Sinds een paar dagen doet Riley gigantisch moeilijk om in zijn kamertje te slapen.
Het is een groot probleem hem in bed te leggen en binnen 20 min klaar te zijn.
Hij schreeuwt moord en brand als hij naar zijn kamertje word gebracht (in we woonkamer nog beetje lachen, tot hij in de gang komt, dan word het al piepen, en in zijn kamertje huilen, en niet gewoon dat in slaap huilen , zoals hij altijd deed, maar echt overstuur.)
Het idee, dat hij bang is in zijn kamer komt elke keer bij mij in me op, want kan dat met deze leeftijd ? ( 31 weken, of te wel 7 maanden)
Ik heb een lampje geprobeerd, hij word wel rustig, maar… valt er niet mee in slaap (gewend in donker te slapen.) en gaat er dus de hele tijd naar kijken, het is te interessant.
Ik kan me dit nog zo goed herrinneren van Lucas.
Zodra we de trap op gingen verging zijn mooie lach en elke trede omhoog werd zijn gezichtje meer " modus onweer " Het was even doorbijten, bij hem was het echt het idee bij jullie is gezelliger…
iig :hug: sterkte
Oh dit hebben wij ook een tijdje gehad met allebei de jongens :? Was ook gillen en krijsen bij het naar bed gaan. Rubin had het vaker dan Loek. Ik vond het vreselijk, kind helemaal totaal overstuur. Ik denk dat dat ook ongeveer rond de 7 a 8 maanden was. De ene dag was het erger als de andere, maar ook inderdaad zo gauw we richting kamertje liepen was het raak. Ik heb toen ook vaak gedacht wat er mis was met de kamer.
Eerst liet ik ze wel eens eventjes huilen als ze in slaap moesten vallen, maar vanaf toen heb ik dat niet meer gedaan. Meteen troosten, in het kamertje zelf en het liefst in bed (soms lukte dat niet). Ik dacht het is vast een patroon, het bed associëren ze met huilen in plaats van met slapen, dus wat doe je dan als je naar je bed gaat… huilen dus. Op deze manier is het wel over gegaan.
Ik weet trouwens niet of je er uberhaupt invloed op hebt, misschien was het ook over gegaan als ik het anders had aangepakt, en dan had ik gedacht dat dát de oplossing was 
Succes, het is niet leuk maar het gaat echt over. :-*