Onze jongste dochter is nu 1 jaar oud en we hebben onze handen vol aan haar.
Ze speelt nauwelijks met haar speelgoed, maar wel met de afstandsbedieningen, telefoons ed.
Het is zo vermoeiend. Ze moet en zal daarmee spelen, en zet een keel op als het niet mag.
Daarnaast kan ze niet alleen spelen.
Mijn oudste dochtertje komt hierdoor een heleboel aandacht tekort.
Ik weet niet meer zo goed hoe ik het toen bij de eerste deed :think:
Ik kan niet van een meisje van 1 jaar verwachten dat ze lang alleen speelt, maar ik kan toch niet elke minuut van de dag met haar spelen?
Ik moet elke dag toch de reguliere huishoudelijke taken doen.
Maar ik kan niet eens brood klaarmaken, of stofzuigen.
Alles wat ik doe, gebeurd met een kindje dat aan mijn broekspijp hangt.
Zodra ik haar in de box plaats, zet mevrouwtje een enorme keel op en dat huilen stopt niet meer totdat ze opgepakt wordt.
Zelfs de wc is niet heilig. Ik zit dus op de wc met een kindje dat aan mijn been hangt 
.
Ik kan prima “hard” zijn. Ik wil haar regelmatig laten huilen. Op den duur valt dan het kwartje wel. Maar ik heb een man en een oudste dochter die daar helemaal niet tegen kunnen en daar heel sjagerijnig en nerveus van worden.
Op het dagverblijf is dat trouwens helemaal niet het geval.
Daar speelt ze helemaal alleen, komt af en toe even contact zoeken met de leidsters en gaat dan weer haar gangetje.
Thuis niet hoor… ze eist ons volledig op.
Heeft iemand tips?
Pfff… lastig is dat!!
Ik heb niet echt tips voor je, helaas.
Herken het wel een beetje, ons ventje kan zo nu en dan ook echt een handenbindertje zijn…
Maar die speelt gelukkig nog regelmatig graag in de box.
Hij vindt het ook erg leuk om mij te “helpen”, bv met planten water geven, stofzuigen enzo. Tsja, dan duurt het wel 10x zo lang, maar goed… 
Misschien is het een idee om eens wat speelgoed te wisselen, zodat ze wat nieuwe dingen kan ontdekken? (kan Sint vast wel voor zorgen :mrgreen: )
Succes ermee!!
Groetjes, Marieke
De Sint is gisteravond toevallig geweest. Maar ze is ook pas geleden jarig geweest.
Probleem is dus dat ze totaal niet kijkt naar haar speelgoed.
Nou ja, ze speelt er 1 keer mee, voor zo’n 5 minuten en dan is ze het zat.
Loshangende kabeltjes, planten, het speelgoed van haar oudere zus, de poes, lades, de gordijnen enz enz… die zijn veel leuker en boeiender.
Tis af en toe echt een hele toer om haar van de gevaarlijke dingen vandaan te halen.
We hebben een heleboel beveiligingen in huis aangebracht. Maar het lijkt wel of ze altijd wel weer iets gevaarlijks, of breekbaars weet te vinden.
Aan de ene kant is het wel grappig. Wij zijn elke keer weer verbaasd over wat ze nu weer weet te vinden.
Maar ook doodvermoeiend.
dingen die echt niet mogen kunnen ze hier hoog en laag omspringen en janken tot en met… dat gaat niet door.
Er kan genoeg, maar sommige dingen zijn gewoon off limits.
En ja onze oudsten vonden dat ook niet leuk, maar ook zo hebben de grenzen leren kennen. Een kind heeft die grenzen ook nodig. Merk ik ook afentoe heel duidelijk aan de oudste 2 hoor… laat je ze het een dag helemaal zelf bepalen is het eigenlijk altijd na een tijd gejammer, gejank en gepluk aan elkaar etc.
Hier en daar wat sturing en het gaat wel goed. Puur omdat ze dan vaak wel weten wat wel en niet mag (en het ondanks verveelde antwoorden soms ook gewoon nodig is die regel te herhalen).
Zeker een dreumes heeft behoefte een duidelijk.
Dus is de afstandsbediening nee… dan is het gewoon nee!
Verder zou ik idd kijken of ze je niet hier en daar kan ‘helpen’.
Heb er zelf ook niet altijd het geduld voor hoor (mama’s zijn ook maar mensen ) maar gewoon bij het schoonmaken een vochtig doekje en haar dan een stukje laten schoonmaken dat jij nog moet doen daarna bijv.
Enne… gewoon eens op het KDV vragen hoe zij omgaan met ‘eisende’ kindjes, wie weet wat voor tips en trucs zij nog voor je hebben, ze zien een hoop kindjes in de week natuurlijk.
bij een kind van 1 jaar zou ik nog niet zo enorm streng zijn hoor…heb t tenminste bij mn oudste twee nooit gedaan en dat is helemaal goed gekomen
het is op deze leeftijd vooral nog een kwestie van opbergen en weg hangen wat ze niet mogen of kunnen hebben…dat een kindje van een jaar nog niet goed alleen kan spelen is ook niet heel uitzonderlijk denk ik
ze zijn nu eenmaal allemaal anders en houden niet allemaal de spanningsboog al even goed vast…
evaatje is nu acht maanden, en ja de afstandsbediening, de telefoons etc etc die zijn errug interessant :lol:
hier ligt gewoon een oude telefoon en een oude afstandsbediening die leg ik dan zo neer dat ze er net wel en net niet bij kan…dat vindt ze dus helemaal geweldig ( wel alleen als we er bij zijn want t is natuurlijk niet echt speelgoed)
ik heb er niet zo n moeite mee , ze willen gewoon wat wij ook hebben…
verbieden komt later wel…ik voorkom persoonlijk liever
ik zet eva-linde lekker bij me in de keuken als ik daar bezig ben…zet dan een vergiet met lepels en andere( veilige) keukenspullen onder haar hand bereik…of een grote lege kartonnen doos
ik weet niet of je kindje al loopt of niet zo ja zou je ook een klein stofzuigertje kunnen kopen en haar “mee laten helpen”
t kost wat meer inspanning een huishouden met een kindje…dat ben ik helemaal met je eens haha…echt lekker doorwerken is er niet bij
maar ach , ze worden zo snel groot :roll:
dan maar iets minder perfect in huis denk ik dan :oops: :lol:
Kristalkindje, ik denk dat je gelijk hebt. met koken vind ik het altijd doodeng omdat ze aan mijn been hangt terwijl ik met hete pannen aan de gang ben.
Ik denk dat ik haar de volgende keer in de box zet, vlakbij met wat ongevaarlijke keukenspullen.
Ik kan bij ons thuis gewoonweg niet alles veilig maken.
De oudste let gelukkig erg goed op. Maar ik kan niet verwachten van een meisje van 4 dat ze altijd oplet of de spulletjes die ze naar beneden meeneemt vanaf haar kamertje te klein zijn. (ivm verstikken als ze het in haar mondje stopt) De ladenkast in de (open) keuken heeft 6 grote lades die ik niet vast kan zetten. Ik heb in de onderste lades geen gevaarlijke spullen, maar ze maakt de laden open, leunt dan op de rand waarna de lade weer dicht wordt geduwd en haar vingertjes zitten er dan tussen.
Dit is nu al zeker 7keer gebeurd, maar het blijft toch trekken… ze blijft de lades opendoen dus.
Het zal wel een voorbijgaande periode zijn. Maar ik kom momenteel 24 uur tekort in een etmaal.
De hele dag ben ik met de jongste telg bezig. En als die haar middagdutje doet dan komt de oudste aan bod.
Na 20:00 uur is het dan de beurt aan mama… die dan instort en om 20:30 uur samen met papa KO gaat op bed.
Het hoort erbij. Maar soms voel ik mij wel eens schuldig. Ik heb voor mijn gevoel veel meer van de eerste genoten. Van de jongste maak ik veel minder bewust mee.
Elke keer als ik met haar aan het spelen ben ben ik in mijn hoofd ook nog bezig met alle dingen die die dag ook nog moeten gebeuren.
Is het geen idee om een hekje voor de keuken te maken zodat ze daar niet in kan zonder jouw toezicht? Is even een investering, maar wel zo veilig, niet alleen mbt lades, maar misschien ook wel met de oven ed?
En misschien speeluurtjes inlassen waarin je echt volledig met je kind(eren) bezig kunt zijn zonder je schuldig te voelen? En/of misschien met z’n drieën klusjes doen? Gaat minder snel en het gebeurt minder goed, maar of dat nou zo’n probleem is?
En met koken of wat dan ook, even in de box of kinderstoel. Eventueel voor de tv als ze dat leuk vindt en/of niet met keukenspulletjes wil spelen.
Wat Nienke al aangeeft, ook voor jezelf prettig om zo nu en dan (evt net voor het middagdutje?) even lekker volledig de tijd te nemen voor de kids. Geen schuldgevoel, voor die tijd opschrijven voor jezelf wat je door je hoofd speelt zodat je er niet aan hoeft te denken. Broodje erbij wat drinken, wat speelgoed, evt een leuke houten puzzel bv waar alletwee de kids plezier aan beleven. Of een mooi (sint) verhaaltje voorlezen.
Zoonlief reageert daar iig hier wel erg goed op, hij weet dat hij even echt helemaal de aandacht heeft. En bij hem hielp het ook om dingen die eigenlijk niet mogen zoals een rekenmachine onder handbereik te hebben. Daar mag hij dan mee spelen onder toezicht idem met een oud toetsenbord.
Met een leeftijdsverschil zoals jij hebt thuis is het mss ook een idee om bv van Playmobil oid de veilige speeltjes er tussenuit te halen en ze daar samen mee te laten spelen. Tijdens het koken heb ik opgelost door meneer een setje pannen te doen, spateltje, 2 onderzetters op de vloer en voila hij had zijn eigen keukentje :lol: Al geef ik grif toe dat dergelijke oplossing meestal maar tijdelijk werken. Daarna moet je weer creatief worden met een nieuwe oplossing. (ik geef hem nu bv vaak een paar stukje mandarijn terwijl ik aan het koken ben en als het echt even niet gaat zijn favo filmpje van Thomas de trein op een kussen voor de tv)
Arielle is net zo.
Kleine kinderen leren door alles na te doen. Logisch dat speelgoed niet interessant is; ze willen leren hoe hun ‘soort’ doet. Wij dus! Dus willen ze dat nadoen. Daarom zitten ze aan de afstandsbediening en de laden, dat doen wij immers ook! Niet alleen wij willen dat een kind opgroeit tot een volwassene, dat willen ze zelf ook. En dat oefenen ze al, als ze zo klein zijn.
Ik zie het terug in hoe Arielle met haar knuffeltjes om gaat. Die troost ze op dezelfde manier als dat wij haar troosten. Ze zegt dezelfde dingen en doet ‘ssshhhh’ net zoals ik bij haar doe als ze huilt.
Ik doe d’r in de draagdoek bij het koken. Of ik zet haar in de kinderstoel midden in de keuken en geef haar wat te eten of iets om mee te spelen. Of ik doe d’r op de arm en dan mag ze kleine dingetjes doen in de keuken. Wat kruiden bij iets doen, of even roeren met een lepel.
Ze glundert dan!
Voor haar tweede verjaardag krijgt ze straks het IKEA keukentje met toebehoren, zodat ze zelf mee kan doen.
Met 2 kinderen lijkt het me ook wat lastiger. Ik weet niet hoe de oudste is; gaat die rustig spelen of wil ze ook meedoen?
Ik houd zelf niet van ‘laten huilen’, ik betrek Arielle het liefst zoveel mogelijk erbij. En nu het ‘normaal’ is en het ‘mag’, WIL ze er niet eens meer elke keer bij zijn. Grappig hoe dat werkt…
En ik zet ook wel een DVD op, waar ze dan naar kan kijken. Idd zoals de bovenbuuf zegt; creatief zijn!
Ik sluit me daar wel bij aan, mijn ervaring is ook dat als ze gewoon mee mogen doen op hun eigen manier en naar eigen kunnen, de interesse veel minder wordt. En als je dan ook regelmatig investeerd in een kwartiertje samen spelen met speelgoed, even aan tafel kleuren of kleien, gaat ze ook leren om dat ook even alleen te doen. Ik begon daarmee door bijv even naar de wc te gaan en als er dan lekker doorgespeeld wordt een klein beetje rekken, net zolang tot je rustig een kwartier in de keuken kan staan terwijl ze lekker speelt.
Het is ook wel heel normaal dat een dreumesje gewoon steeds bij mama wil zijn, mee wil doen.
@blue_fairy wrote:
Arielle is net zo.
Kleine kinderen leren door alles na te doen. Logisch dat speelgoed niet interessant is; ze willen leren hoe hun ‘soort’ doet. Wij dus! Dus willen ze dat nadoen. Daarom zitten ze aan de afstandsbediening en de laden, dat doen wij immers ook! Niet alleen wij willen dat een kind opgroeit tot een volwassene, dat willen ze zelf ook. En dat oefenen ze al, als ze zo klein zijn.
Ha! Daar had ik nog niet eens bij nagedacht. Dus als ik de komende week met duplo ga zitten spelen is het probleem opgelost :lol: :wink:
Nee, ik denk dat er een grote kern van waarheid in zit om haar bij dingen te betrekken. Het meisje is er aan toe. Het is alleen zo moeilijk, want het eten moet gewoon op tijd op tafel staan. Anders liggen de kinderen te laat op bed en krijg ik de oudste 's-ochtends niet haar bedje uit.
Ik moet nog even uitvogelen hoe ik het in kan plannen.
Voor de tv zetten heeft geen nut. Ze heeft helemaal geen interesse in de televisie.
Het liefste doet ze wat haar grote zus doet Maar die wil de laatste tijd de hele tijd alleen maar tekenen. Zodra ik de kleine meid erbij zet eet ze de wasco krijtjes op, verscheurd ze haar papier in reepjes waarna ze die ook op begint te peuzelen.
:doh:
Ik moet gewoon even een soort van schema gaan maken.
Spontaan even met één van de kinderen gaan zitten werkt gewoonweg niet. Als ik met Maaike het Sinterklaasjournaal wil bekijken begint de jongste te jengelen. daardoor verstaan we het journaal niet.
Het haalt het spontane wel weg als je het van tevoren op moet nemen, maar.... so be it.... we kijken het in alle rust samen als ze slaapt.
Zucht....... triest dat je gezellige tijd in moet plannen. Niet omdat ik een schoon huisje wil hebben hoor. Maar de jongste eist mijn tijd zo vaak op, dat ik in de resterende uurtjes alle energie in de oudste moet steken.
en mama en papa schieten er dan helaas maar al te vaak bij in
het hoeft ook niet tijdens het spitsuur he, maar misschien juist s middags na het middagdutje ofzo, dan even quality tijd…goede kans dat ze daarmee heel anders gaat reageren op andere momenten
Je overgeven aan het moment wil ook wel eens helpen 
Ik herken je verhaal heel goed, ik als alleenstaande hardwerkende moeder moet en mn kind en mn huishouden en mn studie doen… soms denk ik scheit… en zit in mn badjas op de grond samen met Lianne. En merk dat juist dat soort momentjes heel belangrijk zijn…
En dat ze op de andere momentjes dan juist anders reageerd dan dat ze doet als ik me niet heb over gegeven aan het moment … volg je me nog??
Riley was zo, Kon me kont niet keren of er keek een jongetje in me ogen en sleurde me mee…
Wij hebben toen een ochtend ritueeltje gemaakt:
In de box met wat drinken , wakker worden, daarbij de tv aan. Op een kinderzender (bij ons Cbeebies, engels talig)
Daarna moest hij even zitten op zijn stoel, broodje eten. Dit was 3 min leuk…dan was het al raak, wat mag hij wel, en doet hij niet, wat mag hij niet, en blijft hij niet vanaf.
Met koken, zetten we hem in de gang (bij de keuken, waar hij dus zicht had op mij en het fornuis) met pannen (die ik niet gebruikte) en een lepel ofzo, timmeren roeren enz, ik betrapte hem er op , dat hij vaak hetzelfde deed als mij zout in doen enzo, deed hij met een leeg bekertje.
In de box was geen optie, hij ging huilen en dan kook je gewoon al niet relaxt.
Maak een dagritueel, dat het ook haar duidelijk is, wie aandacht krijgt, wie iets gaat kijken, maak haar dag voorspelbaar.
Maak een duidelijk 10 min. of hoelang je denkt dat fijn is, wat voor haar is, en haar alleen, wanneer je niet hoeft om te kijken naar pannen, stofzuigen oid.
En doe dit ook met je andere dochter als de jongste slaapt ofzo.
Hier ook een meisje (16 maanden) dat zeer weinig speelt. Ze loopt ook de hele dag achter me aan te keutelen. Soms is ze dan gewoon gezellig, maar er zijn ook dagen dat ze alleen maar samen op de grond, of liever nog, samen op de bank wil spelen of boekjes lezen… Tv is geen optie, helemaal niet interessant. Een eigen stofdoekje is vaak ook niet leuk, want die van mama is nat en die van mij niet… Als ik ga stofzuigen gaat de stofzuiger 35 keer uit en de volgende keer staat ze ervoor, zodat ik haar kan ’ opzuigen’ Ik probeer steeds na het ontbijt eerst samen de vaatwasser uit te ruimen; ze helpt dan door de pannen in het goede kastje te zetten of de bordjes aan te geven. Duurt veel langer, maar ze vindt het erg gezellig. Daarna geef ik haar wat speelgoed, spelen we even samen en als ze bezig is ga ik wat in huis doen. Soms speelt ze even verder, maar vaak ook niet. Bij sommige dingen kan ze ’ helpen’ maar het gebeurt ook vaak dat ze dan laatjes gaat leeghalen ofzo…
Met eten koken is het hier vaak ook lastig, de box vindt ze niets meer. Helpen met koken is ze eigenlijk nog te klein voor. Soms mag ze wel de aardappels in de pan doen en dan water in de pan, maar ja met die drie aardappels is dat zo klaar… Vaak stopt ze dan nog een rauwe aardappel in haar mond ook… Ik ga er maar vanuit dat het een fase is, en probeer haar toch zoveel mogelijk te stimuleren om zelf te spelen, ook al is het maar een kwartiertje. Over 2,5 maand wordt ze grote zus, dus dan zal ze ook aandacht moeten delen!
tygo wil ook met alles meedoen
hij zat al vlug bij mij op het aanrecht kruiden in de pan te doen en te roeren.
hij helpt bij het huishouden
stofzuigen, dwijlen , vaatwasser uit en inruimen , stoffen en was in de wasmachine doen… hij vind het allemaal geweldig
als ik echt even de ruimte nodig heb dan doe ik het hekje dicht zodat hij niet de keuken in kan zodat ik veilig pannen kan afgieten of iets uit de oven kan halen
spelen doen we ook veel samen
met duplo bouwen, rollenspellen spelen met poppetjes, met auto’s raicen, tekenen,knutselen , noem het maar op
je moet natuurlijk wel weten hoe je moet spelen
tygo kan nu ook heel goed zichzelf vermaken
en ook hij heeft een oud mobieltje om zogenaamd naar zijn neefje te bellen of naar oma… dan heeft hij hele gesprekken :mrgreen:
Ik herken dit ook, is voor groot deel de leeftijd denk ik.
In de keuken krijgt ze een eigen pan met houten lepel en wat pasta, anders staat ze ook aan je been te trekken en dat vind ik gevaarlijk.
Verder verbied ik sommige dingen wel, ze mag bijv. niet aan de laptop zitten en dat weet ze heel goed. Betekent niet dat ze altijd luistert…
Maar ze mag van mij wel met de afstandsbediening rondlopen als ik hem op tafel heb laten liggen.
Ik ga ook wel eens als ze niet alleen wil spelen op de grond met haar Little People spelen. Dan komt ze er binnen de kortste keren bijzitten en zit ze er ineens een hele tijd mee te spelen.
Oh en meedoen met stofzuigen hoef ik hier niet te proberen. Afgelopen donderdag zag ze voor het eerst de stofzuiger en ze vond em eng
(we hebben een schoonmaakster)