Ik heb vaak een probleem met het avondeten met onze oudste, dan lust ie het niet of neemt 1 hap en wilt hij niet en dan vraagt hij om brood, moet ik hem dan wel brood geven of zonder eten naar bed doen, vind dat zo moeilijk eigenlijk :think: mijn man zegt gewoon niks geven en zonder eten naar bed dan eet ie daarna wel (volgens hem) maar ik heb zoiets van dan maar brood, maarja wat is de beste aanpak?
Ik zou zeker geen brood gaan geven. De boodschap die je daarmee geeft is eigenlijk ‘je hebt wel gelijk, het is ook niet lekker’, bovendien zal hij er hoogstws heel handig gebruik van gaan mkaen en binnen notime niets meer ‘lusten’. Een avondje niet eten is echt niet zo erg en asl je je wel zorgen maakt kan je ook compenseren door bijv om een uur of 16 watreepjes paprika en tomaatjes te geven ofzo en na het eten een iets groter als normaal bakje yoghurt (met wat muesli bijv).
hoe vaak gebeurt dit? als het elke dag zo is zou ik hem zeker geen brood geven. daarmee geef idd de boodschap dat hij het warme eten niet hoeft op te eten.
ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt dat hij te weinig binnenkrijgt maar een paar dagen minder eten is heus niet erg. ik vond het ook moeilijk toen Elize een tijd slecht at, maar ze had reserve genoeg en na een poosje gaat het wel weer over.
wij zijn vrij ‘streng’ met het avondeten. eten wat de pot schaft (al houd ik wel een beetje rekening met wat ze echt niet lust of als iets pittig is) er wordt niet gespeeld met eten/eten netjes met de vork. als ze iets niet wil, prima maar dan wel aan tafel wachten tot de rest klaar is en dan mag ze het toetje mee eten.
hier eentje die al anderhalf jaar zonder echt genoeg te eten naar bed gaat, en hij is nog steeds kerngezond 
Hij eet alleen een klein stukje vlees (half stukje, de andere helft is nog altijd als beloning als hij een beetje groenten eet, maar dat vertikt hij nog steed). En dan een toetje, maar ook dat gaat vaak amper op. 's Morgens eet hij soms wel 3 boterhammen, dan heeft hij opeens wel honger.
Ik was afgelopen week met hem op het CB en de dokter zei: gewoon zo doorgaan. Elke dag een bordje eten voor hem neerzetten, hem even de tijd geven om te eten, eet hij niet, ook best, dan een toetje en dan is de maaltijd gewoon klaar.
Hij eet nu heeeeeel af en toe een boontje, en wat worteltjes, en sinds kort macaroni (maar dan ook echt alleen de macaroni, niet de groenten, die plukt hij ertussenuit), en verder dus geen groenten of aardappels ofzo.
Zolang ze nog fruit eten is het best volgens mij. Het wordt wel lastiger als hij/zij 's nachts wakker zou worden van de honger, dan zou ik er misschien iets minder makkelijk mee omgaan, maar zolang dat hier niet het geval is, geef ik hem geen brood, omdat ik vermoed dat hij dan helemaal eigenwijs blijft en geen groenten zal gaan eten.
Jim heeft dit ook een tijd gedaan. Hij is ook een tijd lang zonder eten naar bed gegaan, maar de boodschap werd hem niet echt duidelijk. Zo gauw hij groenten zag was het ik wil geen groen en soms nog. Ik was het zo zat en vooral omdat Sem hem ging kopiëren en die is te licht en heeft dus zijn eten heel hard nodig. Ik ben hem naar zijn kamer gaan brengen zodra hij ging piepen, één hapje moet hij dan eten en 9 van de 10 keer eet hij vervolgens zijn bordje wel leeg. Ik ben echt niet bepaald het super strenge type (vind ik zelf iig) dus het is even doorzetten maar hier levert het wel iets op. Hij maakte er echt een soort van spelletje van.
Mijn gevoel zegt ook geen brood gaan geven want dan is het einde zoek. Wij maken meestal hier een deal als er gezeurd wordt dat het niet lekker is - zo van je eet dit deeltje op van wat op je bord ligt of tien stukjes pasta ofzo.
Het ligt zo aan het kind. Onze oudste at toen ze een jaar of 2, 3 was ook geen avondeten. Als ze 1 hap had gehad mocht ze van ons een boterham. Het was ook niet dat ze niks lustte, ze wilde gewoon niet meer. We hebben ons er nooit zo druk om gemaakt. Als ze na een uurtje (of gelijk) om een boterham vroeg mocht dat. Een koekje niet, dan moet je toch echt eerst goed eten. Maar wel eerst 1 hap proeven, later hebben we dat uitgebouwd met meer happen.
Toch is ze langzaamaan steeds beter warm gaan eten. En op een gegeven moment vroeg ze niet meer om een boterham. Bij haar werkte het wel. Ze is nu 10 en eet bijna alles. Als ze iets echt niet lekker vindt vraagt ze om een boterham. Dat is geen probleem.
De jongste zou er wel een spelletje van maken. Het speelt bij haar niet (ze eet gewoon bijna helemaal niet), maar ik weet zeker dat het bij haar zo wel zal werken. Dat ze dan niets meer zou lusten.
Ik stuur kinderen nooit met een lege maag naar bed. Maar dat heeft met een eigen ‘jeugdtrauma’ te maken.
Het ligt inderdaad aan het kind.
Als mijn zoon iets niet wil eten, dan krijgt hij wel brood of iets anders, omdat hij iets moet eten aangezien hij (ernstig) ondergewicht heeft en als dat te erg wordt dan hersteld hij bijv. zeer moeilijk van een verkoudheid (waar anderen dan hooguit een half weekje ziek zijn is hij gelijk 2 of 3 weken ziek omdat hij tijdens ziek zijn nog meer afvalt en daar word je zwak van.).
Maar bij mijn dochter ben ik meer zo van “jammer dan, als je het niet lust dan krijg je morgen wel iets anders!”.
Maar eigelijk eten we altijd wat beide kinderen lusten omdat ik toch in de minderheid ben (maar zij houden niet zo van rijst en ik wel, dus dat eten we wel eens).
ook hier een die vanaf 1 jaar al geen warm wil eten… is nu bijna 4!
Ik geef hem ook brood als hij een hapje heeft gegeten.
Ook ik wil me kind niet met een lege maag na bed laten gaan…is veel landen eten ze ook niet elke dag groente en vlees en aardappels en die kindjes woden ook groot.
Zolang meneer gezond is maak ik me er niet druk om.
In het begin deden we dat wel en was het elke avond drama aan tafel. En daar hebben we geen zin meer in 
Hier gaat het bord de koelkast in als ze niet willen eten, we maken er verder geen drama van en eten rustig verder.
Wil hij of zij dan nog eten komt het bord te voorschijn.
ik word echt gek van dat avondeten… misschien moet ik zelf (ben alleenstaand) van te voren gewoon een pot klaar maken zodat je dat alleen hoeft op te warmen…
maar ik kom dan uit mijn werk, zij uit de creche, laat… en dan heb je gekookt… en dan is het met zijn tweetjes( 6 en 3.5) borden wegschuiven, ‘iieee gatver… iiieeww bleh.’’ en dan kijken ze elkaar lachend aan van, wij gaan er een leuk spelletje van maken…
nou, denk maar niet dat je dan een hap binnen krijgt…
de oudste doet sowiso erg moeilijk met uberhaupt een hap proeven, en als ie iets eet is het na 4 happen wel klaar
Ik snap ook wel dat ze niet alles lusten, maar ik weiger ook om maar alles te koken wat zij lekker vinden. Ik wil ook wel eens mijn prutje… en dan zijn het gewoon prutjes met een lekker sausje… ik kan er ook geen touw aan vastknopen… dan eten ze ineens wel rijst en foeyong hai mee van de chinees, maar een couscoushapje met saus dan weer niet…
maar het werd zo’n strijd en ik was zoooo sjacharijnig…
maar goed, als ze dit vaker doen, om er zo’n spelletje van te maken, zet ik de borden in de keuken en bekijken ze het maar!
ik kan dan niet eens meer de moeite opbrengen om ze een toetje te geven zo boos ben ik… om het feit dat ze me zo in de maling nemen en niet eens de moeite nemen om een hap te nemen… (en dan ook bij groente aard. en vlees)…
en ja, dan stuur ik ze zonder eten naar bed… misschien heel fout, ook om ze geen toet te geven… maar ik mis gewoon backup (ok, toen ik getrouwd was had ik dat eigenlijk ook al niet)… maar ik heb totaal geen overhand… en dat frustreert mij zo enorm dat het avondeten niet leuk is…
dus eigenlijk hier een beetje een noodkreet…
snoesje: ik vrees dat ze dat ook wel aanvoelen, en heel erg goed weten dat het jou frustreerd als ze zo doen. En dat kan alleen maar leuk zijn natuurlijk… maar vervelend lijkt het me wel! :hug:
als ze hier niet wil eten, of niet wil proeven is het jammer maar helaas. Als wij klaar zijn en ze is nog steeds iet aan het eten, gaat haar bord weg en klaar. Eet ze wel, mag ze af eten, tot ze ermee gaat spelen.
Alles wat ze tussendoor doet wordt momenteel genegeerd. Juist ook omdat ze er een spelletje van maakte. Nu negeren we haar gedrag ongeveer een week, en ineens llijkt het niet meer leuk om te klieren met je eten… Niet dat ze dan wel veel eet, maar ze brast er in elk geval niet meer mee.
Maar eet ze niet, dan krijgt ze nog een toetje (als we hebben) en dan is het klaar. Ze krijgt zeker geen boterham, want dat eet ze het liefste, dus dan zou ze helemaal nooit geen warm eten meer eten…
Wel eten wij in de winter zeker 1 keer per week spruitnstamp (jippie :liar: ) puur omdat sophie dat echt enorm lekker vind en dan zo een vol bord wegeet, en het liefst nog een bord. Meestal is er dan nog wel over, en eten wij de dag erna iets waarvan ik weet dat ze het niet lekker vind, en dan heeft zij dus nog een keer spruitenstamp.
Dit voorkomt ook een hoop strijd, en dan eet ze zeker 2 keer per week goed haar warme hap
Ja, negeren vind ik zo moeilijk… juist omdat ze er zo’n spel van maken.
Ik moet elke dag tegen de oudste zeggen dat hij geen speeltjes mee mag aan tafel… hij verzint het iedere keer weer. Ik leg ze dan wel zonder wat te zeggen weg…
maar als ik dat ga negeren, wat ze ook doen aan tafel… dan weet ik dat hij zo ingaat op het spelen dat hij zijn bord gewoon vergeet…
MAar misschien is het wel zo dat ik het gewoon maar eens moet volhouden… als ik klaar ben en ze eten nog niet… vooral hij, dan is het bord weg en klaar… idd nog wel een toet…
maar ik baal soms ook, eten waarvan ik weet dat ze het eerder lekker vonden weigeren ze aan te raken… en dat vind ik ook zo irritant…
maar idd… er speelt bij mij nu ook weer meer, dat merk ik ook gelijk weer in mijn reacties naar de kindjes toe… Ik moet leren om het los te laten, de juiste dingen te negeren en consequent zijn…
hier jusit wel een popje ofzo mee aan tafel. Ze zit dan zo te rommelen dat ze ongemerkt wat gaat etn. Verschilt hier per dag, maar ook altijd een toetje, dus met een lege maag gaat ze sowieso niet naar bed. Het is soms ook gewoon koppigheid, ons buurmeisje is zeker 2 kilo afgevallen door weken alleen te drinken, het is vanzelf over gegaan. Geen druk erop leggen en ik bied niet iets anders aan.
Wat ik nog wel doe is rekening houden met wat ze wel lekker vindt, dat wisselen we af, we proberen de ene dag iets te eten wat ze lust, de andere dag iets wat ze niet lust. Vlees gaat er altijd in, dus er is altijd wel iets wat ze eet, plus toetje.
snoesje, ik zou zeggen: probeer het gewoon eens… en hou het vol… als je met die instelling aan tafel gaat, en het vervelende gedrag standaard negeert, is het misschien ook makkelijker vol te houden.
Nu is het, volgens mij dan, al een strijd nog voor je aan tafel zit, omdat je je er van te voren al druk over maakt hoe de maaltijd nu weer zal verlopen. En tja, die kids he… voelen zo veel aan, en tuurlijk is het extra leuk om daarop in te spelen dan…
succes meis!
@~Melanie~ wrote:
Hier gaat het bord de koelkast in als ze niet willen eten, we maken er verder geen drama van en eten rustig verder.
Wil hij of zij dan nog eten komt het bord te voorschijn.
idem…
@knipoogje…
idd… nou, ik heb al wel wat dingetjes in advance gehaald… ga zo nog wel even wat rommelen en dan is dat maar vast klaar voor morgen.
was vandaag een lange dag voor de jongste (2 shows afwachten met 2 acts van haar peuterballet)… dus die zal wel gesloopt zijn morgen…
en dan laat ik het maar komen idd…