Hoi,
Mijn zoon van 7 jaar heeft autisme.
Tot nu toe had hij alleen problemen op school en kan afentoe heel apart uit de hoek komen en heeft beetje structuur nodig.
Valt best mee dus… dacht ik.
we hebben hem op basketbal gedaan omdat hij graag op sport wou en het liefst dezelfde sport als wat papa vroeger gedaan heeft.
Vandaag was de 2e les en het was echt een drama!
Weglopen van de bal als die op hem af kwam.
Overdreven reageren (blijschap?) en springen en gillen.
Dribbelen ging niet dus hij ging op de grond zitten en gillen.
Tot nu toe had de juf het nog goed in de hand maar op den duur kreeg hij de bal tegen zijn neus (geen bloedneus) en hij ging weer gillen en doen, toen heeft ze hem naar mij gestuurd en ik had echt zoiets van we gaan naar huis toe… dit is niet leuk meer voor hem en de rest van de groep die willen trainen. Toch wou hij graag verder meedoen dus heb hem gezegd dat hij dan wel de ballen moeten vangen en dat hij niet bang hoeft te zijn voor de bal. Kan het altijd nog als je het niet kan vangen, van je wegslaan.
En zo gebeurde er nog vanalles wat ik niet meer ga opnoemen…
Ben behoorlijk emotioneel hierdoor. Weer de bevestiging dat hij autisme heeft en toch maar moet gaan nadenken of er alternatief sport is?
Daarmee bedoel ik, sport vereniging o.i.d. die ervaring heeft met autisme.
Bestaan die uberhaupt eigenlijk wel?
Hallo,
Ik werk zelf met kinderen met verschillende beperkingen.
Ben even voor je gaan neuzen en kwam uit bij een vereniging in Leiden.
Weet natuurlijk niet waar je woont maar misschien dat zij jou verder kunnen helpen.
http://www.sportprojectyou2.nl
Als je nog vregan hebt dan hoor ik het wel en kijk of ik kan helpen.
Heb je een pb gestuurd lenie 
doxie, je hebt pb
Moeilijk hoor (en herkenbaar). Hier ook 7 jaar en het wachten is nog even op zwemdiploma B voordat hij mag kiezen,maar hij weet (gelukkig) nu zelf al dat balsporten/grote teamsporten zoals o.a. voetbal e.d. niets voor hem zijn. Hij mist totaal het overzicht. Alles gaat veel te snel.
Schoolvoetbal was ook behoorlijk zielig vorig jaar (toen wisten we het nog niet zeker), omdat bij elke bal die hij doorliet zijn team nogal tekeer ging en hij het niet kon verwerken…
Wat ik oa. van zijn psychologe heb gehoord is dat een sport als Judo heel erg geschikt kan zijn. Mede door de discipline, bouwen van stukje weerbaarheid, zelfvertrouwen e.d.
Mij lijkt het ook erg geschikt voor het bouwen aan contact (1 op 1 momenten), respect voor elkaar e.d.
Mijn zoon twijfelt zelf nog tussen volleybal (klein team, klein speelveld dus overzicht en hij deed het best aardig op het schooltoernooi), judo (heeft hij van een klasgenoot al een beetje geleerd of turnen.
Zodra hij zijn B diploma heeft, gaan we gewoon overal eens kijken en zien wel wat hij kiest. Ik houd er rekening mee dat hij misschien nog wel een paar keer gaat wisselen van sport.
Anders is muziek of cultuur (dansen bijv.) ook een optie.
Wat ik ook wel eens gehoord heb is dat scouting ook heel erg goed is voor de sociale vaardigheden e.d. Mij klinkt het ook wel erg goed in de oren,maar zien het t.z.t. wel.
Veel succes in ieder geval. Laat hem anders eens bij verschillende dingen kijken of een keertje meedoen. Wie weet heeft hij zelf wel goede ideeen.
Moeilijk is het wel hoor…Jo doet zo’n beetje bij alle schooltoernooien mee,maar zien duidelijk dat hij bepaalde dingen niet overziet…
Info vanuit je gemeente kan je vaak ook vinden via de sportservice. Neem even aan dat je gemeente die ook heeft,maar iets van een informatie loket moet er vast zijn.
De ‘aangepaste’ sporten of clubs zijn er zeker wel.
Onze zoon zit op scouting. Het groepsbelang is daar groter dan het individuele belang, waardoor hij meer leert naar anderen te kijken, elkaar te helpen en voor elkaar te zorgen etc. Natuurlijk komen hier zijn problemen ook boven drijven, met name het ongestructureerde, maar het sjouwen met palen, klimmen en klauteren vind hij erg leuk.
Hij vind het moeilijker als er binnen spelletjes gedaan worden (is niet zijn ding)
Hij wil ook graag op voetbal, maar wij zijn hem nu aan het sturen richting atletiek of judo inderdaad. Iets individueler, maar toch ook wel een soort van samen. Ik zie op tegen het wedstrijdaspect ervan, ook omdat dat druk geeft op je agenda in het weekend. Onze zoon moet je alles erg doseren, dus in het weekend eerst wedstrijden en dan een verjaardag of bezoek is waarschijnlijk al te veel.
Bij balsporten heb je controleverlies, minder overzicht, en vooral veel prikkels (roepen van andere kinderen, horen lopen van anderen, fluitje, aanraken van anderen en die bal die je in de gaten moet houden). Ik hoop eigenlijk dat individuelere sporten (atletiek zal dan geen goede zijn, maar onze zoon is daar wel voor te porren, dus we gaan eens kijken bij een training) minder prikkels en frustraties geven.
@~chantal~ wrote:
Onze zoon zit op scouting. Het groepsbelang is daar groter dan het individuele belang, waardoor hij meer leert naar anderen te kijken, elkaar te helpen en voor elkaar te zorgen etc. Natuurlijk komen hier zijn problemen ook boven drijven, met name het ongestructureerde, maar het sjouwen met palen, klimmen en klauteren vind hij erg leuk.
Hij vind het moeilijker als er binnen spelletjes gedaan worden (is niet zijn ding)
Hij wil ook graag op voetbal, maar wij zijn hem nu aan het sturen richting atletiek of judo inderdaad. Iets individueler, maar toch ook wel een soort van samen. Ik zie op tegen het wedstrijdaspect ervan, ook omdat dat druk geeft op je agenda in het weekend. Onze zoon moet je alles erg doseren, dus in het weekend eerst wedstrijden en dan een verjaardag of bezoek is waarschijnlijk al te veel.
Bij balsporten heb je controleverlies, minder overzicht, en vooral veel prikkels (roepen van andere kinderen, horen lopen van anderen, fluitje, aanraken van anderen en die bal die je in de gaten moet houden). Ik hoop eigenlijk dat individuelere sporten (atletiek zal dan geen goede zijn, maar onze zoon is daar wel voor te porren, dus we gaan eens kijken bij een training) minder prikkels en frustraties geven.
Agendadruk is ook zoiets ja. Hier moet incidenteel verzuimen gewoon kunnen (misschien iets meer dan incidenteel dan), maar als je met het team naar wedstrijden e.d. moet of ze rekenen op je met trainen is dat not-done. Ook iets om over na te denken.
Dank voor jullie tips! Heb er zeker wat aan.
Vandaag moest mijn jongste voetballen en ben ik samen met mijn man en oudste verderop gaan staan op het veld (honkbalveld en voetbalveld is samen 1 groot veld dus wel handig dan )
Hebben we samen zitten oefenen met overgooien en langzaam beetje basisregels erbij. Het ging eigenlijk best erg goed. Moesten hem afentoe wel even erop wijzen hoe hij moest gooien. en het vangen ging ook al stukje beter.
Hij liep er niet meer zo snel weg van de bal en heeft zelfs best veel ballen gevangen die dicht bij zijn gezicht kwamen.
Ook begonnen we met plastic bal en later zijn we overgegaan op voetbal-bal.
We blijven deze week nog even oefenen en dan kijken we hoe het dinsdag gaat met de training. Mijn man gaat dan ook mee als het goed is.
Gaat het dan weer niet goed, gaan we met zijn juf praten of we hem of mogen helpen met de training of we stoppen ermee en gaan we verder kijken wat de opties zijn hier in de buurt (oa schouting of iets met muziek)
Verder ga ik zelf ook 1x in de week met hem oefenen voor zwemmen.
(heb zelf bijna alle diploma’s ) Als hij dan de basis beetje kent, gaan we kijken of de badmeester/juf het aandurft met hem.
Heb namelijk niet zoveel aanbod gezien hier in buurt voor kinderen met beperking. Weer wel voor volwassenen dus daar ben ik dan zelf weer blij mee ivm mijn doofheid.
Basketbal is best een moeilijke sport. De ballen zijn groot en zwaar. Ik kan me voorstellen dat het een paar maanden in beslag neemt voor hij zich een beetje vertrouwd voelt. Ik denk dat dat voor ieder kind geldt. Je hoeft maar 1x de bal op je neus te krijgen en je hebt een flinke deuk in jezelf vertrouwen.
Wordt er vanuit de brede school geen aanbod gedaan voor sport, daar kunnen ze op een leuke speelse manier kennis maken met verschillende sporten.
paardrijden zou ook nog een idee zijn
maar dat moet hij wel leuk vinden
succes met het oefenen
Mijn zoon gaat via school Judo doen.
Hij zit op de mytylschool en is ook autistisch.
(en heeft verschillende beperkingen)
Misschien is basketbal net wat te hoog gegrepen voor jullie zoon?
Mijn zoon wilde onder voetballen maar bij onze locale voetbal club wist ik zeker dat hij het niet zou gaan redden in die club dus ik heb de stap genomen hem de teleurstelling te voorkomen.