Pffff wordt zo moe van Lienke. Gaat continue de strijd aan. Dag in, dag uit. Van de kleinste dingen maakt ze een enorm drama.
Hele dag gaat het"wil wel en wil niet" terwijl ze dan tegenovergestelde wil.
Net bijvoorbeeld nog: Ze wilde graag een stofdoek om mee te poetsen. Nou prima hoor, dat mag. Geef ik haar dat, wil ze niet. Ook geen probleem dus ik vraag nog een keer of ik hem dan maar weer weg moet leggen en ja, ze zegt dat ze hem echt niet wil. Dus ik leg de stofdoek weer in de kast en dan wordt Lienke opeens heel erg boos. Ze weet zelf niet wat ze wil :doh: . Het ontaardt dan echt in enorme driftbuien van haar kant 
. Ze belandt dus elke dag meerdere keren op de trap voor een timeout. Vind dit echt niet leuk meer .
Iemand tips??? Weet wel dat dit ook bij de leeftijd hoor, maar misschien heeft iemand toch nog een idee hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
Groetjes Renate
Zo herkennbaar hihi, die van mij is 2 en 7 maanden en vertoont nog wel eens dat gedrag.
Helaas heb ik niet DE tip voor je. Ik negeer het gewoon zoveel mogelijk.
Soms moet ik er echt om lachen en als hij dat ziet wordt hij nog driftiger :lol:
meestal als daan iets wil, en ik bied het vervolgens aan, zegt hij nee, en loopt hij weg. als ik het weg zou stoppen zou hij ook boos worden dus vaak leg ik het dan op het aanrecht, zo dat hij er net wel bij zou kunnen… en ik loop dan weg. Hij is dan vrij om het te pakken als hij het toch misschien wel zou willen. Kiezen is op deze leeftijd erg moeilijk, en zo maak ik het hem een beetje makkelijker door zijn keuze voor nee niet definitief te laten zijn…(de kans om het toch te kunnen/willen/pakken) Spaart hier heel veel boze buien uit!
p.s. ik zeg er dan ook heel duidelijk bij… prima, hier ligt het , als je het wil, kun je het hier pakken(gaat wel vaak over een koekje hoor, dan wil hij eigenlijk toch liever een andere, maar krijgt dat dan niet, kiest uiteindelijk altijd eieren voor zijn geld 
)
Sorry, hier ook geen tips, ik kan alleen maar zeggen: Heel herkenbaar!
Ik denk dus dat het toch echt bij de leeftijd hoort…
@mv2kids wrote:
meestal als daan iets wil, en ik bied het vervolgens aan, zegt hij nee, en loopt hij weg. als ik het weg zou stoppen zou hij ook boos worden dus vaak leg ik het dan op het aanrecht, zo dat hij er net wel bij zou kunnen… en ik loop dan weg. Hij is dan vrij om het te pakken als hij het toch misschien wel zou willen. Kiezen is op deze leeftijd erg moeilijk, en zo maak ik het hem een beetje makkelijker door zijn keuze voor nee niet definitief te laten zijn…(de kans om het toch te kunnen/willen/pakken) Spaart hier heel veel boze buien uit!
Ga dit hier ook maar eens uitproberen.
Groetjes Renate
hier ook zo.
ik laat hem zelfstandig dingen pakken wat ie wil, als ie het gevraagd heeft. Ik ga niets voor hem terugleggen, dus als ie dan niet wil of juist wel, dan heeft ie het aan zichzelf te danken en niet aan mij :mrgreen:
vaak helpt het ook om juist het initiatief te nemen: wil je mama even helpen met stoffen? dan mag jij die doek pakken en ik neem deze.
of een ‘algemeen’ zinnetje als: zo, mama gaat haar schoenen aan trekken, want we gaan zo weg.
9 van de 10 keer pakt ie ook snel zijn schoenen omdat ie mee wil
(als ik zou zeggen: pak je schoenen, want we gaan weg, dan komt er een drama dat ie niet wil namelijk, dus dat scheelt weer)
of positief maken:
zo eens kijken hoor… wie kan mama hééééééél goed helpen met de jas pakken?
(“ikkeeeee!” :mrgreen: )
Lana heeft er ook “last” van.
Ze vraagt om iets, om het vervolgens niet te hebben. Nou d an heeft ze dus pech, het is of dit of niets. Zelfde eigenlijk als bij mv2kids. Ik leg het neer en ze kijkt maar of ze het wil of niet. Ze kiezen dan toch eieren voor hun geld en nemen het alsnog. Wil ze het niet, dan haal ik het na 10 min weg, ik vraag aan haar, wil je dit nog? Is het nee, dan gaat het gelijk weg. Of ze nu wel of niet van gedachten veranderd, krijgen doet ze het dan niet meer. Klinkt hard, maar ze heeft de tijd gehad om een keuze te maken en als ze het niet wil, prima dan niet. Maar dan haal ik het na 10 min weg.
De eerste paar keer was het drama, daarna had ze door dat er wat dat betreft met mij geen spelletje gespeeld kan worden.