Afgelopen dinsdag op woensdagnacht met Esri op de huisartsenpost gezeten…
Ze had 40 graden koorts. Stuipte af en toe en kreunde alsof ze pijn had… Ze wilde alleen maar op mijn borst slapen…
Ik vertrouwde het niet helemaal en heb toen de HA-post gebeld… De assistente probeerde mij af te wimpelen door aan te geven dat ik maar een paracetamol moest geven…
Maar ik wilde toch het zekere voor het onzekere…
Dus wij midden in de nacht naar de HA-post…
De arts heeft Esri onderzocht, maar kon niks vinden…
Ik vermoede dat Esri last had van haar ene oortje, omdat ze daar vaak naar greep… Maar jah… dat kan ook moeheid zijn…
Dus ik extra vragen aan de arts of haar oren er goed uitzagen…
Ik hoor het de arts nog zeggen: “Ja hoor, compleet rustig zien ze er uit…”
Eenmaal thuis, waarschijnlijk door het nachtelijk uitstapje, sliep Esri weer als een roosje. De volgende dag geen koorts meer en ze werd met uur weer de oude… brabbelen, spelen en lachen… gelukkig maar, zo zie ik haar toch het liefst…
In de middag kwam allemaal troep uit 1 oortje van Esri… Groene prut… veel en druppelend… Dus gelijk mijn eigen huisarts gebeld en de assistente legde uit dat het een doorgebroken trommelvliesje was… een goed teken want het lichaam had zelf de ontsteking naar buiten gewerkt…
Maar wat ik niet begrijp is dat de arts op de HA-post dat oor op springen niet heeft gezien…
Gelukkig gaat alles weer goed met Esri… Tot nu is weer koortsvrij en heerlijk weer d’r zelf…
Geen flauw idee of een arts een ‘oor op springen kan zien’ maar ik ben blij dat Esri weer vrolijk is!
Ja, dat kunnen ze…!! Toen Chris een paar maanden geleden van het ene op het andere moment doodziek werd, zag de huisarts gelijk dat er eentje elk moment kon springen…!!
Dikke kus voor Esri trouwens…!!
Dat kunnen ze zeker zien, hoor. Ramses was een oorontsteking-kind. Om de haverklap had hij er last van… Nu heeft hij het steeds minder vaak, gelukkig. Het is zo zielig, een kind met oorpijn. Ik vind het heel raar dat die arts dat niet gezien heeft! :doh: