Ik weet het, ik weet het, 3,5 jaar is uitprobeertijd, maar ik word er gek van. Half november mag ons meisje inlopen op de basisschool en ik vind dat het tijd wordt dat ze minstens haar onderbroek en broek aan kan trekken.
Ik geef haar dus s’morgens 2x haar onderbroekje op de goede manier aan (strikje voor, labeltje achter) maar na een uur moeilijk doen aan haar kant, heeft ze nog niks aan, terwijl ik weet dat ze het kan want ze heeft het al vaker gedaan.
Op zulke moment haalt ze het bloed onder m’n nagels vandaan en zou ik haar het liefst zelf maar weer aankleden, maar ze moet het leren…
Iemand hier ook last van?
herkenbaar…
Hier kleden we om die reden beneden aan, ik ga bammen smeren en pook de druk wat op door steeds op de klok te wijzen dat we Aniek zo weg gaan brengen en dat hij dan maar in zijn blootje mee naar school moet.
Hij doet het elke dag zelf, ik vertik echt hem aan te kleden. Maar dat gaat vaak aan het eind van de rit wel zo;
"Peter, ga zitten op je billen, dan het labeltje achter (zo mama?) en dan je benen erin.
Dan ga je staan en trek je hem omhoog.
Nu je broek, rits voor, ene been in de pijp, andere been in de pijp en dan ook omhoog trekken (het lukt nieeeettttt) jawel, het lukt je wel, gewoon even springen en trekken (dan staat hij op de randen van de pijp)
Nouja… zo dus.
Hij is ook zindelijk, dus hij moet wel.
Maar op school zijn ze het eerste jaar nog wel behulpzaam met gym en toiletgang enzo hoor.
Tenminste hier wel.
Aniek heeft het uiteindelijk in 2 maanden tijd geleerd op school door het zien van andere kinderen.
Dus het komt wel goed, maar het is nagelbijtend frustrerend als je weet dat ze het wel kunnen, maar het gewoon vertikken.