Mijn zoontje is iedere avond weer bang om in slaap te vallen.
Pfffff lastig hoor.
Hij vind het eng dat als je slaapt dat je dan niets meer hoort en ziet en dat je dan niet meer denkt.
Hij zegt…ik denk dat als ik slaap dat ik er dan niet meer ben omdat ik dan niet voel dat ik gewoon in mijn bedje lig.
En…ik weet niet dat ik slaap en dat ik adem.
Ik zeg hem elke avond weer dat hij niet bang hoeft te zijn dat hij gewoon in zijn eigen bedje blijft liggen en dat iedereen moet slapen.
Ik vertel hem dat alle mensen en alle dieren iedre avond gaan slapen zodat ze de volgende dag weer goed zijn uitgerust om te leren en te spelen.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er iemand is die dit herkent.
En tips zijn ook van harte welkom!!!
Pfoe…wat gaat dat diep bij je mannetje zeg :hug:
Ik denk dat je het heel goed doet.
Misschien kan je eens vragen of hij (als hij 's morgens wakker wordt) heeft gedroomd, of misschien vertellen wat jij die nacht gedroomd heb (geen enge droom natuurlijk…).
Dan kan je meteen uitleggen dat dat heel normaal is, waarom je eigenlijk droomt, en waarom slapen juist zo goed voor je lijfje is.
Misschien een boekje halen over slapen bij de bieb?
Daar leggen ze het heel duidelijk in uit.
Dank je wel Rhode voor je reactie!!!
Ik zal eens in de bieb gaan kijken of ik er een boekje over kan vinden.
Als ik hem vraag of hij ook gedroomd heeft zegt hij dat hij steeds enge reclame´s droomt :think: .
Over vechten en schieten.
Terwijl hij dit nooit op tv te zien krijgt van ons omdat we weten hoe ontzettend gevoelig hij daarvoor is.
Ik zeg hem nu sávonds dat hij aan leuke dingen moet gaan denken als hij gaat slapen, misschien dat hij dan geen enge dromen meer krijgt.
Hij denkt altijd overal zo vreselijk diep over door. Dit vind ik vaak erg lastig!!
Even een updatetje.
Vorige week moest Daan naar de schoolarts. Hier heb ik dit verhaal ook aangegeven.
Nou is het ook zo dat Daan een ontzettend gevoellig ventje is.
Hij is emotioneel niet zo sterk, is gauw ergens door van slag.
Hij heeft s´morgens voordat hij naar school gaat heel vaak buikpijn omdat hij dan weet dat hij een bepaald werkje moet doen waarvan hij weet dat hij dat moeilijk gaat vinden.
Hij wil dat dan gelijk goed doen en kan er niet tegen als het dan niet in 1 keer goed gaat.
Hij legt de lat voor zichzelf erg hoog.
En dit is niet goed voor een kind van 5, die moet gewoon nog lekker onbezorgd naar school gaan en plezier hebben.
Ook gaf ik haar het verhaal over de angst voor het slapen aan.
Hij denkt vaak over dingen erg diep na en maakt het zichzelf hiermee onnodig moeilijk.
Alles bij elkaar maakt hij het zichzelf niet erg makkelijk dus en wij zijn echt totaal geen ouders die lopen te pushen of heel streferig zijn, totaal niet zelfs.
Nu heeft ze Daan doorverwezen naar de kinderarts en die zal hier nog wat dieper op in gaan.
Zodat wij wellicht een aantal tips zouden kunnen krijgen hoe we hem het beste kunnen helpen hiermee.
Ik vind dit wel erg fijn, het geeft mij wel een gevoel dat we serieus genomen worden.
De verwachting is dat we in Juli-Augustus een oproep voor de kinderarts krijgen.
Even afwachten nog dus.