Vinden/vonden jullie die eerste soms ook zo lastig?
Ik moet er weer helemaal aan wennen, wat ook logisch is.
Ik ben helemaal vergeten hoe we het deden met mn oudste dochter, toen ze aan het huilen was. En of ze net zoveel/weinig huilde.
Het valt mij op dat mijn jongste dochter steeds meer moeite krijgt om zelfstandig in slaap te vallen. In het begin huilde ze heel even, toen viel ze al snel in slaap. Nu lijkt het wel of ze steeds harder gaat huilen en steeds langer. Dan slaapt ze een paar minuten en gaat weer huilen.
Op het CB zeiden ze dat ik haar bij me moest nemen en het de eerste 3 maanden geen kwaad kan om haar te troosten. Maar ik ben bang dat ze straks helemaal moeite gaat krijgen met zelfstandig in slapen, als ze bv elke keer in slaap word gewiegd.
Maar een poos laten huilen vind ik ook weer zo wat.
Hoe deden jullie dat? En waar troosten jullie de kids mee?
Is het inslapen toen steeds beter gegaan?
Alvast bedankt!
Groetjes
Een baby van 2 weken oud heeft nog niet echt een ritme. (de mijne is 10 weken en heeft nog niet echt een ritme) Dus de ene keer zal ze makkelijker in slaap vallen als de andere keer.
Ik ben van mening dat je een baby van 2 weken echt nog niet teveel kunt “verwennen” met aandacht. Dus als ze huilt zou ik haar oppakken en troosten. Ze is nog zo jong.
Misschien kan je iets bij haar leggen waar jouw geur aan zit? Bijvoorbeeld een knuffel of een doekje? Dat kan haar geruststellen. Evenals warmte. Je zou het bedje kunnen verwarmen met een kruikje en het kruikje eruit halen als je haar erin legt. Je kunt haar ook in slaap laten vallen op je borst en haar dan in haar bedje leggen. Als je haar consequent in haar eigen bedje legt, zal ze het heus wel leren om daar zelf in slaap te vallen.
Beste troostmiddel is hier de borstvoeding. Maar goed ik weet niet of je borstvoeding geeft.
@missmelody wrote:
Maar ik ben bang dat ze straks helemaal moeite gaat krijgen met zelfstandig in slapen, als ze bv elke keer in slaap word gewiegd.
Daar hoef je niet bang voor te zijn. Want ze is nog maar 2 weken oud..
Toen V.era nog zo klein was wiegde ik haar vaak in slaap. Dat werd vanzelf steeds minder nodig omdat ze steeds beter zelfstandig in slaap kon vallen.
Ons kleine ventje valt ook nog bijna niet zelfstandig in slaap hoor (behalve in de kinderwagen, of in de auto :mrgreen: ).
Ik wandel meestal ook even met hem rond tot ie slaapt, of ik doe hem in de draagdoek.
Hij slaapt alleen 's nachts in zijn wiegje, overdag gewoon in de kinderwagen of in de box.
Als ik jou was, zou ik jouw kleine meisje gewoon nog lekker optillen en in slaap wiegen en (nog) niet in haar bedje laten huilen.
Ze is zo gewend om lekker bij mama te zijn en in slaap te worden gewiegd (dat was in de buik natuurlijk ook zo), dat moeten ze denk ik echt tzt gaan leren.
Maar nog niet met 2 weken hoor, ik zou me er nog niet te druk om maken.
En idd, verwennen kan echt nog niet met zo’n ukje.
Je kindje ‘‘verwennen’’ kan nu nog niet hoor! Rond de 6 maanden dan gaan ze dat een beetje door hebben 
Gewoon lekker bij je nemen en in slaap wiegen als het nodig is.
Leg je haar ook wel eens wakker in bed?
ze is nog maar 2 weken dus jullie moeten nog even wennen aan elkaar, straks merk je snel genoeg wanneer ze moe is honger heeft etc. en kan je daar veel beter op inspelen.
:-*
De eerste 6 weken was ruun alleen maar bij ons in de buurt, dus ook overdag in de box bijv.
Daarna werd hij daar onrustig van en sliep hij goed in zn bedje. De eerste
paar weken heeft hij ook 's nachts trouwens regelmatig op mijn borst geslapen…
huidhonger, lekker aan toegeven en goed naar je kindje kijken waar ze hoe
op reageert.
Ik liet hem, zolang hij niet echt overstuur raakte, zoveel mogelijk in bedje liggen en bleef dan bij hem. Hoofdje aaien, handje vasthouden, over buikje strijken. Maar jouw meisje is echt nog wel heeel klein!
Dit heb ik maandenlang zo gedaan omdat het goed voelde en ik liet en laat hem nooit huilen.
Tussen de 8 en 10 maanden is hij bijna aan één stuk ziek geweest en sliep hij een aantal keer bij mij op mijn buik omdat hij zich zo beroerd voelde.
Ik was ook bang dat ik hem niet meer in zijn eigen bed zou krijgen, maar toen hij zich beter voelde en het niet meer nodig had, ging dat helemaal vanzelf.
Wat ik ook deed was hem op de arm kalmeren tot hij bijna weg was, en dan terug leggen zodat hij wel wist dat hij in bedje lag, maar wel al zo ‘ver’ was dat hij niet echt meer protesteerde. Dat deed ik steeds korter, totdat ik hem gewoon wakker in bed kon leggen. Zo heb ik het bij hem blijven ook afgebouwd, en nu is hij gewoon nog wakker als ik weg ga, en gaat hij goed zelf slapen.
zelf geloof ik idd ook niet dat je ze zo klein ermee kan verwennen hoor… (en zelfs als ze groter zijn… je kan ze beter met je aandacht verwennen dan met ‘dingen’ maar dat is weer wat anders :lol: ).
Onze jongste is nu 7 weken en ook nog grootste deel van de dag bij mij/ in de buurt.
Oké deels is erg praktisch omdat ik natuurlijk elke keer naar school ed moet en het dus helemaal niet handig is om hem in zijn wiegje boven te leggen en deels gewoon omdat ik het heel erg fijn vind.
Hij staat nu in de kamer in de kinderwagen te slapen… en dat is eigenlijk overdag de hele tijd zo… pas als wij naar boven gaan gaat hij mee.
Tussendoor ligt hij ook regelmatig even lekker bij mij, ook tussen de voedingen door en 's avonds zeker, dan is hij wat onrustiger dan overdag. Dan ligt hij dus of bij mij of bij papa op de buik.
's Nachts gaat hij wel in zijn eigen wiegje en dat gaat prima gelukkig.
Ik denk dat je je kind op die leeftijd nog niet kan verwennen, maar dat hij aan bepaalde dingen/gedragingen van jou went. Als je hem dus elke keer troost als hij moet huilen, zal hij er aan wennen en het verwachten, maar wat is daar mis mee. Mijn zoon was in het begin redelijk rustig, zeker nadat ik gestopt was met borstvoeding, maar mijn kraamhulp waarschuwde me dat dat niet lang zou duren en dat babys de eerste maanden gewoon veel huilen. Soms helpt rust en regelmatig, soms is het gewoon je tijd uitzitten. Mijn dochter had toen ze zo klein was een paar nachten per week een huiluurtje van 11 uur 'savonds tot 2 uur 'snachts. Ik troostte haar en als dat niet hielp, ging ik maar terug naar bed. Mijn zoon had zijn huiluur als we zaten te eten, we zetten hem in de wipstoel op tafel en bewogen met de ene hand de stoel en aten met de andere hand. Hij werd daar wel wat rustiger door al bleef hij huilen.
ik ben ok van mening dat je ze op die leeftijd nog niet kan verwennen, het is voor zon kleintje ook vreemd, zo buiten de buik, koud en alles zelf moeten doen<br /> en ze kunnen niets anders dan huilen, mij werd verteld dat je zon kleintje zeker niet moet laten huilen, want dan raken ze het vertrouwen in jou kwijt en krijgen ze later misschien verlatingsangst
ik zou zeggen: lekker genieten :inlove: :inlove:
De eerste paar weken zijn niet alleen maar genieten maar vaak ook gewoon zwaar als je kind huilt en je nog niet weet hoe je hem kan troosten. Het is vaak gewoon uitproberen en afvinken, heeft ie een vieze luier, heeft ie honger of krampjes (die tijd komt er nu ook aan), of wil ie aandacht of er bij zijn? Wat bij de ene hielp, hoeft bij de ander niet te helpen en andersom. Op een gegeven moment leer je je kind kennen en weet je op welk huiltje je wel of niet hoeft te reageren. Geniet ondertussen van de leuke momenten en probeer je rust te pakken als ie slaapt, al is dat moeilijker als je er nog een hebt rondlopen die ook aandacht wil.