Ons jongste dochtertje is 2,5 en sinds een week is ze als de dood als het om bedtijd gaat. Ze durft niet alleen te gaan slapen, ze is echt bang. Ze is bang voor spoken en haaien zegt ze. Zuslief speelt wel eens haaitje en heeft het weleens over spoken en dit is bij Nova niet goed gevallen. Ze is zo bang dat als ik zeg dat het tijd is om te gaan slapen ze begint te trillen en zegt, mamma je moet niet weggaan, mamma ik ben bang.
Het is geen vorm van aandacht vragen, want als ik bij haar blijf slaapt ze binnen een aantal minuten. Ik draai ook mijn rug naar haar toe en lig dan naast haar of zit aan de rand van haar bed, dit om oogcontact te vermijden en aan te geven dat het echt tijd is om te gaan slapen. Dit vind ze allemaal prima, het enige wat ze wil is dat ik bij haar ben…
Heeft iemand tips? Ik vind dit echt zooo moeilijk :?
Lot heeft al meerdere van deze periodes gehad. Elke keer weer ben ik gewoon bij haar gebleven.
Ze heeft nu een lampje dat zij zelf aan en uit kan doen. Dat geeft wat rust voor haar.
Verder is het voor haar momenteel fijn om niet meteen te “moeten” slapen maar als ze wil mag ze ook gewoon in bed wat lezen. Het licht is dus gewoon aan. Wij zijn alleen niet in de kamer. Dit werkt voor haar.
Ook zeg ik haar dat ik " zo nog even bij haar kom kijken". Dan laat ik de deur open en ga dan even rommelen in de badkamer ofzo. Dan wer terug, nog even een kus en dan weer dat ik straks nog even kom kijken maar dan doe ik dat pas na een half uur of langer. Even instoppen en zeggen dat we bij haar zijn.
Verder ga ik in de periodes dat ze angstig is met anti-leeuwenpoeder door haar kamer. (Zij heeft een tijd angst gehad voor leeuwen maar als ze bang is voor haaien dan is er een ander potje tegen de haaien hoor 
)
Pfff, wat doe ik nog meer als ze bang is… ik praat met de geesten en dieren in haar kamer. Ook omdat ik denk dat zij wel eens “echt” bezoek krijg en merk dat als ik ze vraag weg te gaan dit ook echt helpt (dit zal voor sommigen wat vaag klinken, maar so be it 
)
Hoop dat je er wat aan hebt.
Hier sturen we de poema’s en de spoken ook weg… of we sluiten ze op in de kast :thumbup:
En inderdaad een lampje naast d’r bed wat ze zelf aan en uit kan doen :thumbup:
De angst in iedergeval serieus nemen en ik zou ook gewoon erbij gaan zitten zoals je nu ook doet. Het wordt vanzelf wel weer minder.
Een lampje die je in het stopcontact doet is misschien nog een idee, de deur op een kier laten met het licht in de gang aan laten.
En steeds bevestigen dat je nog even komt kijken en er bent als ze je roept.
Lees je ook voor voor het slapen gaan? misschien is dat anders nog een idee, even de aandacht van de angst weg? (een leuk en luchtig boekje dus ;).