Sem is echt een kleine terrorist momenteel… En dan eigenlijk voornamelijk thuis naar papa mama en Jim. Vooral Jim is natuurlijk een leuk doelwit (en nou is het ook wel een beetje een mietje wat dat betreft want die staat altijd meteen te piepen en te huilen en komt niet echt voor zichzelf op, dus leuk om te pesten). Twee jongens dat geeft natuurlijk een onderlinge strijd dus tot op een bepaalde hoogte probeer ik ze het een beetje zelf uit te laten zoeken maar ze zijn natuurlijk ook nog maar klein dus uiteraard spring ik heel vaak in. Als er iets gebeurt wat niet in Sem zijn straatje past gaat ie helemaal uit zijn dak en is enorm gefrustreerd (heb ik wel eens vaker over gepost) maar daar komt nu dus slaan, knijpen (kleren trekken) en bijten bij. Vandaag zo erg dat Jim dus nu een flink blauw gebit op zijn arm heeft staan 
. Ben enrom kwaad geworden, heb hem in de gang gezet en daarna laten zien wat hij gedaan had. Hij kwam wel sorry zeggen maar vond het ook wel weer grappig. Ik weet ook niet of een kind van 2,5 al echt spijt van zijn daden kan hebben eigenlijk.
Hij heeft van de week dus zo’n enorme driftbui gehad bij mijn vriendin thuis op een verjaardagsfeestje. Had net zitten vertellen dat hij dat zo kon, terwijl hij dus met anderen erbij (zowel thuis als ergens anders) en op het kdv heel rustig is. Hij mocht ergens niet meer mee spelen, vroeg aan mijn vriendin of zij het wilde wegzetten, haar huis haar spullen en op mij wordt ie toch boos en had daar even geen zin in met een huis vol mensen die je niet kent. Hij ging echt weer uit zijn dak met als hoogtepunt dat hij probeerde met zijn gebitje het topje van mijn pink te amputeren. Heb hem meteen gezegd dat dat niet mocht en in de gang gezet. En daar stond meneer dus als een dolle op de deur te bonken (doet ie thuis ook altijd). Vervolgens zit ie als ie kalm is een uur lang als een dooie pier bij mij op schoot. Dat is altijd het geval overigens. Dit was de eerste keer dat het ergens anders gebeurde overigens, verbaasde mij ook echt enorm.
Hoe pak ik dit nu aan? Hij is echt altijd boos, luier verschonen, hij is boos en gaat mij dan schoppen, kleren aan of uit zelfde verhaal, iets niet mogen, bijten schoppen en slaan. Zo gaat het maar door. Het is een enorme drammer wil alles op zijn manier. Laatst wilde hij niet naar boven lopen dus heb ik hem na een paar waarschuwingen gedragen dan is hij zo verschrikkelijk boos en dat houdt dan rustig ruim een kwartier aan: gillen als een speenvarken. Hij wil dan persé naar beneden om dan zelf de trap op te lopen. Daar wil ik weer niet in meegaan, want ik wil niet toegeven aan zijn grillen. Maar zo is eigenlijk alles momenteel een strijd.
Daar komt nog bij dat hij o.a. heel erge obstipatie heeft en veel buikpijn en ook slecht slaapt, dus ik denk dat dat ook wel een rol speelt en de kans is aanwezig dat hij ADHD (of iets in die buurt) heeft omdat hub dat heeft. Ik houd daar ook heel erge rekening mee dat dat ook meespeelt. Ik leg hem uit wat we doen, wat de consequenties zijn als hij iets niet doet, dus probeer hem op alles zoveel mogelijk voor te bereiden, maar toch is dat niet goed genoeg.
Wat moet ik nou met hem? We voeren al een strijd sinds hij er is, huilbeeb zkh in en uit onderzoeken hier en daar, pedagogen erbij die echt niks hebben kunnen betekenen, en nu weer dit. Tis zo vermoeiend en er lijkt gewoon maar geen eind aan te komen.
Is dit normaal peuterpuber gedrag of is hij een gedragsstoornis aan het ontwikkelen? Moet ik nu al aan de bel gaan trekken of is het gewoon een combi van meer willen dan je kan, buikpijn en slaaptekort?
kwam je even alvast een knuffel geven.
Ik reageer er morgen even op, moet nu dadelijk naar me werk toe namelijk
:hug:
hee meis… je blijft het niet makkelijk hebben met je kleine mannetje…
ben je ook al eens bij een ostheopaat of manueel therapeut geweest
Ik heb het bij ella ook gedaan als baby… maar ook op latere leeftijd bij mijn zoontje…
zij bleek last van een wervel te hebben die niet goed zat. Ik heb veel verhalen gelezen en gehoord van kinderen die hier last van hadden. Mijn zusje wist mensen die hebben dit ook gedaan… en dat kind was al 5… praatte gewoon niet goed, was van alles… ook huilbaby… en die is een paar keer behandeld… hee… ik kan weer goed praten… nou… zoiets…
Er drukt iets op de zenuwen wat niet prettig is… (kiss-kinderen punt nl) en bij mijn zoontje zag de peut allerlei symptomen aan de hand van zijn babyfoto’s (gelukkig maakte ik er ook niet veel)… en heeft toen besloten om hem ook te behandelen…
Of ben je naar een huisarts geweest? Centrum Jeugd en Gezin?
Wel lastig joh, je weet ook niet meer wat je moet… en dan wordt je allebei gefrustreerd en dat voelt hij ook, die gespannenheid…
sterkte!!! :hug: