Nog even een heel andere vraag, mag je je kindje ook niet bij je houden op de uitslaapkamer? Ik bedoel, als het gezond is en verder niets mankeert. Dan lijkt het me heerlijk om het op de uitslaapkamer al bij je te hebben. Lijkt me heerlijk om je man met jullie nieuwe kindje als eerste te zien als je wakker wordt.
Bij een ruggeprik lijkt het me zelfs nog logischer dat je kindje bij je mag blijven!
mijn werkelijkheid stond helaas ver van dit ideaal. Nano was naar de kinderarts gereden omdat ie niet goed huilde, ik werd naar de ok gereden. Toen ik bij kwam (wat ik toch wel heel grappig vond; iedereen in die uitslaapzaal lag elkaar echt in halve roes ontzettend aan te staren… 8) ) en me realiseerde dat ik net een zoon op de wereld had gezet, was er niemand die me kon vertellen waar hij was en of het goed met hem ging… :eh: ik heb er echt tig keer om gevraagd, en het duurde behoorlijk lang voordat ik iets over hem wist…vond het behoorlijk frustrerend.
Dat lijkt me zeker superfrustrerend! Zou bijna m’n bed uitstappen dan. ( wat natuurlijk niet gaat als je een ruggeprik hebt gehad of nog vast zit aan allerlei dingen. :roll: )
Denk dat ik het toch even goed ga bespreken van te voren mocht het bij mij ook op een sectio uitdraaien!
ik ben zelf gecurreteerd vorig jaar en ze houden er wel degelijk rekening mee dat er geen baby bij je in de buurt komt hoor… Dus ook niet op de uitslaapkamer en ik vind dat niet meer dan terecht…
En in de uitslaapkamer lig je niet voor niks he… Het is echt niet alleen om wakker te worden dus ik denk dat, weet wel zeker, dat daar geen familie mag komen…
grts patricia
Nee, niet de hele familie, maar wel je man bijvoorbeeld. Bij kinderen mogen de ouders er ook altijd bij. Was tenminste zo in mijn ziekenhuis. Heb zelf op de OK gewerkt. Maar nooit zo bij stilgestaan bij de pas bevallen dame’s. :oops:
denk niet dat je man erbij mag hoor… Die moet toch bij het kindje blijven :inlove: …
Toen ik gecurreteerd werd vorig jaar werd mijn vriend pas na 3 uur gebeld om te zeggen dat het goed was gegaan :thumbdown: …
Eerst moeten ze weten dat het echt wel goed gaat…
on-topic: ik denk dat je je familie goed duidelijk moet maken dat je eerst zelf de baby wilt zien… Dus je man blijft bij baby en jij wordt naar je kamer gebracht en kan dan van je baby genieten…
Desnoods bel je dan pas je familie om te zeggen dat het geboren is…
(ik ben thuis bevallen om 20.30u en heb toen ook pas rond 23.00u iedereen gebeld… De verloskundige vond dit maar vreemd maar ik wilde perse eerst een keer borstvoeding gegeven hebben voordat iedereen aan mijn bed stond)…
In januari heb ik een curretage ondergaan en op de recovery lag toen ik bijkwam ook een vrouw die net bevallen was…met kleine uk.
Deed wel zeer, maar aan de andere kant is het ook wel weer de realiteit en het heeft me wel geholpen om er sneller overheen te stappen.
Nu was het in mijn situatie zo dat met 8 weken bleek dat ik een ma met 6 weken had. Ik kan mij goed voorstellen dat als een zwangerschap afgebroken moet worden, je er als vrouw toch heel naar tegenaan kijkt als je zo op de recovery moet bijkomen.
Maar ook is het raar als je bijkomt zonder dat je weet waar je kindje is… :think:
Zelf ben ik ook bevallen middels een keizersnede onder algehele narcose;Sytze was te groot om door mijn bekken te kunnen alleen lullig dat ze daar na 39 uur weeen mee aankwamen zetten.Dus je begrijpt dat ik niet rouwig was om de keizersnee en eigenlijk was ik wel blij dat ik even onder zeil kon :oops: :oops: .
Toen ik weer bijkwam hebben we de naaste familie gebeld en toen hun gearriveerd waren hadden wij Sytze allang bewonderd :inlove: :inlove: :inlove:
