En nog een vraagje…
:oops:
zit met hoog water terwijl ik dat type, maar wie herkent dit? Het is een warme dag, je lijf sputtert tegen, je doet je best om de wriemelende dochter van 8 mnd een schone luier aan te doen en rond dat moment gaat het mannetje van 2 jammeren en huilen en jengelen.
En je voelt de onredelijkheid een vuurbal worden en je wordt agressief en gooit er een snoeihard “hé! ophouden!” uit tegen het mannetje.
Het mannetje schrikt zich rot, op dat moment wil ik enkel iets heel hard wegsmijten (niet een kindje). Maar dat ken ik niet van mezelf, opborrelende agressie.
Schaam me kapot en vind mezelf zoooo gemeen. Wil niet zo doen, wil lief en geduldig zijn en :naughty: zeggen tegen die opborrelende uitbarsting, maar 
.
Herkenning? Tips?
wel herkenning, maar geen tips.
sterkte :hug:
heel veel herkenning, maar helaas geen tips.
tot 10 tellen misschien
ik heb dat als ik dus echt overhoop met mijn hormonen zit… 2 weken geleden voor het eerst in heel mijn leven na de zwangerschap de prikpil gehaald , je kent het wel tijden de zwschap veeeel hormonen , na de bevalling keldert dat gehalte drastisch en dan een paar weken laten een hormonen boost erbij waar je U tegen zegt door de prikpil.
ik ben een week echt bizar geweest , ik had het gevoel dat ik de voodeur kon versnipperen met mn tanden als ik de sleutel niet gelijk in de deur kon krijgen. WOEST werd ik.
en dan geef ik maar een schop tegen de deur boeiend ik moet me frustratie kwijt.
als ik met iets wilde gooien gooide ik met een kussentje ofzo , lekker zacht kon ik iig geen schade aanrichten.
ik doe wel heel erg mijn best om niet te gaan mopperen ( schelden ) tegen de kids , ik moet er ookniks van hebben als iemand anders een pesthumeur heeft en tegen mij gaat lopen schelden , hun kunnen er ook niets aan doen.
ik geef er dus wel aan toe en ook waar de kinderen bij zijn , ze mogen best zien dat mama niet altijd lief geduldig en braaf is , alleen scheld schreeuw ik niet in hun bijzijn.
dat moment wil ik enkel iets heel hard wegsmijten (niet een kindje).
Moest even lachen om je opmerking.
Maarre herkenbaar. Ik heb nu een beetje geleerd om me dan terug te trekken. Ik blijf stil, stop waarmee ik bezig was en ga even naar de bijkeuken. Echt binnen 3 sec. is het gezakt. en dan kan ik op een uitleg manier duidelijk maken dat ik- wat er ook aan de hand was/is- niet zo leuk vindt
Oja heel herkenbaar.
Ik ga meestal even naar de garage, even heel diep ademhalen en tot 10 tellen en daarna terug.
Meestal helpt dit wel.
Herkenbaar hoor, ook bij mij.
Je bent toch ook maar een mens 
Ik vind dat kinderen dit (binnen het redelijke) ook mogen ervaren.
Zolang het gevoel van een veilige thuisbasis maar blijft is een snauw of zelfs een traan best toegestaan hoor.
Zeker nu ik zwanger ben komen de tranen bij mij erg snel, meestal leg ik dan aan Maaike uit dat mamma strakjes weer de oude is en dat het allemaal niet zo erg is. Ik krijg dan regelmatig een troost-kusje van haar. Zoentje-over zegt ze dan… :inlove:
En als ik onredelijk ben en haar dus een grauw of een snauw geef, dan bied ik later mijn excusus aan. Mamma had dat nooit mogen doen, sorrie.
Leert zij dat mamma niet altijd perfect is (wel veel natuurlijk :mrgreen: 
) en dat het ook niet erg is als zij af en toe ook eens een steekje laat vallen.
geforceerd alles binnen houden zou bij mij uiteindelijk denk ik tot de spreekwoordelijke druppel leiden, en dan is het hek pas echt van de dam.
Schuldgevoelens zijn helemaal desastreus, die vreten energie en je komt er geen steek mee verder.
Dat is mijn mening, ik weet niet of dit de gangbare manier is om met frustraties om te gaan natuurlijk.
herkenbaar dit had ik ook en wist voor me zelf hoe het kwam die rot pil die heb ik ingeruild en voel me nu stukken beter en deze momenten komen ook niet meer echt voor.