Pffff ! Ik weet het effe niet meer !! Ben wel al 43, sta er alleen voor en ben zelfstandig, dus dit betekent keihard werken of mijn zaak gaat kapot ! Kan ik daar nu ook nog een kind bijnemen vinden jullie of niet ? Bovendien vind ik … 1 kind is geen kind … dus dan zou ik er ook nog een paar willen als dat kan !
Ja, ik weet 't klinkt zot maar omdat ik helaas nooit de juiste man tegengekomen ben, ben ik dan maar een ‘zakenvrouw’ geworden en ja, blijkbaar lukt dat wel. Ik ben er blijkbaar in gelukt om op 2.5 jaar mijn eigen zaak succesvol uit de grond te stampen.
De vraag is nu, neem ik daar nu ook nog een kind bij of niet ? Ik heb geen vriend, sta er helemaal alleen voor, OK financieel doe ik het niet zo slecht maar als ik niet meer zo hard ga kunnen werken als nu zal ik ook financieel uiteraard achteruit gaan … niet dat mij dat stoort maar ik moet een kind wel financieel aankunnen he !
Bovendien constateer ik dat ik eigenlijk toch wel zodanig een moederinstinct heb dat ik zoiets heb van als ik nog moeder word, wil ik er nog zoveel mogelijk !!
De vraag is … kan dat nog wel allemaal ?
Wat vinden jullie ?
Tx !
Groetjes,
Ikke.
Ik val eigenlijk een beetje over je zin “neem ik daar nu ook nog een kind bij of niet” :roll: Je koopt kinderen niet in de supermarkt of bestelt ze via internet. Als dat mogelijk was?! Je komt wel erg gemakkelijk over, als ik eerlijk ben… (niet lullig bedoeld, hoor)
Als je 43 bent en je wilt nog kinderen, dan zou ik niet te lang meer met die keuze wachten. Zeker na je 40e loopt je vruchtbaarheid enorm terug. En dan zou je er ook over na moeten denken op welke manier je dat dan wilt realiseren als je geen relatie hebt. Aan IVF zijn leeftijdsgrenzen verbonden zowel in het medische circuit als wat verzekeraars betreft. Je zult zeker niet meer overal terecht kunnen, dus dat is iets om mee te nemen in je beslissing. IVF wordt vaak maar tot je 40e vergoed, een behandeling kost zo’n €3000,-. De slagingskansen met IVF lopen enorm terug naar mate je ouder wordt. Die zijn gemiddeld zo’n 25 % per behandeling, maar na je 40e is dat misschien nog maar 10% of nog minder geworden. Dus ik zou eerst eens uitzoeken wat je mogelijkheden nog zijn.
He Jippie !
Eerst en vooral dank je voor je goede raad … inderdaad goed dat je dat zo allemaal eens klaar en duidelijk zegt.
Verder ben ik een belgische … dus vandaar misschien de beetje ‘rare’ taal ! 
Groetjes,
Ikke.
als ik je verhaal zo zwart wit lees, denk ik …nee…
zeker meerdere kinderen lijkt me geen haalbare optie. dan heb ik het niet over je drukke bestaan, maar over je leeftijd.
Al zou je nu meteen zwanger worden (wat mij ietwat onrealistich lijkt), daan duurt het alsnog 9 maanden voordat je bevalt, voordat je aan een tweede kindje toe bent, ben je alweer wat ouder, en worden je kansen echt een stuk kleiner…
succes met je beslissing!
Ik vind het kiezen voor een kindje zó’n persoonlijke keuze. De beweegredenen zijn voor ieder mens heel individueel. Ik vraag me af wie ik ben om daar een mening over te kunnen geven.
Je moet denk ik vooral afgaan op je eigen gevoel en verstand. Niemand kan jou feitelijk helpen bij het maken van die keuze. Mensen kunnen wel hun mening geven, maar de vraag is of jou dat helpt.
Ik ben wel benieuwd bijvoorbeeld wat jij er mee op zou schieten als het merendeel hier negatief op zou reageren: zou je dat tegenhouden als je
eigenlijk wel voor een kleintje wil kiezen?
Luister naar je hart, maar schakel je verstand zéker niet uit!
Ik wens je veel succes bij het maken van je keuze.
Fietje en Muze,
Inderdaad, goed gezegd !
Meerdere is inderdaad misschien geen optie meer (daar moet ik eens goed over nadenken) … en inderdaad ik moet dat zelf weten he Muze ?
Ga er allemaal ne keer goed over nadenken … alleszins jullie hebben me al veel wijzer gemaakt !
Tx !
Groetjes,
Ikke.
Mijn tante was 42 toen ze haar derde kreeg (zat zo’n 17 jaar tussen) en dat is natuurlijk gegaan. Bij mijn oma op haar 41ste ook. Dus er zijn geluksvogels, je bent niet per definitie aangewezen op IVF.
Ik ben enigskind. Wat ik wel kl*te vind is dat ik nu niet alleen ouderloos (overleden) ben, maar ook broer- en zusloos. Niemand die jeugdherinneringen deelt bijvoorbeeld.
Maar verder heb ik er nooit problemen mee gehad, niks gemist in mijn jeugd en had een superband met mijn moeder. Vriendinnen van mij die ook enigskind zijn delen mijn ervaring; niks gemist en een hele goede band met je ouders.
Verder vind ik het moederschap het mooiste wat me overkomen is. :inlove:
Succes met je keuze en wacht niet te lang met het maken ervan. Lijkt me erg fijn om een duidelijke beslissing/grens te hebben!
Ik heb IVF erbij genoemd, omdat Boefie aangeeft dat ze op dit moment alleenstaand is. Dus dan zul je of op korte termijn een partner moeten vinden of via de medische weg en een zaaddonor zwanger moeten proberen te worden. Zeker in dat laatste geval zit je wel met een leeftijdsgrens en zul je daarin een beslissing moeten nemen. Wil je het via de medische weg doen, dan is daar zeker haast bij geboden. Veel ziekenhuizen behandelen niet meer na je 40e en ook een verzekering vergoedt dat niet meer. Tuurlijk kun je best nog op je 43e spontaan zwanger worden, alleen zijn de kansen wel veel kleiner. Meer kinderen krijgen zal moeilijk worden gezien de leeftijd, ook op de natuurlijke manier.
Succes met je beslissing!
Ik dacht als eerste aan “gewone” KID. Daar heb je geen puncties en hormonen bij toch?
Mijn ouders hebben gebruik gemaakt van een anonieme donor omdat mijn vader door kanker onvruchtbaar was. Ze hebben nog geprobeerd een brusje voor mij te krijgen, tot haar 39ste bij het AMC en daarna nog 3 jaar bij een privé-kliniek. Dit is wel lang geleden natuurlijk.
Misschien is het in boefie’s geval wel een idee om een vooraf bepaalde periode inseminaties te “nemen” en dan het lot laten bepalen of het lukt, als de kinderwens niet alles overheersend is. Dan hoef je niet dat vreselijk ingrijpende IVF-traject door. :think:
Is ook maar een hersenspinsel van iemand die eigenlijk helemaal geen recht van spreken heeft :silenced: (want zelf in precies tegenovergestelde situatie)
:-*
Hoi Cebe,
Bedoel je dan zelfinseminatie met zaad van een bekende donor? Dat kun je inderdaad zonder medische poespas doen, mbv ovulatietesten. En dan de rest op eigen houtje.
Als je inseminatie in het ziekenhuis doet, dan komt er wel wat meer aan te pas. Dat is eigenlijk hetzelfde als IUI, maar dan zou zij het doen met het zaad van een donor. Vaak willen ze toch wel je cyclus nader bekijken, je zult bepaalde onderzoeken moeten ondergaan om te kijken of IUI zinvol is en of je in aanmerking komt, in veel ziekenhuizen zul je tijdens je cyclus regelmatig voor een inwendige echo moeten komen zodat ze kunnen zien wanneer je eisprong is. IUI kan zonder hormonen als je eigen cyclus goed is, hetzij wel met Pregnyl om je eisprong op te wekken zodat ze de inseminatie beter kunnen timen. Maar vaak moet je toch aanvullende hormonen nemen om de kans van slagen te vergroten. Bij IUI hoef je geen punctie te ondergaan. Het is allemaal wel heel medisch, maar inderdaad minder belastend dan IVF. Ik weet niet of ziekenhuizen een leeftijdsgrens hanteren mbt IUI.
Boefie, als je een kind wilt, moet je het nu doen. Maar wil je het echt wel? Zonder zaak overleef je het wel. Je wordt ook wel gelukkig in een andere baan. Maar 60 jaar en zonder kinderen, ‘overleef’ je dat gevoelsmatig ook? Hoe zie je je toekomst daarin?
Ik heb ook een eigen bedrijf, die ook supergoed draait, op voornamelijk mijn kracht. Ik ben dan iets jonger; 26 jaar, maar ik heb de keuze gemaakt om NIET langer meer te wachten met kinderen. Als die zaak instort, ondanks mijn back-up plannen, dan stort ie maar in.
Ik weet hoe het is om met weinig geld om te moeten gaan, ik heb tot mijn 23e niets anders gedaan, zelfs mijn eigen studie betaald door te gaan werken. Geen lening genomen bij het IBG (ik houd niet van schulden).
Dus ik kan met 100% zekerheid zeggen, zeker nu ik zwanger ben, dat ik een miljoen keer gelukkiger ben met bijstand en een kind, dan carriere en zonder.
Ik ben in maart 09 uitgerekend en dan is het hoogseizoen voor mij.
Mijn back-up plannen:
- de meest geweldige vriend van de wereld :inlove:
- een geboorteplan
- een doula
- een kinderdagverblijf
- uitzendbureaus
- fysiotherapie
Ik weet niet hoe jouw inkomsten binnenkomen, die van mij gaan op projectbasis. Tegenwoordig is er een ZEZ-regeling: Zwanger en zelfstandig. Het komt neer op 4 maanden het minimumloon wat je krijgt. Komt neer op zo’n 4000 euro. Deze investeer ik in het eventueel inhuren van een uitzendkracht, als dat nodig is. Ik probeer de projecten zo te plannen dat er zo min mogelijk druk is 4 weken voor ik uitgerekend ben en 12 weken daarna. Ik neem de ZEZ-regeling vanaf 6 weken voor mijn uitgerekende datum op, zodat ik het geld alvast op mijn rekening krijg.
Ik neem voor lief dat ik in 2009 een lichte omzetdaling krijg, omdat ik zo’n 2,5 tot 3 maand minder beschikbaar ben. Mijn vriend kan een hoop opvangen en door laten draaien, maar niet alles. Uitzendkrachten kunnen een deel opvangen, maar niet alles.
Mijn administratie laat ik tijdelijk doen door een administratiebureau, ivm met de omzet- en inkomstenbelastingaangiftes.
Ik plan 4 weken voor de uitgerekende datum tot 6 weken na de uitgerekende datum vrij voor afspraken buitenshuis. Ik ben dan alleen bereikbaar via telefoon en mail.
Voor mezelf plan ik 2 weken voor mijn uigerekende datum en 3 weken na de bevalling ABSOLUUT vrij van werk. Langer lukt niet ivm werk, helaas. Hoewel ik nog niet direct weer fulltime aan de slag ga, maar in de 4e week na mijn bevalling slechts 10 uur ga werken, de 5e week 15 etc. Tenminste dat is de planning.
Omdat ik lichte klachten heb mbt mijn bekken, ga ik nu al naar een fysiotherapeut om oefeningen te doen, hoewel ik die volledig zelf moet betalen. Hopelijk zorgt dit ervoor dat ik tot mijn ‘verlof’ kan blijven doorwerken.
Kortom:
Als ouder geef je bepaalde dingen op voor een kind. Hoewel ik dit qua mijn bedrijf zoveel mogelijk probeer te beperken en zoveel mogelijk mantelzorg om me heen verzamel en instanties die me kunnen helpen, er BLIJVEN periodes waarin je niet beschikbaar kan zijn voor je bedrijf.
Is het je een kind waard om dit in te passen? Is het je een kind waard om al die extra moeite te doen, energie in te steken. Is het je een kind waard; het risico dat je bedrijf inderdaad in elkaar stort?
Mijn antwoord voor mijzelf is volmondig: JA! Hoewel ik er hard voor ga werken om alles door te laten gaan, ligt mijn uiteindelijke prioriteit bij mijn vriend, mijn kindje en mijn eigen gezondheid.
Wat kies jij?
Eerst en vooral … WAAAW ! Zo’n toffe reacties ! Tx !! 
Wel Cebe, inderdaad ik zou alleszins geen enig kind willen … liefst nog een grote familie als dat kan ! Ik zelf heb ook 2 broers en ben mijn ouders daar enorm dankbaar voor ! Nu ja, dat kan ik misschien zelf niet beslissen … maar moest ik er maar 1 kunnen hebben kan ik nog altijd heel dikwijls vriendjes en vriendinnekes komen laten slapen … enfin ervoor zorgen dat mijn kind zeker niet alleen door 't leven gaat want inderdaad, dat zou ik ook zo spijtig vinden !
En Jippie, sowieso op natuurlijke wijze of ik zou geen kind willen. Die keuze heb ik voor mezelf wel al gemaakt. Ik ben op dat gebied nogal voor de natuur, vandaar ook dat ik nog zo snak naar een kind ook al heb ik geen vriend, het is uiteindelijk een prachtig instinct he dat moederinstinct ! En inderdaad, ik heb geen vriend maar dat is misschien wel op te lossen … maar moet wel op mijn eigen benen kunnen staan en mijn verantwoordelijkheid als moeder kunnen nemen mocht er zich een probleem met die vriend dan voordoen. Nu ja, op dat gebied ben ik wel een serieuze en sterke vrouw … ik zou inderdaad op mijn tanden kunnen bijten voor het geluk en welzijn van mijn kind.
En Blue Fairy, jij zit precies in dezelfde situatie als ik alleen dat je pakken jonger bent (amai, flink hoor dat je al zover staat op die leeftijd) en dat je wel een vriend hebt. Maar het heeft me goed gedaan uw berichtje. Je hebt mij inderdaad doen inzien - en zo voel ik het ook - dat ik mijn uiterste best zou doen om mijn bedrijf staande te houden maar moest dat niet lukken dan zou dat inderdaad geen ramp zijn voor mij omdat dat uiteindelijk maar materieel en financieel is en niet gevoelsmatig ! Een kind is uw eigen bloed he, is heel wat anders ! En ik zal inderdaad altijd wel werk vinden, uiteindelijk ben ik een harde werker en zal ik altijd wel goed kunnen en willen verdienen.
Jullie hebben me al veel klaarder doen kijken op mijn situatie en ik zal u zeggen … ik wil er nog voor gaan !! Volgende week heb ik een 2de afspraak met een nieuwe vriend en ik ga hem dat melden … hij is ook 44 en ook nog zonder kinderen … misschien kunnen we er samen nog wat van maken !
Voel me zo gelukkig nu … puur omdat ik precies die knoop doorgehakt heb en er wil voor gaan !! Ik voel dat ik hier plots zoveel energie gekregen heb … zal wel weer met dat oersterke moederinstinct te maken hebben he die jullie al een tijdje bezitten !!
Geweldig !!
Dank jullie allemaal !!
Groetjes,
Boefie.
@Jippie wrote:
Hoi Cebe,
Bedoel je dan zelfinseminatie met zaad van een bekende donor? Dat kun je inderdaad zonder medische poespas doen, mbv ovulatietesten. En dan de rest op eigen houtje.
Als je inseminatie in het ziekenhuis doet, dan komt er wel wat meer aan te pas. Dat is eigenlijk hetzelfde als IUI, maar dan zou zij het doen met het zaad van een donor. Vaak willen ze toch wel je cyclus nader bekijken, je zult bepaalde onderzoeken moeten ondergaan om te kijken of IUI zinvol is en of je in aanmerking komt, in veel ziekenhuizen zul je tijdens je cyclus regelmatig voor een inwendige echo moeten komen zodat ze kunnen zien wanneer je eisprong is. IUI kan zonder hormonen als je eigen cyclus goed is, hetzij wel met Pregnyl om je eisprong op te wekken zodat ze de inseminatie beter kunnen timen. Maar vaak moet je toch aanvullende hormonen nemen om de kans van slagen te vergroten. Bij IUI hoef je geen punctie te ondergaan. Het is allemaal wel heel medisch, maar inderdaad minder belastend dan IVF. Ik weet niet of ziekenhuizen een leeftijdsgrens hanteren mbt IUI.
Jippie, dat heb ik nooit geweten
Mijn beeld van IVF is gebaseerd op babyboom…:oops:Toen mijn ouders overleden en ik hun huis opruimde vond ik een brief, 10 jaar na mijn geboortejaar, van die privé-kliniek en daar zatten ook ovulatiekaarten bij. Toen ging er bij mij een lichtje branden: wie weet ben ik ook wel van een donor en dat bleek zo te zijn. Ik heb er dus nooit iets aan mijn moeder over kunnen vragen. Ik dacht echt dat ze gewoon keken wanneer je vruchtbaar was en het dan inbrachten :oops:
Jeetje…ben er even stil van. Wat moet dat zwaar voor ze geweest zijn, er ze zijn er ook nog een kleine 20 jaar mee bezig geweest…
Boefie…ik heb me nooit alleen gevoeld, was echt een zoete inval bij ons thuis. Vriendjes en vriendinnetjes waren altijd welkom :thumbup:
Mijn andere tante heeft ook een eigen bedrijf en had een kinderwens. Die heeft n.a.v zowel mijn ouders als haar jongere zus en zwager die in een ziekenhuistraject zaten gezegd: Ik wil het op de natuurlijke manier en anders niet. Ze heeft twee miskramen gehad maar er heeft geen kindje mogen blijven. Daar heeft ze nu vrede mee.
Jippie, jij hebt er zoveel verstand van, misschien is het voor Boefie mogelijk om wel medicijnen te slikken ter ondersteuning maar verder op de natuurlijke manier? Of zeg ik nu iets heel stoms?
Boefie: Dat je dan maar snel zwanger mag zijn! :dance:
Amai Cebe,
Maar dat moet voor u ook lastig zijn !! Sterk hoor van u maar inderdaad ook van uw ouders !
Groetjes,
Boefie.
Veel succes Boefie, ook met de nieuwe vriend. Ik hoop dat het hem niet afschrikt al bij de 2e afspraak. Een kindje betekent natuurlijk wel dat je voor de rest van je leven ‘aan elkaar vast’ zit.
Let erop dat vanwege je leeftijd het niet (direct) kan lukken. Heb je voldoende mensen die je dan kunnen opvangen?
He Blue Fairy,
Inderdaad, het schrikt hem misschien af … maar als het dat is wat ik nog wil … dan is het wel beter dat we direct op dezelfde golflengte zitten !
Verder heb ik inderdaad 2 goede brave broers die ook zeer goede vaders zijn, dus is er inderdaad ook opvang in de familie … al reken ik daar niet op …
Nu ja, het blijft spijtig dat ik er zo laat aan begin maar ja … altijd een verkeerde relatie gehad … dan mij maar in de zaken geworpen maar uiteindelijk merk ik toch wel dat niettegenstaande mijn goeddraaiende zaak ik nog altijd iets mis … en dat is moeder zijn he !?
Ik hoop dat ik het nog haal ! Wat ik wel zou doen is, moest ik een dag nog moeder worden … ik zou alleszins wel mijn verantwoordelijkheid opnemen ook al moest dat echt een zeer zwaar probleemkind zijn … wat kan he ! Niet dat ik er mij aan verwacht, maar ik zou wel mijn verantwoordelijkheid opnemen !
Enfin, ik wou dat ik al zwanger was en dat ik inderdaad al op de trein zat met die vriend … we zien wel …
Sommigen van mijn vrienden zeggen me van BOM te worden maar dat wil ik niet ! Het is ofwel samen met een man … ofwel niet ! Een kind heeft recht op een vader en een moeder vind ik … kan het dan niet blijven duren dat is dan wat anders … maar ik zou er wel alles aan doen opdat het zou blijven duren ! Dat is nog altijd de beste opvoeding en thuis voor een kind …
Nu ja, ik weet nu al hoe het moet … nu het alleen nog doen he ! Ben er alleszins mee bezig en ik hoop !
Wat verkeerde relaties als je jong bent allemaal kan veroorzaken … als je jong bent sta je daar niet bij stil … nu wel maar helaas beetje laat !
Tx !
Groetjes,
Boefie.
Boefie Blue Fairy bedoelt meer: Stel dat het zwanger worden niet lukt, heb je dan mensen die je steun kunnen bieden om dat te verwerken? Kunnen mensen je dan opvangen?
Je schrijft dat je alleen samen met een man een kindje zou willen, omdat een kindje een moeder & een vader nodig heeft. Bedoel je dat dan ook in de zin van een relatie en samenwonen? Je hebt nu geen relatie, pas een tweede afspraak met een man. Als je nog een kindje zou willen, dan is daar gezien je leeftijd toch enige haast bij geboden. Je kunt toch niet na twee afspraakjes al samen voor een kindje gaan en daar je toekomst op bouwen? Niet als aanval bedoeld, hoor. Maar je komt op mij wel een beetje gemakkelijk over in een hoop dingen. Hou er alsjeblieft ook rekening mee dat alles misschien niet zo gemakkelijk zal gaan, zeker wat betreft het zwanger worden. Wie weet heb je mazzel en lukt het vrij snel. Maar de kans dat het allemaal wat moeizamer zal gaan, is toch ook erg groot. Probeer niet te erg hoge verwachtingen te hebben uit zelfbescherming, anders krijg je misschien zo’n dreun in je gezicht mocht het allemaal anders lopen.
Je zegt dat je niet via de medische weg zwanger wilt worden. Mag ik vragen hoe je het dan wilt gaan doen? Echt eerst een relatie opbouwen met iemand of zou je het dan mbv een bekende donor willen doen middels zelfinseminatie en mbv ovulatietesten? En ga je eerst dan ook nog naar de huisarts om na te laten kijken of je hormoonwaardes nog goed zijn, of je een goede eisprong hebt, enz of gewoon zo eerst proberen?
Cebe Bij inseminatie komt inderdaad wat meer kijken, in elk geval als je het via het medische circuit doet. Het komt er inderdaad wel op neer dat het zaad ingebracht wordt als je vruchtbaar bent. Maar omdat ze de kans van slagen zo groot mogelijk willen maken en het ook niet voor iedereen een geschikte behandeling is, willen ze dat wel eerst onderzoeken. Aanvullende hormonen zijn vaak wel nodig, ook als je van jezelf een goede cyclus hebt. Het punt met aanvullende of ondersteunende medicatie is, dat het altijd hormonen zijn. En hormonen mag je niet zonder controle nemen. Daarom wordt het al snel heel erg medisch als je met dat soort behandelingen bezig bent. Je zult altijd eerst van tevoren onderzoeken moeten ondergaan, als je aan de hormonen zit moet je om de zoveel dagen op controle voor een echo, het zaad kan ook niet zomaar ingebracht worden, maar het moet eerst in het laboratorium bewerkt worden omdat het direct in de baarmoeder gespoten wordt, ook na een behandeling is er altijd een soort van nacontrole.
Dus ook al zou je het zwanger worden op de natuurlijke manier proberen, dan zou je nog niet zomaar hormonen als ondersteuning kunnen nemen zonder enige controle van een gyn. Dat is geen domme vraag, hoor! :-*
Hee Boefie,
Ik ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat & wat je besloten hebt, wel of niet samen met die vriend!
Groetjes,
Jippie