Over een paar dagen is Keira 1. Maar het eten is een drama op het moment. Of eigenlijk zeg ik het verkeerd. Het avondeten.
Pap in de ochtend gaat er zo in, vaak met een boterham erachteraan omdat ze brult dat haar pap op is.
Wat ik op het KDV en van de GO hoor is dat ze ook haar brood goed eet. En het fruit in de ochtend vindt ze heerlijk.
In de middag krijgt ze van mij 1 baby rijstewafeltje en verder mag ze veel drinken (water).
Maar de avond… Het is zo erg dat ik al geen zin meer heb om te eten, laat staan om te koken.
Tot een maand of 4 terug kreeg Keira enkel potjes. Vanaf toen was het 50/50 en at ze echt alles. Nu sinds een dikke maand laten we haar echt met alles (behalve frietjes) mee eten. De eerste tijd ging het super. Maar nu…
Tot aan ruzie toe met mijn man die haar dwingt te eten (waar ik het niet mee eens ben). Wij eten slecht, Keira wil zelf eten. Geen probleem wat ons betreft. Ze wil echter haar gezicht in haar bordje duwen en dan happen. Maar dat lukt niet, dus wil ik haar bord optillen, maar dan is het niet goed. Met een lepel is niet goed, met de handen is niet goed. Eigenlijk is niks goed. Mijn idee is dan "jouw probleem, niet de mijne, op naar bed (ze gaat namelijk ook continu zitten huilen aan tafel). Mijn man wordt dan boos en dwingt haar te eten. Wat op nog harder krijsen uitkomt. Gevolg, Keira overstuur, ik overstuur en geen gezellige bedoeling aan tafel.
Nu dacht ik “ik geef haar eerder eten, dan kunnen we fatsoenlijk eten en krijgt ze gewoon een broodkorst of als ze iets wil mag ze het hebben”
Net haar in haar stoel gezet en ik had hoop. Ze at vijf happen en het was klaar. Gewoon alles terug uitspugen. Daarna begon de ellende gewoon alsof we aan tafel zaten. Heb haar dus (krijsend en al) in bed gelegd.
Grootste probleem is dat ze vanavond tussen 21.00 en 23.00 komt voor een fles. Dan wil ze geen brood, geen eten, geen toetje, geen drinken uit haar rietjesbeker. Nee ze wil een fles warme melk. Terwijl ik die fles eigenlijk de deur uit wil hebben. En we waren blij van die stomme fles af te zijn, want ik lig dan al vaak in bed en slaap al vaak en wordt dan weer wakker omdat mijn man boos is dat ze dan komt.
Oftwel: HELP!
volgens mij hebben heel veel baby’s/dreumesen zo’n fase. Ik zou zelf zeggen: laat het een beetje gaan.
Eten dwingen lijkt me echt de meest averechtse manier (kan me daar zelf ook niks bij voorstellen :shifty: dan prop je het in haar mond of zo?).
Hier heeft ze afgelopen weken ook zo’n fase gehad. Bleek dat er wel eea aan eten was wat ze wel beliefde (zelfgemaakte pizza bv, of groentetaart, avondeten dus wat meer uit 1 stuk bestaat zoals bij boterham).
Het gaat 99 van de 100 keer weer over zonder dat je kind verhongert of zo. Dus ik zou het even laten waaien. Wel aanbieden en als ze het niet wil, dan niet.
En ipv die fles kun je allicht de pap naar de avond verschuiven?
Mijn advies: maak er in ieder geval geen strijd van.
Zo te horen sta je er zelf wat relaxter in dan je man.
Mijn idee zou ook zijn: niet eten? Jammer dan!
Wij hebben dat ook gehad, dat Ilse nauwelijks wilde warm eten.
Sinds we haar met de handen zelf lieten eten ging dat beter.
Sinds ze met de pot mee eet gaat het nog beter.
Maar nu wil madam zelf eten mét een lepel. Dus ook haar toetje.
En ik moet zeggen, dat gaat best goed. :mrgreen:
We trekken haar dan wel een mauwslab aan. 
Zij tevreden, wij tevreden. Want wij eten rustig.
Oja en we geven haar altijd een toetje. Ook als ze belabberd heeft gegeten.
Wat ik in de afgelopen 4,5 jaar heb geleerd is dat je jonge kinderen niet kan dwingen :roll: :lol:
Mijn oudste begon ook rond 11 maanden problemen te maken van avondeten. Hij at altijd zonder problemen groentepotjes, maar hij heeft toen 2 dagen alles uitgespuugd vanwege een buikgriep en sindsdien wilde hij geen groentepotjes meer. Toen zijn we hem gewoon eten van ons gaan aanbieden (wij eten geen aardappelen, vinden mijn man en ik niet lekker) en nasi/bami/pasta met gewokte groenten en vlees vond Pete niks. Dwingen werkte zelfs averechts. We hebben een periode dingen gegeven die hij wel wilde eten, zoals poffertjes en brood en pap, maar dat is ook niks voor 7 dagen per week. Uiteindelijk waren we er klaar mee. We eten elke donderdag pannenkoeken (dan hebben ze een lange dag op kdv en vso/bso gehad) en op zaterdag vaak gewoon brood, maar de overige dagen eet hij gewoon wat wij eten en anders heeft hij pech. We eten altijd een nagerecht (meestal yoghurt) dus hij gaat niet met een lege maag naar bed.
Hij is nu bijna 4,5 jaar en qua vlees eet hij wel veel mee (kip, rundergehakt) en pasta (dora-pasta of spaghetti) en nasi/bami gaat ook wel aardig, maar groente nog steeds niet zo best. Hij lust wat worteltjes, komkommer, witte bonen in tomatensaus, stamppot bij mijn schoonouders, maar vaak ook maar een paar hapjes. Hij eet nu iets minder moeilijk, omdat hij snapt dat er vitamines en andere belangrijke stoffen in groente zit.
Volgens mij heeft Pete ook wel tot ruim 1 jaar een papfles gehad, maar meestal gaven we dat voor hij ging slapen. We gingen dan om 18.00 eten en dan om 19.30 een papfles en daarna naar bed. Hij werd dan meestal niet meer wakker als wij eenmaal op bed lagen.
En er volgens nog meer fases :lol: :silenced:
Vooral geen strijd met je der aangaan. Als ze niet wilt eten, dan maar toetjes…
Bij ons begon het bij 18 maanden en sinds hij 2 is eet hij keurig mee, geen gedoe meer. Voorheen legde ik hem op een gegeven moment ook maar in bed, hij wilde absoluut niks meer, nou ja dan niet! Op zich eten ze overdag ook wel genoeg hoor (tenminste die van mij wel, die eet 4 boterhammen per dag). Sterkte, ik weet hoe vervelend die fase is!
onze jongste is bijna 14 maand en heeft nog nooit goed warm gegeten…
Brood vindt hij heerlijk en eet hij goed, fruit ook en inmiddels eet hij heel goed rauwkost.
Maar warme groente? Echt niet dat hij dat wil eten.
Vanaf het begin af aan al niet… weleens een stukje proeven, maar echt eten? Nee.
Afgelopen week at hij ineens een stukje aardappel en een hele sperzieboon… dat was heel veel voor zijn doen.
Nummer 3 was niet zo extreem als hij, maar heeft ook lang geen warm eten willen eten… vanaf dat hij 2 was ongeveer ging hij alles proeven en steeds meer eten.
Wij zorgen gewoon dat er ook dingen op tafel staan die hij wel lust… dus altijd komkommer op tafel, regelmatig rauwe paprika, rauwe wortel, dat soort dingen of een fruitsalade wat wij dan ook als bijgerecht eten.
Maar dwingen dat gaat toch niet werken, ook dit ventje gaat uiteindelijk wel warm eten en jouw kleine meid gaat ooit ook weer eten (en verzint dan wel weer iets anders 
).
Dwingen doe ik ook echt niet. Ja ik maak me wel zorgen… Maar vind het zo zielig voor haar omdat ze ook continu huilt eet dat voor ons ook niet goed. Heb haar gister eerder eten gegeven, macaroni. Maar na 5 happen was het hoofd wegdraaien. Dus klaar… Toetje mag ze okk zeker hebben maar wil ze ook niet. Pap, wij doen geen fles maar lepelen sinds ze pap krijgt, naar de avond geeft een gat in de ochtend, ze eet gerust een uur op een boterham…
Denk dat we vanavond gewoon een boterham met smeerkaas geven. Kijken wat ze doet…
Mijn nan is idd veel minder relaxed daarin. En eigenlijk maakt het niet eten mijn niks uit. Maar dat gedrein gekrijs en gehuil van 3 tot 8 kkmt me een beetje de strot uit…
Het eerste wat in me op komt is…
gezellig bij jullie aan tafel (dus niet apart eten). HAar geen bordje met een prutje geven, maar gewoon een paar stukken gekookte en afgekoelde groenten (stukken wortel ofzo) en haar lekker laten klooien.
Krijgt ze voor het slapen nog een papfles?
Wij hebben het hier ook wel periodes met Noortje. Ze krijgt sowieso nog een papfles, dus als ze echt slecht heeft gegeten, doen we gewoon de fles wat voller. Ze komt de nacht wel door en dan zal het wel goed zijn.
Drama ervan maken maakt het eten alleen maar een ongezellig iets. Voor jullie en voor haar.
oja, wat ook helpt bij ons is zelf laten doen. Ze heeft dan een lepen in de hand en zelf heb ik dan nog een andere lepen en dan gooi ik er tussendoor ongemerkt een hapje in terwijl ze zelf aan het klooien is.
soms krijg ze dan 2 bakjes. Een volle en een lege. Dan schept ze van het ene naar het andere bakje en stopt ze af en toe wat in haar mond (en ik stop er ook af en toe was in). Vindt ze enig.
Dit dus naast het zelf gewoon stukken in haar hand geven.
Lekker een paar mouwslabben aanschaffen.
Oja, nooit voor straf geen toetje geven. Ik heb altijd geleerd nooit te straffen of belonen met eten, want eten moet geen emotioneel gebeuren worden.
Dus hier ook, gewoon een toetje als we het in huis hebben (wij eten niet standaard elke avond een toetje)
Zeer zeker niet dwingen, dat werkt echt absoluut niet (en dat dus vooral tegen je man zeggen!). Vind ze potjes nog wel lekker? Of lees ik t verkeerd dat ze nu alleen maar zelf gemaakt eten eet? Hier was de overstap naar zelf gemaakt eten ook niet al te makkelijk, ben toen dus om de dag potje en zelf gemaakt gaan geven. Zo gaat er iig de halve week nog wat naar binnen en inmiddels maakt t hem niks meer uit.
Misschien ook nog een idee om 's middags warm eten te geven en dan 's avonds tegelijk met jullie een boterham in stukjes die ze zelf kan eten.
En (ondanks dat ik een kind heb die dat wel doet) ik ben van mening dat 99,9% van de kinderen zichzelf echt niet uithongerd, dus gedurende de dag wel genoeg voedsel binnen krijgt. En als je 's avonds nog een fles moet geven omdat ze zo’n honger heeft, zou ik dat ook doen voordat je zelf naar bed gaat!
hier ook een slechte eter, tot 1 jaar kon ik alles in z`n mond schuiven, fruit, groente en vlees
nu eet meneer alleen als hij zin heeft of het lekker vind
wij maken er ook geen strijd van, hebben we een paar keer gedaan, maar dat werkt niet, ee laten hem zelf doen en ik schuif tussendoor een hapje naar binnen 
hoeft hij niet, blijft hij gewoon zitten in de stoel tot we klaar zijn en als hij huilt zet ik hem tegenwoordig met stoel en al in de gang :lol:
maar laat lekker doen, dat is voor jezelf veel relaxer dan steeds te gaan strijden
We hebben besloten haar te laten aanrommelen. Brood gaat er goed in. Maar zowel vers als potjes niet.
Ik eet met haar een boterham rond een uurtje of half 5. Om half 6 gaan mijn man en ik aan tafel en wil ze vaak nog wel wat eten. Heb ook potje en vers geprobeerd om half 5, maar het enige wat ze wil is haar vinger er in stoppen en in onze mond stoppen. En zelf proberen. Vandaag heeft ze een beetje op met een lepeltje van Difrax (zo’n kromme). Maar ze speelt meer dan ze eet.
Strijd is er ook totaal niet meer.
Het rare is vooral dat ze ook geen toetje wil. Die bieden we haar altijd aan, maar ook daar draait ze haar hoofd voor weg.
Ben er wel achter dat ze “alles zelf” wil doen. Ook drinken mogen wij niet vast houden…
De flessen zijn nu sporadischer…