Mijn grote stoere knul is vaak een bang vogeltje.
Hij is voor heel veel dingen bang, vooral 's avonds, of dan heb ik er het meeste “last” van (wil niet te negatief overkomen, maar dit is gewoon het moment dat het voor allen het meest confronterend is).
Hij durft niet alleen boven te zijn, en als we boven zijn en hij moet toch nog weer plassen durft hij niet alleen naar beneden, ookal is het licht in de wc aan.
En hij durft niet in zijn eigen bed te slapen.
Eerst had hij een eigen kamer, maar daar durfde hij niet meer te slapen vanwege de enge geluiden (de cvketel zit in zijn kast en die slaat nogal eens aan en dat is ook een naar geluid waar hij na een jaar gewoon nog altijd niet aan kon wennen), de oplossing leek om hem bij zijn zusje op haar kamertje te laten slapen.
Maar ook daar werd hij al snel bang, aangezien zijn bed voor het raam moet staan en hij bang is dat er zomaar een boef of monster naar binnen kan komen.
Ruilen van plek wil zusje niet.
Ze zouden ook samen mijn slaapkamer mogen hebben, maar ik vraag me af of dat het probleem zou oplossen.
Hij is nu 6 1/2 jaar en we hebben al een hele geschiedenis (zijn zusje is echt in de kalmte na de storm gekomen en heeft niets van “de storm” meegekregen en dat merk je ook in haar ontwikkeling/gedrag). Zijn angsten zijn ook niet nieuw, hij is altijd al bang geweest om te gaan slapen (en dat heeft een reden). Het is een heel gevoelige jongen die altijd al de stemmingen, gevoelens van mensen en momenten heeft kunnen aanvoelen. Hij weet altijd al een heleboel zonder dat ik of anderen daar woorden voor hoef te gebruiken. Verder heeft hij een grote, levendige fantasie. Maar ook veel herinneringen aan “vroeger” (en ja dan bedoel ik dus ook een vorig leven).
Vorig jaar hebben we ook hulp gekregen van orthopedagogen en dat heeft wel iets heel positiefs teweeg gebracht.
Alleen die angst blijft.
Ik praat er natuurlijk ook met hem zelf over, vooral ook over wat hij denkt dat de oplossing is.
Nu zei hij gister dat een “vogelnestbed” (hoogslaper) hem wel zou helpen als die in mijn kamer staat, maar toen zei ik dat hij dan met zijn zusje samen op mijn kamer zou moeten slapen (het is de grootste slaapkamer en zijn zusjes kamer is de enige kamer waar mijn bed past) en dat wil hij dan eigelijk weer niet.
Iemand tips, ervaringen wat ik zou kunnen doen?
Om eerlijk te zijn lijkt me dit zo’n complex en heftig probleem dat ik zou adviseren om hiervoor hulp in te schakelen.
Maar even praktisch: kan/wil hij niet bij jou in bed slapen?
Ja, hij slaapt vaak bij mij in bed, maar dan slaap ik niet zo goed…
Maar :shock: geloof dat we vannacht een doorbraak hadden,
hij heeft de hele nacht zonder problemen/wakker worden in zijn eigen bed geslapen, het ging zelfs zo goed dat hij vanochtend alleen naar beneden gegaan is om te plassen :shock: .
Wauw!
We hebben al hulp gehad en daar kwam o.a. naar voren dat hij zelf vertrouwen in zichzelf moet krijgen, hij moet zelf geloven dat hij het kan.
Vanochtend straalde hij dan ook van oor tot oor, wat een overwinning!
Ik snap er alleen niks van, waarom nu ineens wel?
Misschien omdat ik mijn spanningen van me af heb geschreven? :think:
Wat fijn dat het nu wel goed ging…
Miss toch even een extra fase gahad in zijn leven ??
Hopelijk straalt je lieve mannetje morgen meer
met deze overwinning ! :thumbup:
Ik geloof wel dat het zou kunnen dat het komt doordat jij de spanningen van je af hebt geschreven. Vooral omdat het zo’n gevoelig jongetje is.
Het is ook eigenlijk wat ik als tip wil geven. Een soort dag/nacht boekje bijhouden. Opschrijven wat er overdag gedaan en gebeurt is en opschrijven wat er 's nachts gebeurt. ( wanneer bang, wat gedaan, hoelang ed.) Dan word het inzichtelijk voor jou waardoor je misschien rustiger word. Wellicht word het voor Th ook rustiger doordat hij er met jou over praat en dat jij dat dan voor hem opschrijft. Hij hoeft het dan niet te onthouden.
En mocht het niet helpen dan heb je een “document” waarmee je naar de Ha of specialist ofzo kunt gaan.
Goed idee Ariel! :thumbup:
Ik heb wat ervaring zullen we maar zeggen :? Alleen was Max 5 en toen ging het beter. Ik heb hele agenda’s vol geschreven. En altijd ging het beter in de periode dat ik schreef. De agenda’s zijn vaak meegeweest naar artsen cb en homeopaat.
Alles wat het mannetje meegemaakt heeft is ook heel heftig geweest kan ik me nog herinneren. :hug:
Wat vervelend dat ie zo bang is…
Ik denk alleen dat je handelen meer gericht zou kunnen zijn op het omgaan met zijn angsten. En niet met het aanpassen van zijn omgeving.
Een wasmachine klinkt dat misschien eng… het IS niet eng. Door hem toch te verplaatsen van kamer, bevestig je wel zijn angst hierin.
Als hij zo gevoelig is, zal dit waarschijnlijk zijn leven lang blijven; het is dus belangrijk dat hij instrumenten krijgt om te leren omgaan met zijn angsten. Angsten die wel zo voelen, maar soms niets met hier en nu te maken hebben.
het lijkt mij dus belangrijk om met hem samen, b.v. drie dozen te maken… en daarin briefjes of zo te doen (hij kan schrijven toch?)… Een doos met "oude angst die er nu niet is"een doos met “angst die er nu is en waar hij iets aan kan doen” en een doos met “angst voor dingen in de toekomst die er nu niet zijn (piekerdingen)”.
Maar ik zou dus voorzichtig zijn met het aanpassen van de wereld om hem heen. Meer de oplossing IN hem zoeken.
volgens mij is het een heel bijzonder ventje, maar ook hij zal zich in deze platte, gewone, normale, harde wereld moeten handhaven.
Hoe gaat het nu Marite… was het eenmalig die goede nacht… of heeft het zich doorgezet?
De goede nachten zetten zich door!
Hij slaapt nu gewoon elke nacht in zijn eigen bed, alsof er niets aan de hand is. :think:
Zelfs nu hij weer ziek is, wil hij het liefst lekker in zijn eigen bed slapen. :dance:
Dat ik hem afgelopen jaar verplaatst had van zijn kamer naar die van zijn zusje was ook voor een groot deel eigen belang.
Ik wil zelf ook graag slapen!
En hij kan trouwens nog niet lezen, hij kleuterd een jaar langer.
Wauw…
Hij wil in zijn eigen kamer gaan slapen.
Wel op 1 voorwaarde, er moet een ander behangentje op de “enge” muur. En hij heeft het vogeltjesbehang van Pip uitgekozen.
Ver boven mijn budget maar ik vind het zo knap van hem dat ik dit wel als een soort beloning wil geven voor het weer in zijn eigen kamer durven slapen! :thumbup:
En ik heb gelukkig maar 1 rol nodig.
En verder ga ik een tijdje 's avonds bij hem zitten en dan samen luisteren naar wat hij hoort en het benoemen.
Voor mijn jongste is het ook erg goed dat zij haar eigen plekje heeft!
oh dat PIP is zoooo leuk…
Maar oh oh… leuk patroon om te behangen… heb ik voor mijn zus gedaan op de kamer van mijn niggie… Dat rode pip-behang.
Maar het is wel heeeeel mooi.
die vogeltjes heeft mijn andere nicht in de gang.
en oh ja… natuurlijk wel heeeeeel knap van 'm…
Marite,
vogelnestbed… vogeltjesbehang…
Dat waren de twee woorden die uit je topic hier bleven hangen bij me.
En dan de link (in mijn gedachten hé) naar je topic over regressie.
Intuïef zeg ik:
je kind wil zich vrij voelen, hij zit gevangen in zijn lichaam, hij wil uitbreken, los zijn, kunnen aanvaarden wat geweest is (in vorige bestanen), …
Goed dat je hem dat behang toch wil geven, ook al is het boven budjet ! top hoor, mama ! :thumbup:
Ik probeer je zo snel mogelijk pb te sturen; ik heb ervaring met regressie.
Maar sta voor enkele drukke dagen… ik doe mijn best. (en als het té lang duurt, pb je me maar als herinnering).
liefs
Gerda
Dank je Gerda! :hug:
Ik wacht op je pb, rustig aan hoor want las al dat er bij jullie ook heel wat zorgen zijn om Kobe!
Alle anderen ook heel erg bedankt!
En nog goed nieuws: hij heeft vannacht de HELE nacht in zijn eigen bed en in zijn eigen kamer geslapen! :thumbup: 
:inlove:
foto’s van zijn kamer nu: