tenminste als dit het goede woord is.
ik wordt helemaal kriegel van een moeder van een vriendje van Y.
die claimed mij heel erg, alles wat ik doe wil zij ook doen, kleding wat ik koop voor de kids koopt zij ook, etc etc, tuurlijk is dat aan de ene kant mooi maar aan de andere kant benauwd het me, nu wil ze zelfs de opleiding voor in de kinderopvang gaan doen, zodat ze bij ons kan solliciteren. ik vind dit irritant, maar ja ik kan hier nog wel mee leven als het neit nog erger gaat worden.
Maar nu mn zoon, hij speelt regelmatig met haar zoon. Maar haar zoon is heel verwend en mag alles zelf bepalen, wat het kind wil is goed zeg maar, niet consequent maar verwend.
ik wil af en toe dat mijn zoon ook met andere vriendjes speelt, en dat wil hij zelf ook.
eerder belde de moeder altijd al een week van tevoren om af te spreken voor de wo middag. ik heb toen aangegeven dat niet meer te willen en dat Y zelf op school met kinderen afspreekt en dat het zichzlef wel regelt.
wat nu het geval de laatste weken, wacht zij net zolang tot ze weet waar Y gaat spelen en dan belt zij die ouders op of haar zoon daar dan ook kan komen.
tuurlijk iedereen is vrij in wat ze willen en hoe meer zielen hoe meer vreugd, maar het benauwd me heel erg, en overigens ook mn zoon, want hij zei net nog, ik wil niet dat D weer mee gaat.
snappen jullie het een beetje
graag jullie mening hierover
Pff het zou mij ook vreselijk benauwen, maar ik kan me voorstellen dat het heel ingewikkeld is om dit ter sprake te brengen. Waarschijnlijk is zij van mening dat ze niets verkeerds doet.
De vraag is dan ook of het helpt om de confrontatie met haar aan te gaan.
Misschien kun je beter proberen om situaties waarin ze haar zoontje dropt bij kinderen waar Y ook speelt te voorkomen door met de ouders van het kind te overleggen of door Y met een vriendje bij jouw thuis te laten spelen. Hopelijk verslapt dan haar aandacht en vindt ze snel een andere ‘best friend’.
Sterkte ermee in ieder geval.
Is het een idee om dan niet meer te vertellen dat jouw zoon met een ander kind en met welk kind, hij afspreekt?
En anders misschien met die derde ouder (van het kind waar jouw zoon gaat spelen) dit geval bespreken?
Ik kan me voorstellend dat dit heel benauwend is. Confronteren is moeilijk, je zult elkaar nog zo lang tegenkomen op school. Wie weet neemt zij het wel heel verkeerd op. Moeilijk hoor.