ik kan niet anders als het eens zijn met guus… zij heeft dan de reading erg geanalyseerd… maar het algehele gevoel erover kreeg ik wel.
Ook met wat voor quasi-overtuiging de moeder telkens zei “natuurlijk deed ik het niet expres” Hier mee zeg ik niet dat het wel met opzet was… maar inderdaad als ik dan dat filmpje van die Chris zag, spatterend in bad, en dan denk aan wat voor lijdensweg hij in die auto heeft gehad, hoe hard hij heeft moeten huilen, en hoe intens alleen hij zich heeft moeten voelen, hoe bang hij moet zijn geweest… Tranen rollen alsnog over mijn wangen…
Ja, een beschermengel heeft hem meegenomen naar de hemel… zou hij daar veiliger zijn geweest als op aarde???(sorry ik denk even te ver door)
Ik heb er nog eens over nagedacht (best lang eigenlijk :think: :shock: ), wil ik wel, wil ik niet reageren
Ik heb de herhaling ook gezien en wat guusje schrijft (analyseerd), sta ik volkomen achter,ook uit mijn werkervaringen BUT;
Niet om in discussie te treden, maar alleen even mijn kijk op het verhaal.
Wat er in dit gezin gebeurd is is tragisch, stom, stommer, stomst! Tuurlijk mag dat never, maar dan ook never gebeuren.
Alleen ik kan dit gezin en deze vrouw niet veroordelen, puur uit de geadchte dat je je kind dit nooit expres aandoet, dr is altijd, maar dan ook altijd een reden.
oke, druk druk druk is geen excuus, maar ook hoevaak komt het wel niet voor dat een kindje valt en iets breekt of erger, verdrinkt, onder een auto komt, doodgeboren word, sterft aan wiegedood waar wij als ouders zelf bijstaan :think: :think: deze ouders hebben ook vragen en willen ook steun, zij willen niet veroordeeld worden, zij zullen ons ook niet beoordelen/veroordelen op het feit dat we onze kinderen niet uit geloofsovertuiging opvoeden, ik noem maar wat.
Zij krijgen nooit hun chris terug, dat vrolijke kereletje wat daar in bad zit, nooit zal hij terugkeren en dat is de ergste straf die je als ouders opgelegd word.
Ik hoop dan ook dat me nooit wat zal gebeuren, wat ik achteraf niet meer kan terug draaien.
Ik vind Char helemaal geweldig ooit hoop ik nog eens een reading van haar te mogen meemaken.
Maar nog even over Chris tuurlijk hebben zulke ouders het niet met opzet gedaan, het had idd nooit nooit nooit mogen gebeuren maar die mensen worden al genoeg gestraft door hun ontzettende grote fout die ze hebben gemaakt de ergste straf die er maar is en dat is de dood van hun kindje. Daarom zal ik ze ook nooit veroordelen want die pijn die zij voelen het missen van hun kind, die voel ik ook en die is vreselijk. Zij moeten hiermee leren leven, ik hoop dat ze een beetje steun hebben gehad aan de woorden van Char.
