De schrik zit me nog in de benen!

Kan er nu pas over praten, zo was ik geschrokken!

Zondag kregen we telefoon, mijn broer. Volgens hem fietste c. bij hun in de straat, maar hij wist het niet zeker of zij het was want hij reed in de auto. Daar mag ze dus absoluut NIET komen, aangezien ze een drukke straat over moet dan.

Dus henri op de fiets en haar daar gaan zoeken. Kon haar niet vinden, mijn broer weer gebeld, toen hij buiten ging kijken was ze verdwenen. Hij had zijn kleinzoon nog gevraagt: was dat c. bij jouw?? Kind wilde geen antwoordt geven. Dus henri weer zoeken, weer niets!

Komt er in eens na een aardige tijd een man aan fietsen met c. in zijn kielzog. Wat was er gebeurd: ze had mijn broer dus gezien en aangezien ze weet dat ze daar niet alleen heen mag, was ze er vandoor gegaan! Ze was de straat uit gefietst en de drukke rondweg overgestoken!!!

Daar aangekomen had ze die man aangesproken dat ze verdwaalt was. De man had haar gevraagd: waar woon je dan en ze had dus netjes gezegd De Ereboog **. De man wist niet waar het was, heeft dat thuis op de pc opgezocht en haar toen naar huis gebracht. Wat een opluchting dat ze er ongedeerd weer was en hem bedankt, maar Ooooo wat waren wij boos op haar!!!

Ik zei: je weet dat je die drukke straten niet over mag, straks rijdt een auto je aan en ben je een sterretje in de hemel en zie je papa en mama NOOIT weer!! Zegt ze: maar mama ik heb echt goed naar links en rechts gekeken hoor, er kwam geen auto aan! Wat moet je daar nu mee?? Moest inwendig wel lachen om haar snuggere antwoordt. Haar straf was naar boven voor een half uur en de rest van de dag geen fiets meer en als ze weer weg fietst, dan verkoop ik je fiets!!! heb ik gezegt.

Wat kunnen kids je toch een angst bezorgen, krijg nog een keer een zenuwinzinking van haar!

Maar gelukkig is alles goed afgelopen, want later kwam ook het besef wat die man OOK anders met haar had kunnen doen bij hem thuis! :silenced:

Jeetje, kan me goed voorstellen dat je geschrokken bent. En later ga je inderdaad meestal pas bedenken wat er allemaal had kunnen gebeuren.



Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en hopelijk heeft ze er iets van geleerd.

ppfff lieverd dat is zeker schrikken!!! :hug:



Gelukkig is ze niet onder een auto gekomen en kwam ze een aardige man tegen!!!



:-*

Ik zou haar toch ook vertellen dat je erg trots bent dat ze haar best heeft gedaan uit te kijken én dat flink is geweest door hulp te vragen…



tja het had anders kunnen lopen maar het is en blijft ene jong kind… ze heeft op zich goed gehadeld…



( maar dat is mijn mening) We zijn wendy ook 1 x kwijt gewest bijna 3 kwartier…



ook dezelfde boze reactie als jou hoor…



we hebben haar verteld dat we boos waren omdat we zo bang waren

en we blij zijn dat ze er weer was…



blij toe dat het goed afgelopen is meis… heel fijn. pff kan me je reactie zoooooo indenken…



vertel maar aan haar dat jze jullie zo dierbaar is en dat je boos en bang wordt als ze weg zou zijn…

ohhh wat eng zeg.



Ik was vroeger ook zo erg, toen ik net 2 was zei mijn moeder, ik ga even boeken pakken van boven en dan gaan we naar de bibliotheek, toen ze benedne kwam was ik weg…

Overals gezocht uiteindelijk heetf ze me in de bibliotheek gevonden, was ik zelf ook een drukke straat over gelopen.



en wat zei ik: ik kijk wel goed uit whahaha.



hjopen dat je dichter geen gekke dingen meer doet schrikken hoor

Ooh wat vreselijk zeg… kan me voorstellen dat je je rotgeschrokken bent.

En ook dat je ergens wel moest lachen om dat eigenwijsje… :roll: maar wat je zegt: voor het zelfde geld was ze tegen een heel ander figuur aangelopen… :shock:

saar, toevallig was ik zondag op visite bij een vriendin aan DIE ZELFDE RONDWEG, IS LUCAS BUITEN DE POORT GEGAAN EN RENDE OOK ZO NAAR DE STRAAT



(sorry caps stond aan)



bbrrrt ik weet nu hoe je je gevoeld moet hebben :silenced: :hug: :hug: