Dáár gaat ze…
Zo zong een tijdje geleden Clouseau.
Ik moest er spontaan aan denken vandaag.
Want dáár ging ze hoor!
Al weken heeft ze het er over, maar nu was het dan zo ver: Amy mocht gaan wennen op de basisschool!
Vanmorgen nog op haar vertrouwde plekje op de peuterspeelzaal en toen snel naar huis voor een boterham en een beker melk.
Na een plas en nog even snel haar haar in fatsoen brengen trokken we de jas aan en vertrokken we samen.
Vrolijk babbelend aan mijn hand, nog even kijken naar de zwaan in de singel en lachend om de rare loop en grote platte poten van 2 meerkoetjes.
Hoe dichterbij de school we komen, hoe stiller ze wordt… Stil…dat is niets voor Amy!
We kijken even waar we precies moeten zijn, maar nog op het schoolplein komt er een kleine dame op ons af.
Vlak voor Amy blijft ze staan: “ben jij dÃé” vraagt ze.
Amy die het niet helemaal begrijpt stelt zich direct maar even voor: “ik ben Amy” klinkt het met een klein stemmetje.
“MAAIKE, MAAIKE DIT IS HET NIEUWE MEISJE” gilt de kleine dame die voor ons stond over het plein, terwijl ze zich aan Amy voorstelt als Layla.
Voordat we er erg in hebben worden we bijna meegesleept de school in, “kijk hier is je kapstokje met je naam, en hier moet je jas in” (luizencape).
We lopen naar de klas waar de juf al op Amy wacht.
Netjes stelt ze zich opnieuw voor en dan mag ze met de juf mee om haar jas weg te hangen.
Haar stoeltje is ook al van een naam voorzien en de sticker met een glitterpony erop vind ze prachtig.
Ik praat even met de juf en aarzelend laat Amy mijn hand los.
Voordat we er erg in hebben staat ze midden in de groep met de halve klas om zich heen, iedereen krijgt een handje van haar en ze herhaalt keer op keer “hallo, ik ben Amy”.
Als de juf de kinderen in de kring zet gaat ze braaf op haar eigen stoeltje zitten en wacht af wat er gaat gebeuren. Zélfs met het goedemiddag zeggen bij het opnoemen van de namen doet ze al dapper mee.
Dan wordt er voorgelezen, toevallig een boekje van Amy’s favoriete schrijversduo “mag ik van jou een kusje” Dus ze kent het al en vind het prachtig dat het wordt voorgelezen.
Ondertussen zit ze erbij alsof ze nooit anders doet. Na het lezen is het de bedoeling dat ze aan hun tafeltje gaan spelen met iets uit de kasten, en mama kondigt aan dat ze weggaat.
Zonder blikken of blozen krijg ik een kus en wordt ik de deur uit gebonjourd door haar.
Ze komt nog even bij het raam zwaaien en vertrekt direct weer naar haar stoeltje en tafel.
En dan is ze daar dus, ik naar huis en dat is best vreemd hoor.
De tijd vliegt om en als ik haar ga halen zwaait ze heel enthousiast vanaf haar stoeltje aan haar tafel.
De juf brengt haar naar me toe als ze klaar zijn met de dagafsluiting en enthousiast begroet ze me met een vrolijk “mama, mama, mamaaaaaaaaaaaa” Dikke knuffel en trots lat ze me haar gekregen boekje over Jaap in groep 1 zien.
Even huilt ze als blijkt dat ze door het natte weer niet op de glijbaan mag en dan geeft ze toe toch wel erg moe te zijn!
thuisgekomen mag ze papa bellen en trots vertelt ze hem dat ze met Layla in de poppenhoek heeft gespeeld.
Nu zit ze ondertussen uitgeteld een beetje achter wat kinderprogramma’s en ik zie dat ze afgedraaid is.
Maar ik ben zooooooooooo ongelooflijk trots op die dappere kleine uk van ons!
Donderdag mag ze weer komen!
(voor de genen dit het verhaal niet kennen, hier het voorlopend verhaal van onze dochter: http://gedachtenuitgroningen.web-log.nl/gedachten_uit_groningen/2006/10/om_te_delen.html )
Papa pinkt een traantje weg :hug: over dit verhaal, maar ik ben mÃnstens net zo trots als mama en als ik strakjes thuis ben mag ze me álles vertellen 
Mijn kleine prinses doet het tóch maar weer :thumbup:
Ah wat heerlijk he, Mamy en DannySan!!
En hoe herkenbaar… dochterlief hier is gisteren begonnen aan haar basisschool-carrière.
En wat valt dat zwaar, want wat wordt ze al groot, en zelfstandig, en knap en, en, en, en… wat kunnen ze al vééél he…
Geniet ervan!
dochterlief hier ligt na anderhalve dag basisschool nu voor Pampus op de bank… op. klaar. finished. afgedraaid.
Tis hard werken, zo’n kleuterleven! :inlove: