ja voor mij is het nu ook even helemaal over hoor…
lamgeslagen
ja
nu staat alles echt even stil
wáárom?
dit is wel een hele p*kkemanier om weer te realiseren hoe kwestbaar we zijn en hoe weinig we te zeggen hebben over de dingen die er echt toedoen.
en je kunt niks doen. sterkte wensen, maar zelfs dat voelt zó lullig…
toen ik moest bevallen spookte er heel veel door mijn hoofd…
-als de baby maar gezond is
-als de baby de bevalling maar overleefd
-als ik maar niet te erg beschadigd raak van onderen
-als het maar niet te lang duurt
-als het maar niet te pijnlijk is
…maar met dit had ik nooit rekening gehouden…
…dat dit vroeger kon gebeuren wist ik wel…maar nu…
heb er geen woorden voor…
'k ga mijn meisje nog maar eens extra knuffelen, besef nu pas echt hoe verschrikkelijk dankbaar we moeten zijn…
Pff…gewoonlijk ontwijk ik dit soort topics…kan er moeilijk tegen…
Meestal ook omdat ik geen vaste kokker ben en maar weinig mensen ECHT ken…
Maar werd er op een ander forum op gewezen dat dit was gebeurt…afschuwelijk…
Heb m’n comp uitgezet en heb m’n mannetjes vastgepakt…die lagen toevallig beide in mn bed hier…Elias wilde een slok BV en Joas sliep er al ff…toen ben ik gaan huilen…
Hoe afschuwelijk zo’n bericht ook is…het leek mij geen gezonde situatie dat ik 's avonds in mn bed lig te huilen met m’n kids in m’n armen…dus is het voorlopig beter als ik niet meer kijk bij dergelijke berichten en overga tot de orde van de dag…
Ook op andere forums waar ik zit wordt er gesproken over dit nieuws…ontwijken kan je het haast niet eigenlijk…
Anderzijds…op dit moment zijn er meiden aan het bevallen of wachten op dit grote moment…daar komen zelfs zonder dit soort berichten zoveel emoties bij kijken…die mogen zij toch ook delen???
Ik weet dat het dubbel is…maar iedereen heeft toch recht op zijn of haar verhaal? Iedereen heeft recht om zijn geluk of verdriet te delen toch?
Op een forum komt het alleen allemaal heel erg samen…dat is het moeilijke eraan…
Geloof me…op ons eigen forum gebeuren ook dingen waardoor ik soms niets meer in te brengen heb en een dag niets post…daar is soms het slechte nieuws wat iemand brengt te rot voor…dan voel je echt even dat j eigen verhaal daarbij in het niet valt…maar ja, hoe lang moet je je dan stilhouden??
Een dag? Een week? Als het geforceerd wordt is het ook niet goed meer…
En hoeveel woorden en hoeveel kaarsen heb je nodig om het gevoel bij dit verlies te evenaren? Die woorden bestaan niet…en de kaars brand daar niet lang genoeg voor…je kan het dus niet evenaren, je kan niet blijven hangen en je hoeft niet te blijven zwijgen…
Leer van dit soort tragedies en bedenk je dat je kind een groot geschenk is en dat het leven kort is…ga dus verstandig om met die tijd en vergeet niet te genieten!
Toch…een misschien nietszeggend gebaar van zomaar een forumgebruiker,maar de betekenis erachter is niet minder gemeend… :kaars:
Voor alle vlinders,sterren en engeltjes!