Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en 5 weken zwanger, erg pril nog. Ondertussen merk ik dat het allemaal wel erg spannend is. Je kunt het met niemand in de omgeving delen behalve met mijn vriend.
Misschien een rare vraag maar hoe kom je die eerste onzekere weken door? Ik voel me absoluut zwanger maar toch is de angst aanwezig dat het mis gaat.
Het is zeker moeilijk om je stil te houden. Mijn vriend en ik hebben besloten om het helemaal stil te houden tot na de eerste echo.
31 Mei heb een afspraak bij de verloskundige en we zouden 8 Juni de eerste echo kunnen maken. Maar ook daarbij zit ik in dubio. Vlak daarna gaan wij trouwen dus wil je dan voor de builoft weten hoe het gaat? Want als het niet goed gaat heb je geen leuke bruiloft denk ik. Maar als het wel goed gaat heb je dubbel feest.
Gelukkig is de bruilfot wel tijdsverdrijf en nu maar hopen dat ik niet al te misselijk ga worden.
Gefeliciteerd 
Om die reden heb ik het meteen aan mijn moeder verteld. Een dag later ook aan onze schoonouders en mijn vader. Als we een miskraam zouden krijgen zou ik toch hun steun nodig hebben, dus wij hebben de echo niet afgewacht, en zo kon ik heerlijk met mijn moeder erover zwijmelen
Als eerste natuurlijk gefeliciteerd.
Wij hebben het ook toen ik net 4 weken was aan mijn ouders en broer/zus verteld, mijn opa&oma 2 dagen later… Dan wisten ze wat er speelden als ik een even niet lekker in mijn vel zat of me niet goed voelde etc.etc.
Kan alleen maar zeggen maar je niet te druk, stress is zo ontzettend slecht. Het zijn inderdaad spannende weken maar voordat je het weet zijn ze om.
Loco, ik ben ook heel pril zwanger. En heb vergelijkbare dilemma’s.
Bij de 9maandenmama’s is een topic voor januari 2011 mama’s. We zijn allemaal pril zwanger en kunnen elkaar steunen en elkaars vragen beantwoorden. Kijk maar eens in dat topic!
Hoii en gefeliciteerd,
Heel herkenbaar. Ik heb het dan ook tot 9 weken vol gehouden toen heb ik het langzaam iedereen verteld. Toen heb ik ook mijn 1e echo gehad wat mij wel wat meer zekerheid gaf… Geniet maar lekker van die spanning… Ik las ondertussen wel heel veel erover op het internet…
wij hebben het bij de eerste op de testdag verteld ( moederdag 2005) was wel een heel mooi cadeautje he 
bij de tweede wilden wij het niet vertellen voor we de 12wk door waren… maar ja ik was zo ziek… dat we het maar weer snel vertelden ( moederdag 2008 we wilden wachten tot vaderdag deze keer dan was ik rond de 12 wk)
moederdag is hier ons moment om het te vertellen :mrgreen:
maar dat soort cadeautjes krijgen ze niet meer hoor :mrgreen:
( van ons dan…heb nog zus en broertje en szus…dus wie weet :mrgreen: )
maar goed jij zit met je bruiloft… ik zou het igg aan mijn moeder vertellen… ten eerste heb je iemand om mee te praten en ten tweede nog je de enorme pech hebben dat het mis gaat, dan heb je je moeder als schouder…
Gisteren heb ik mijn beste vriendin verteld en dat luchte zo ontzettend op.
Heel fijn dat ik het met iemand anders kan delen. Nu druk met de bruiloft dus de weken vliegen voorbij, gelukkig.
Hoi,
gefeliciteerd met je zwangerschap. Moeilijk he, je mond nog dicht houden terwijl je het liefst van de daken zou willen schreeuwen.
Tja mijn advies is gewoon adem blijven halen en doen wat je altijd doet. Als het goed gaat gaat het goed. Heb ik hier ook gedaan in alle drie mijn zwangerschappen en we zijn de trotse ouders van drie gezonde jongens.
Vanaf het moment dat je zwanger raakt voor de eerste keer ben je nooit meer onbezorgd en hou je altijd wat angst. Maar je krijgt er zoveel moois voor terug.
heb je al een afspraak staan met een verloskundige of gynaecoloog? Dan heb je iets om naar uit te kijken.
liefs van Marloes.