)
:hug:
Ja lekker late reactie hiero
maar ik herken het hoor! 
Ik moet soms errrrg veel moeite doen om niet uit m’;n vel te springen En dat lukt meestal wel
Maar ohoh wat heb ik me schuldig gevoeld toen Joost laatst tot bloedens toe mij aan de binnenkant van m’n lip even KEIhard met zijn nagels kneep en ook niet stopte toen ik nee/au riep
Dat deed PIJNNN!
Ik heb toen heel hard AUW Gdverdmme!!! :evil: :evil: geroepen en hij schrok heel erg. 
En ik voel me dan de hele avond een trut terwijl hij al weer lekker ligt te slapen 
en het al vergeten is .
Oh enne vroeger naar bed ja, dat probeer ik nu al ongeveer :think: ehhhhm 3 maanden? En waarom het niet lukt?? :think: :think: euuuuuh
Geen idee.
Ik vind het ook wel eens moeilijk hoor, want ik wil niet boos worden of ongecontroleerd overkomen of zo.
Aan de andere kant , komt hij altijd eerst naar mij al ie zich zeer gedaan heeft en krijg ik de leukste spontane knuffels dus ik zal best iets goed doen ondanks dat ik soms een beetje een chagrijnig bommetje ben 
ach meis… dat heeft iedereen wel eens, ik denk ook wel eens kind… waarom vind je me nog steeds lief? en helemaal als ik niet lekker ben enz. dan pleur ik hem gerust de hele dag voor de tv en savonds voel ik me dan zooooo schuldig…maar als je het hem vraagt of ie dat erg vind zo’n tvdagje dan zegt ie nee hoor wel lekker rustig… dus het ligt meestal aan jezelf dat je het erg vind je kind heeft er veel minder moeite mee.
@Jubbes wrote:
Ik heb toen heel hard AUW Gdverdmme!!! :evil: :evil: geroepen en hij schrok heel erg.
En ik voel me dan de hele avond een trut terwijl hij al weer lekker ligt te slapen
Toch denk ik dat je best af en toe uit je vel mag springen zeker als je erge pijn gedaan wordt - een kind (of anderen) leren daardoor wel grenzen. En je bent ook gewoon een mens.
IK heb het de laatste tijd wel prettiger gehad met lasse maar waar dat nu aan lag - volgens mij is hij nu ook weer een stukje liever (misschien ook weer een sprongetje gehad ofzo waardoor wat lastiger) en kan wat langer zelf spelen ik hoef niet constant van alles. Hij kan bijvoorbeeld heerlijk in de tuin tuttebellen.
Maar zoals vandaag net terug van de oppas en dan niet te genieten dan vind ik het wel lastig hoor.
ja ZOOOO wat kunnen ze dan vreselijk zijn he? :lol:
"ik ben moe en dat reageer ik af op… JOU!!! :evil: :evil: :evil:
Maar als altijd volledig pedagogisch verantwoord handelende moeder die altijd alles precies volgens de boekjes doet met haar zich altijd precies volgens de boekjes gedragende zoon, ben hier natuurlijk heel dankbaar voor zeg dan dat ik begrijp waarom hij boos is en leidt hem vakkundig af, waarna het gewoon weer een grote liefdevolle aangelegenheid is :liar: :liar: :mrgreen:
Ofwel ,ik zet hem toch maar gewoon aan tafel met een bordje avondeten voor zijn neus, daar knapt ie altijd binnen de 60 seconden van op :lol:
Herkenbaar 8)
Maar dat wist je vast wel
Ik denk het als ik sjaggie reageer als ze vroeg wakker is en ik met een duf hoofd pap probeer te maken
En als ik boos / geirri ben als ze weer eens eten uit haar mond haalt en het overal aan smeert :sick:
Of als ze dreint en jengelt de hele dag. (of 3 maanden lang omdat ze kiezen krijgt :evil: )
Of nu in een periode met (korte) ik-wil-het-hebben-en-ik-wil-het-nu-driftaanvallen
Maar aan de andere kant; er zijn véél meer momenten dat ik gek op haar ben :inlove:
En als ik 's avonds even naar haar ga kijken, kan ik echt verliefd zijn :inlove:
Ik denk trouwens dat het ook komt, omdat wij -als moeders / vrouwen- het ook allemaal perfect willen doen. En dat gaat nu eenmaal niet
@Kroes wrote:
Herkenbaar 8)
Maar aan de andere kant; er zijn véél meer momenten dat ik gek op haar ben :inlove:
En als ik 's avonds even naar haar ga kijken, kan ik echt verliefd zijn :inlove:
Je bedoelt als ze in bed ligt te slapen :mrgreen: Ja dan ben ik ook heeeeeeel verliefd.
Als hij bij de oppas vandaan komt heeft hij vaak ook honger en helpt een bordje eten hier vaak ook wel - maar hij snapt nog niet dat ik niet kan toveren (gek he) en dan is elke minuut te lang.
Heel herkenbaar hoor, meis! Ik kan - zeker als ik moe ben - ook wel eens ongeduldig of snel geïrriteerd zijn. Dat vind ik ook niet leuk van mezelf als ik dan mopper op Arwen dat ze moet luisteren. Maar aan de andere kant kan ik ook net héél geduldig zijn. Dus dat compenseert, zo denk ik maar. Soms is het te erg, als ik echt oververmoeid ben, maar dan tel ik ff tot 10 voordat ik begin te mopperen en dan zakt het wel weer. Arwen heeft het prima bij ons, ze wordt goed verzorgd, heeft alles wat haar hartje begeert en er wordt vreselijk veel van haar gehouden, dus als ik eens een x wat minder kan opbrengen dan een andere, het zij zo. Maar ik snap je wel, hoor, want ik vind mezelf ook een trut van een moeder als ik zo moe ben en weinig kan hebben.
:hug:
Vandaag zag ik ivm een curcus een documentaire en er kwam een jongetje in voor van drie, die zo blij was met zijn moeder maar zijn moeder was best jong en best de hele dag de stoned en ik vond het zo zielig.
En toen dacht ik dat dat gemopper en gefit van mij soms peanuts is vergeleken bij echt kinderleed.
Hebben jullie dat ook, dat sinds je een kindje hebt waar je heel veel van houdt en heel veel voor over hebt, je geen kinderleed meer kan horen, zien of lezen ed. Ik ben er veel gevoeliger voor geworden. ELk kind is toch net zo bijzonder en onschuldig als Lasse en geen kind verdient het om wat aangedaan te worden of iets te kort te komen.
Vandaag deed ik Micah in een speelding dat aan de zijkanten open was, ik wilde dat ding met Micah er in verplaatsen, maar dat ging niet goed, dus ik pakte het ding op, met Micah er in en Micah viel er zo uit aan de andere kant.
Hij heeft nu een grote blauwe bult en ik voel mij slecht…
Ook voel ik mij slecht als ik niet goed heb geslapen en Mateo een vervelende jank en jengelbui heeft en ik hem afsnauw…
Dus hier ook een slechte moeder op zijn tijd…
Oh jee kan me voorstellen dat je je dan zo’n sukkel voelt als je door jou onhandigheid een huilend kind met bulten hebt - ik denk dat jij voorlopig wel extra oppast met dit soort akties :shifty:
EN inderdaad met vermoeidheid je kids slecht kunnen hebben.
Ik voelde me vandaag slecht. Kreeg vannacht rugpijn en realiseerde me dat wederom een zwangerschap er deze ronde niet in ging zitten en dat frustreerde me en maakte verdrietig en wilde het liefst alleen ergens wegkruipen. Maar dat gaat dus niet. Lasse was onrustig vannacht en ook vandaag ging er van alles mis en ik voelde me fysiek en geestelijk klote. Nou ik was maar wat blij dat Roel thuis was en voro een groot deel voor lasse kon zorgen want ik was vandaag niet bepaald moeder van de dag :wall:
Heel herkenbaar hoor naamgenootje!!
Wat kan je soms slecht in je vel zitten he? En dan kan je ook veel minder hebben van je kind. Ik heb ook zo’n periode gehad: Noëmi jengelig en slecht slapen (zie verhaal Kroes… kiezen krijgen is drama en dan sprongetje erbij), ikzelf niet tevreden met fulltime mama zijn, net verhuisd en net zwanger (dus dubbel moe). Ik werd er zelf zeer sjacherijnig van en had duidelijk minder geduld met het kleine meisje. Nu gaat alles weer beter: ik werk weer parttime, sprongetj/kiezen zijn over zodat Noëmi veel vrolijker is en beter slaapt, de zw.schap verloopt prima etc. En dan schijnt de zon weer volop, ik geniet van mijn kleine dreumes, kan geduld opbrengen voor haar makken en buitjes en ben gewoon een veel leukere moeder. Ik heb er wel van geleerd dat het heel belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen en ook om te relativeren: na een slechte periode komt weer een goede.
Maar schuldig voelen moet je je dus niet. Het is al heel goed dat je het weet van jezelf en je best doet!
En ik hoop van harte dat een tweede zw.schap snel komt! Je hebt al een wondertje en je weet dat het kan én geduld kost…