Ben benieuwd....

Nou, gisteren hebben we Thom aangemeld op de basisschool. Er was een aanmeldingsmiddag en hij was natuurlijk mee.

In het begin hing hij vreselijk aan me en wilde hij zijn jas nog niet uit. Later zag hij natuurlijk vanalles van speekgoed en veel andere kindjes spelen dus toen kwam er toch langzaam beweging in. :wink:

Toen hij eenmaal een beetje gewend was en de kat uit de boom had gekeken heeft hij flink gerend, gespeeld enz. Richard en ik waren de formulieren an het invullen, keken we even om ons heen waar Thom was, zat Thom al boven in het klimrek! :o Daarna heeft hij met een ander kindje in een klaslokaaltje gespeeld en wat rondgerend. We kregen hem nog niet mee naar huis!!

Hij begint op 22 augustus. Dan is hij wel nog 3, hij wordt 30 augustus 4 jaar. Ik vind het best wel eng. Zit daar nu al over na te denken. Hij hangt nu nog zo erg aan me, als hij ergens vreemd is dan komt nog niet achter mijn benen vandaan. Hij zit nu al 3 jaar op een kinderdagverblijf en daar gaat het ook nog steeds moeilijk als ik hem breng. Dat is wel iets van 2 minuten en dan is dat weer over. Ik ben een beetje bang als ik hem straks naar de kleuterschool breng dat het een groot huilfestijn wordt (zo was ik vroeger ook). Maak me daar nu al een beetje zorgen over. Stom hè. :-/

Wat zijn jullie ervaringen hiermee??

drie van mijn kids gingen zonder problemen naar school,de 4egilde alles bij elkaar.
als moeder niet echt leuk,mar ik hoorde dat dat met 2 minuten alweer voorbij was.

Jelle maakte op de peuterspeelzaal altijd een groot drama. De eerste paar keren heb ik hem een uurtje eerder opgehaald, omdat de ochtend gewoon te lang voor hem was.
Wat wel hielp, was altijd dat ik zei wat ik ging doen. Dus; kopje koffie, wasje, boodschapje en dan kom ik je weer halen.
Later ging het beter, maar het bleef vaak een beetje moeizaam. Ik wist uit ervaring op mijn werk dat het snel over was, als ik eenmaal uit het zich verdwenen was.

Op de basisschool waren er totaal geen problemen. Nou scheelt het natuurlijk dat hij op de school zit waar ik ok werk, dus hij kent het gebouw en kende de juffen ook al goed.

Wat ik de ouders meestal adviseer die een kind hebben die moeite heeft met afscheid nemen, is; hou het afscheid kort en duidelijk. Doe het iedere keer hetzelfde. Bijvoorbeeld een boekje lezen, een kus en dan zwaaien. Niet blijven dralen want dan wordt het alleen maar spannender. Stop in zijn tas een knuffel of iets anders wat vertrouwd voor hem is.

Maar…het blijft moeilijk hoor, zo’n eerste keer. Je vraagt je af wat je je kind aandoet, en het gebeurt regelmatig dat ik moeders (of vaders) snikkend het plein af zie lopen. Geeft niks.
Het komt echt goed.
Je kunt trouwens ook met de juf afspreken of zij jou even belt om te vertellen hoe het gaat, of dat je zelf even belt.

Maar, voor hetzelfde geld maak je je druk om niets en gaat het prima!