Thomas gaat naar de peuterspeelzaal.
Op maandag ben ik er gewoon bij, en op donderdag heb ik met de juf afgesproken dat ik steeds ff weg ga. Ok, vind ik goed.
Alleen, zonet moest ik een brullende Thomas achter laten en DAT voelt helemaal niet goed. Hij was net zo lekker aan het spelen, vond het eerst WEL goed dat ik weg ging, maar even later niet meer.
Ok, best normaal dat hij even moet huilen natuurlijk, alleen… dit was meer brullen. En ik ken Thomas, als hij eenmaal brult gaat hij net zo lang door tot ik er weer ben (of eigelijk meer de borst 
). Ik hoop dat ik het nu helemaal mis heb, dat juf Riet en juf Mirjam hem rustig krijgen, ben maar naar huis gegaan zodat ze kunnen bellen.
Is het echt nog geen 11 uur?
Pffffffff, hopelijk gaat hij weer lekker spelen, het ging net zo goed!
:-*
het komt vast wel goed. ik snap je gevoel zou ik ook hebben. ik weet dat niet want luuk heefd nog nooit gehuilt.
en als het goed is ben je weer thuis. hoe is het gegaan?
Ben ook wel benieuwd hoe het is gegaan.
Ik ben een uur weg gebleven en hij heeft een uur aan 1 stuk gehuilt (en ook toen ik er weer was). Reactie van de juf; hij is boos, en aan boosheid geef ik niet toe (en dus heeft ze mij niet gebeld).
Maar Thomas reageert nooit anders dan zo, hij huilt eigelijk nooit van verdriet, er zit altijd boosheid bij. Hij was boos op mij dat ik weg was gegaan, dat het niet ging zoals hij wou… als hij valt is hij naast de pijn boos omdat hij gevallen is… Zo zit hij gewoon in elkaar! Dat is zijn (enige) manier van verdriet/onmacht uiten, moet ik die dan negeren?
Vind een uur huilen toch echt wel te lang eigelijk.
Hoop dat het volgende week weer wat beter gaat, maar als hij al huilt als ik weg ga, blijf ik gewoon niet langer dan een half uur weg, wat de juf ook zegt, ga hem niet nog een keer aan doen dat hij een uur blijft huilen (als ik 2 uur weg blijft, blijft hij 2 uur huilen… net zo lang tot ik er weer ben).
Was dus wel een domper. Gelukkig heb ik hem uiteindelijk wel rustig gekregen en vond hij het daarna ook nog wel weer leuk, maar raakte gelijk in paniek als hij mij even niet zag.
Ik had gehoopt dat de juf je kon vertellen dat ie na een paar minuutjes al weer stil was, maar helaas. Dit is niet leuk om te horen. Ik weet van andere kinderen, bij mijn kids in de klas, dat die ook in het begin zo konden huilen. Daar is het ook over gegaan, hopelijk voor Thomas ook gauw.
Ik weet van yannick en milou dat die in het begin ook huilden, dat is dan gewoon wennen aan het onbekende in hun geval.
maar uiteindelijk is het wel goed gekomen hoor. Ze huilden na een paar keer steeds minder en nu helemaal al niet meer.
Dat zal bij Thomas uiteindelijk ook zo zijn.
Maar ik zou als ik jou was wel steeds weg gaan zoals je dat hebt afgesproken. En ook niet te lang blijven bij het wegbrengen op de dag dat je hebt afgesproken weg te gaan.
Dan is het onderscheid voor Thomas ook duidelijk:
maandag blijft mama erbij
donderdag blijft mama niet erbij.
En als je dus inderdaad Thomas in zijn boosheid laat, zal hij misschien uiteindelijk helemaal niet meer zonder jou spelen op de peuterspeelzaal. Volgens mij is dat voor jou uiteindelijk wel de bedoeling dat hij alleen gaat spelen met de kindjes.
Ik vind eigenlijk dat de juf haar boekje te buiten is gegaan. Een kind een uur laten brullen “want je geeft niet toe aan boosheid” is niet zorgen voor een veilige omgeving waar het kind in alle rust kan wennen aan de scheiding van mama, maar het willen breken van een kinds wil. En we weten allemaal dat dat bij peuters niet werkt. Zeker niet als de omgeving niet veilig is. De volgende keer zal hij eerder overstuur raken uit angst dat jij weggaat, als dat hij rustig blijft omdat huilen geen zin heeft…
Ik zou hem dus voorlopig eens even op een veilige plek trainen in het zonder mama zijn, en dan pas gaan kijken naar de psz (en dan alleen psz zonder mama, zo zal hij voor zichzelf moeten kiezen, of bij mama zijn of gezellig met kindjes spelen. Hij kan dan niet en bij mama en bij de kindjes zijn. Nu ben je er dan wel en dan niet, voor een kind van net 2 is dat te onoverzichtelijk.
Heb ook nog een tip, maar misschien doe je dat al wel:
Als je hem op donderdag brengt een vast ritueel ervan maken. Bijvoorbeeld: samen jasje ophangen en tasje op z’n plek zetten. Dan aan 1 bepaald tafeltje gaan zitten en samen 1 puzzeltje maken. Onder dat puzzeltje een paar keer benoemen dat je weg gaat als hij aan het tweede puzzeltje begint. Dan kort samen beginnen en ook daadwerkelijk weggaan. Zo is het voor hem duidelijk wanneer je gaat, en weet hij precies wat er gaat gebeuren voordat je gaat.
misschien kun je daarnaast nog iets afspreken over het moment waarop je terug komt. Ik weet niet of er een vast programma is waarop je dan in kunt spelen; als de kindjes fruit gaan eten komt mama je weer ophalen. Of misschien een wekkertje die na een halfuur gaat. Alleen moet je dan wel echt op tijd aanwezig zijn…
succes!
Nou… we hebben geloof ik DE (tijdelijke) oplossing…
ik blijf er nu allebei de keren bij… het resultaat; een vrolijk kind dat heerlijk speelt, zelfs al met andere kindjes, en… mij helemaal niet nodig heeft (in het begin moest ik zn handje vast houden, en in elk geval bij hem zijn, nu speelt hij zelf, ook wanneer hij mij niet direct kan zien!)… totdat ik de speelruimte verlaat (om bijv. ranja te maken) dan komt hij direct ff kijken wat ik ga doen…
Maar hij komt nu eindelijk helemaal los op de PSZ!!!
En denk dat wanneer hij straks de school, de kinderen, de juf en de gebruiken kent, hij het echt leuk vind, hij mij steeds minder nodig heeft.
Want een uur laten brullen gaat mij inderdaad wel te ver… heb nu nog steeds moeite hem op de fiets te krijgen als we naar de PSZ gaan en moet hem duidelijk zeggen dat mama bij hem blijft!
moest jij niet slapen vannacht
zie pb.