ik sluit me helemaal bij Donna aan.
Die readnig van Char ben ik wel heel erg benieuwd naar.
Heftig hoor… Heel erg… En sommige reacties vind ik nog veel erger, ik noem geen namen en ga niet quoten, anders krijg je nog meer discussies!
Veel sterkte voor dat gezinnetje en hun naaste familie en vrienden!
Pimpernella wrote:
[
Mijn man is een supervader, maar is ook al eens zo naar z'n werk gereden met de kleine achter in de auto ipv haar naar de oppas te brengen. Doordat ze ineens begon te brabbelen onderweg, viel het hem weer in dat ze naar de oppas moest ipv naar het kdv. Wat een vreselijk slecht mens he, dat hij d'r even vergeten was. :snooty:
quote]
Nou dat vind ik een wereld van verschil. Jouw man is er nog achter gekomen. Waar jij over praat zal vast vele malen vaker voorkomen. En dat is menselijk. Ik kan me gewoon zelf persoonlijk niet voorstellen dat je je auto uitstapt zonder het te merken dat je kindje nog in de auto zit. Sorry. Iets achteraf dat alsnog je kindje in de auto zit. Dat kan gebeuren. Dit ander helaas ook. Maar kan me het gewoon niet voorstellen. Dat vind ik menselijk. Hoe kan je in hemelsnaam voorstellen dat je je kindje kan vergeten. Sorry. Daar kan ik echt niet met mijn hoofd bij. Tuulk gebeurt het dat weet ik ook wel. Maar als ik tegen mezelf kan zeggen dat ik het me wel kan voorstellen dat ik MIJN kindje KAN vergeten. Dat kan ik gewoon echt niet zeggen van mezelf. Sorry.
Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet erg vind voor die moeder. Dat vind ik WEL!!!!!!!!!! Maar ik vind het nog veel erger voor hun kindje. Moet je is voorstellen hoe erg het voor hem WAS. Daar alleen in die auto. Dat KAN je je juist niet voorstellen. En idd die moeder is daar voor haar hele leven getekend. En al genoeg gestraft. Ik vind het dus WEl erg voor hun.
Ik word hier nu afgeschilderd als iemand met geen gevoel. Ik lees hier zoveel reacties dat ze het niet kunnen voorstellen nou ik ook niet . klaar. Jullie doen net of ik geen gevoelens heb. Ik heb nergens gezegt dat die moeder het met opzet heefd gedaan etc. Ik vind het heel erg voor hun. Alleen ik vind wel dat je zoiets niet als iets normaals moet gaan zien. Want dan word het normaal dat zoiets gebeurt. Dit mag nooit normaal worden. Straks gaan we met zn allen zeggen als een moeder weer haar kindje vergeet van. Goh dat kan gebeuren etc. Nee zoiets mag niet gebeuren. Ik weet echt wel dat het vaker voorkomt. Maar dat dat niet als iets normaals moet gaan zien. Kom nou. Hoe erg ik het voor die moeder ook vind.
Wat is er nou mis mee om haar toch te onderzoeken waarom ze dit heefd gedaan. En waarom het toch gebeurt. Dat kan echt geen kwaad. Je moet alles proberen om dit tragedie te voorkomen. Want een onschuldig kindje heefd nu geen leven meer. Je kan zoiets moeilijk voorkomen dat weet ik. Maar we moeten er wel iets aan doen. Om het te proberen. Daar is niks mis mee. Maar dat vind ik.
Maar ga me nu niet afschilderen als een persoon die geen gevoelens heefd. Dat vind ik niet terecht. Ik heb nergens neergezet van dat ze haar kind met opzet heefd achtergelaten. En dat ik het niet erg vind wat er is gebeurt. Ik vind het wel erg voor die moeder en haar famillie.
Straks gaat iemand echt met opzet haar kindje alleen laten die heb je ook. En dan gaat men het ook als iets normaals zien. En met zn allen zeggen van goh wat zielig etc. En komt diegene er wel mooi vanaf. je moet gewoon uitkijken. That,s it. Ik zeg alleen dat het wel onderzocht moet worden.
Maar ik ga nu ermee ophouden. Want het is al erg genoeg dat het gebeurt. Maar ga niet zeggen dat ik geen gevoelens heb en niet meeleef met die moeder etc. Dat doe ik wel. Dat maken jullie ervan.
Mijn man is een supervader, maar is ook al eens zo naar z'n werk gereden met de kleine achter in de auto ipv haar naar de oppas te brengen. Doordat ze ineens begon te brabbelen onderweg, viel het hem weer in dat ze naar de oppas moest ipv naar het kdv. Wat een vreselijk slecht mens he, dat hij d'r even vergeten was. :snooty:
quote]
Nou dat vind ik een wereld van verschil. Jouw man is er nog achter gekomen. Waar jij over praat zal vast vele malen vaker voorkomen. En dat is menselijk. Ik kan me gewoon zelf persoonlijk niet voorstellen dat je je auto uitstapt zonder het te merken dat je kindje nog in de auto zit. Sorry. Iets achteraf dat alsnog je kindje in de auto zit. Dat kan gebeuren. Dit ander helaas ook. Maar kan me het gewoon niet voorstellen. Dat vind ik menselijk. Hoe kan je in hemelsnaam voorstellen dat je je kindje kan vergeten. Sorry. Daar kan ik echt niet met mijn hoofd bij. Tuulk gebeurt het dat weet ik ook wel. Maar als ik tegen mezelf kan zeggen dat ik het me wel kan voorstellen dat ik MIJN kindje KAN vergeten. Dat kan ik gewoon echt niet zeggen van mezelf. Sorry.
Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet erg vind voor die moeder. Dat vind ik WEL!!!!!!!!!! Maar ik vind het nog veel erger voor hun kindje. Moet je is voorstellen hoe erg het voor hem WAS. Daar alleen in die auto. Dat KAN je je juist niet voorstellen. En idd die moeder is daar voor haar hele leven getekend. En al genoeg gestraft. Ik vind het dus WEl erg voor hun.
Ik word hier nu afgeschilderd als iemand met geen gevoel. Ik lees hier zoveel reacties dat ze het niet kunnen voorstellen nou ik ook niet . klaar. Jullie doen net of ik geen gevoelens heb. Ik heb nergens gezegt dat die moeder het met opzet heefd gedaan etc. Ik vind het heel erg voor hun. Alleen ik vind wel dat je zoiets niet als iets normaals moet gaan zien. Want dan word het normaal dat zoiets gebeurt. Dit mag nooit normaal worden. Straks gaan we met zn allen zeggen als een moeder weer haar kindje vergeet van. Goh dat kan gebeuren etc. Nee zoiets mag niet gebeuren. Ik weet echt wel dat het vaker voorkomt. Maar dat dat niet als iets normaals moet gaan zien. Kom nou. Hoe erg ik het voor die moeder ook vind.
Wat is er nou mis mee om haar toch te onderzoeken waarom ze dit heefd gedaan. En waarom het toch gebeurt. Dat kan echt geen kwaad. Je moet alles proberen om dit tragedie te voorkomen. Want een onschuldig kindje heefd nu geen leven meer. Je kan zoiets moeilijk voorkomen dat weet ik. Maar we moeten er wel iets aan doen. Om het te proberen. Daar is niks mis mee. Maar dat vind ik.
Maar ga me nu niet afschilderen als een persoon die geen gevoelens heefd. Dat vind ik niet terecht. Ik heb nergens neergezet van dat ze haar kind met opzet heefd achtergelaten. En dat ik het niet erg vind wat er is gebeurt. Ik vind het wel erg voor die moeder en haar famillie.
Straks gaat iemand echt met opzet haar kindje alleen laten die heb je ook. En dan gaat men het ook als iets normaals zien. En met zn allen zeggen van goh wat zielig etc. En komt diegene er wel mooi vanaf. je moet gewoon uitkijken. That,s it. Ik zeg alleen dat het wel onderzocht moet worden.
Maar ik ga nu ermee ophouden. Want het is al erg genoeg dat het gebeurt. Maar ga niet zeggen dat ik geen gevoelens heb en niet meeleef met die moeder etc. Dat doe ik wel. Dat maken jullie ervan.
Ik breek even in, want ik vind het toch wel vreemd dat Karin zo wordt aangevallen. Ik lees in haar stukje heel veel niet 8) maar vooral dat ze zich het zich echt niet kan voorstellen. Soms moet je gewoon ook even tussen de regels door lezen…
Ik heb deze weblog/artikel al een hele tijd terug gelezen en ook ik kan mij HEEL erg slecht voorstellen dat een moeder haar kind op die manier vergeet…
Het is gebeurt en ik hoop dat er mensen van zullen leren, dat ze zich bewuster worden van de stress waarmee ze zichzelf gek maken, misschien wel stoicijns…
Toch vraag ik mij altijd af waarom er over zo’n geval als dit niet mag worden geoordeeld…HALLO!!! die vrouw laat haar kind in de auto en die gaat dood…Mag ik daar aub een oordeel over hebben zeg…
Welke reden deze mevrouw ook op geeft interesseert mij geen ene moer. Of ik het enigsinds kan begrijpen interesseert mij ook niet…
Maar ik oordeel er dus lekker hard wel over…
Die vrouw is onbekwaam bebleken in het verzorgen van haar kindje…
Dat het heel zielig is voor haar en haar man blijft een feit, maar dat zij onnadenkend heeft gehandeld ook.
Laat ik dan maar eens Karin quote…
Maar ik vind het nog veel erger voor hun kindje. Moet je is voorstellen hoe erg het voor hem WAS. Daar alleen in die auto. Dat KAN je je juist niet voorstellen
Precies...En zo is het..
Ik word er altijd een beetje melig van als men maar niet mag oordelen omdat er altijd een verhaal achter zit..
Bla bla...Het kind is nog steeds dood...
Ik snap dat ik fel overkom hoor, maar ik vind het niet echt een eerlijk gesprek...
Marlous wrote:
Ik breek even in, want ik vind het toch wel vreemd dat Karin zo wordt aangevallen. Ik lees in haar stukje heel veel niet 8) maar vooral dat ze zich het zich echt niet kan voorstellen. Soms moet je gewoon ook even tussen de regels door lezen..
quote]
Bedankt Marlous. Jij leest het wel goed. :-* Pff ik dacht al dat ik ongevoelig was. En gek.
quote]
Bedankt Marlous. Jij leest het wel goed. :-* Pff ik dacht al dat ik ongevoelig was. En gek.
ik sluit me bij Karin aan
ik kan mij niet voorstellen dat je kindje echt helemaal uit je gedachten kan raken
even vergeten verkeerd rijden en er later achter komen ok
ik ben jaren geleden eens mijn hond vergeten (om in de levende wezens te blijven) die ik vast had gezet bij de winkel aan een paal :doh:
maar nog voor ik de straat van de winkel uit was dacht ik ineens huh ik had toch een hond bij mij :oops: (hij zat gewoon rustig te wachten was niet aan het blaffen van hallo je vergeet mij)
@Anne-marie wrote:
Je kan mij niet wijsmaken dat jij nooit iets vergeet! En ik snap dat een kind natuurlijk heel wat anders is dan een boodschap voor een of ander, maar daar houd je “hoofd” geen rekening mee denk ik dan maar!
Een menselijk brein zit volgens mij vrij complex in elkaar, en daar kan heus wel een keer een storinkje optreden hoor…Ik mag alleen maar hopen dat het mij nooit zal overkomen. Maar ik ga dat echt niet uit alle macht hier roepen :naughty: :naughty:
Je weet het namelijk niet!!!
Zo ist maar net, je hebt het goed geformuleerd! :-*
Zo denk ik er ook over namelijk.
Volgens mij heeft de link naar dit artikel hier al eens eerder gestaan, of was dat een ander stuk?
Maar de titel is erg waar.
Ik was het alweer vergeten (denk er niet aan, alleen als ik er iets over hoor/zie of lees), maar die moeder draagt dat iedere seconde bij zich.
Ik denk echt dat ik er persoonlijk helemaal kapot aan zou gaan.
Wat ik zelf niet zo begrijp is dat ze aan Char mee doen.
Als ze graag een reading willen, zou ik dat eerder gewoon privé doen, en daar niet zo’n mediaspektakel van maken.
Tja, mijn mening, ook ik vind het onbegrijpelijk.
Als ik dat kind zo zie op de foto breekt mijn hart, wat moet dat mannetje allemaal hebben doorstaan?
Moederziel alleen, die gedachte vind ik zo verdrietig.
Maar die moeder, die moet leven met het feit dat zij het op haar geweten heeft.
En ik denk dat dat heel, héél zwaar is.
Ookal kun je je het niet voorstellen, het is toch gebeurd.
Ik denk dat we soms allemaal weleens dingen vergeten, gelukkig loopt het bij ons altijd goed af.
Helaas voor deze vrouw, en het arme kindje, dit keer niet…
Ik reageerde in het begin ook heel fel, maar besef me nu dat zoiets je gewoon overkomt.
Tristan haalt Robin altijd op van het kdv, en voor 1 keer zou ik dat doen.
Ik was met mijn hoofd nog op het werk en reed in automatisme richting huis.
Pas toen ik het kdv zág (ligt op de route naar huis), schoot me ineens te binnen dat ik Robin op moest halen.
Had ik om moeten rijden om op het kdv te komen, was ik zo naar huis gereden, had ik er niet aan gedacht.
En dat bewees voor mij wel een beetje dat je soms zo met je gedachen ergens anders kan zitten, dat je andere dingen vergeet.
Had dat kindje geluid gemaakt, was het waarschijnlijk niet gebeurd…
@Marlous wrote:
Ik breek even in, want ik vind het toch wel vreemd dat Karin zo wordt aangevallen. Ik lees in haar stukje heel veel niet 8) maar vooral dat ze zich het zich echt niet kan voorstellen. Soms moet je gewoon ook even tussen de regels door lezen…
Ik heb deze weblog/artikel al een hele tijd terug gelezen en ook ik kan mij HEEL erg slecht voorstellen dat een moeder haar kind op die manier vergeet…
Het is gebeurt en ik hoop dat er mensen van zullen leren, dat ze zich bewuster worden van de stress waarmee ze zichzelf gek maken, misschien wel stoicijns…
Toch vraag ik mij altijd af waarom er over zo’n geval als dit niet mag worden geoordeeld…HALLO!!! die vrouw laat haar kind in de auto en die gaat dood…Mag ik daar aub een oordeel over hebben zeg…
Welke reden deze mevrouw ook op geeft interesseert mij geen ene moer. Of ik het enigsinds kan begrijpen interesseert mij ook niet…
Maar ik oordeel er dus lekker hard wel over…
Die vrouw is onbekwaam bebleken in het verzorgen van haar kindje…
Dat het heel zielig is voor haar en haar man blijft een feit, maar dat zij onnadenkend heeft gehandeld ook.
Laat ik dan maar eens Karin quote…
Maar ik vind het nog veel erger voor hun kindje. Moet je is voorstellen hoe erg het voor hem WAS. Daar alleen in die auto. Dat KAN je je juist niet voorstellen
Precies...En zo is het..
Ik word er altijd een beetje melig van als men maar niet mag oordelen omdat er altijd een verhaal achter zit..
Bla bla...Het kind is nog steeds dood...
Ik snap dat ik fel overkom hoor, maar ik vind het niet echt een eerlijk gesprek...
Marlous, helemaal totaal en volledig eens met alles wat hierboven staat!
En dat van Char vind ik dus helemaal niks, komt er vast zo'n verhaal met dat het kindje nu vrolijk aan het spelen is, helemaal niet boos is op de ouders en gezellig verzorgd wordt door eerder overleden familieleden (iemand wedden?). Ik kan er dus echt niet bij dat je in al je ellende (en ik geloof best dat je zwaar beroerd en ongelukkig bent als zoiets is gebeurd en het is nooit je bedoeling geweest) het hele verhaal nóg eens in de media uitgemolken wilt zien.
Yvonne
Ik geloof er niet in dat deze moeder het expres heeft gedaan (geen kwaadwil)
Ik kan me niet voorstellen dat je je kind vergeet; ik ben iedere dag in allertheid… ook als ik even niet de zorg voor Wessel heb, kan ik soms schrikken (in de paskamer) öh shit… waar is ie… oh nee… hij is bij papa.
Dus ik kan het me niet voorstellen.
Ik vind dus ook dat zij nalatig is geweest… OMDAT ze inderdaad te druk in d’r kop was en geen prioriteiten stelde die dag. Ik schrijf OMDAT omdat MAAR een excuus zou betekenen en ik vind dat er geen excuus is.
Ik heb het poepiedruk (velen van ons), gezin, zieke man, Wessel, Studie, Werk… en toch… als mijn hoofd vol is, of overloopt, kies ik heel bewust voor mijn kop bij Wessel te houden.
Dat maakt mij geen heilige… wel moeder!!!
En… had ik gelijk over Char??? Ik had per ongeluk een voorstukje gezien en heb dus voor de eerste keer bewúst niet naar Char gekeken, meestal vind ik het wel apart namelijk.
Yvonne
@yvon wrote:
En… had ik gelijk over Char??? Ik had per ongeluk een voorstukje gezien en heb dus voor de eerste keer bewúst niet naar Char gekeken, meestal vind ik het wel apart namelijk.
Yvonne
Via rtl-gemist kun je het terug kijken…
Tuurlijk had je gelijk… veel meer heeft Char nooit te vertellen… Het enige wat dit keer wat afweek van haar andere readings, was de naam… die had ze dit keer in een keer goed… Knap he… :liar:
kaar: niet met je eens, de reading week ontzettend af van haar andere…zelfs binnen deze uitzending was het verschil opvallend…
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=49276&start=30
ik heb de uitzending niet gezien maar ken natuurlijk het verhaal (het gebeurde op mijn verjaardag) en heb zojuist het krantenstuk gelezen.
Ik ga de moeder niet veroordelen. Ik ben ervan overtuigd dat het een ongeluk was en het is gewoon heel triest voor die mensen. De psychologische mechanismen die erachter zitten zijn hierboven al uitgelegd en alhoewel ik begrijp dat niet iedereen hier dat kan of wil accepteren: die mechanismen werken echt zo.
Ik heb ook vaak zat in de auto gezeten op weg naar de snelweg en dan reed ik naar… mijn oude huis. Dat heeft niets te maken met te druk of overwerkt, maar met gewenning, met psychologische schema’s in je hoofd. Je kun dingen zien, maar je hersenen vullen van alles in, de zgn. ‘gaten’ . Ook nu, ook jij, TERWIJL je naar je beeldscherm kijkt. Je ‘ziet’ veel meer dan je ogen zien. Al die ervaringen worden vervolgens opgeslagen, mét de aangevulde informatie erbij. En dan wordt er nog het een en ander aangevuld naarmate de tijd vordert, op een logische manier. Daarom is je herinnering een van de meest onbetrouwbare getuigen die bestaan. Ooggetuigenverklaringen bij misdrijven zijn erg onbetrouwbaar, omdat mensen van alles invullen wat er eigenlijk niet was. Hoe langer het duurt voor de verklaring wordt afgenomen, hoe onbetrouwbaarder die wordt.
Die moeder heeft, op basis van haar ervaring en routine, die dag een mentaal gat in haar geheugen, het wegbrengen naar het kdv, ingevuld met een bestaande herinnering die er zó ingebakken zat door de dagelijkse routine, dat het de enige logische invulling voor dat gat was. Bovendien klopten haar ervaringen van die dag met die invulling omdat de weg ernaartoe hetzelfde was.
Dus veroordelen? Nee. Deze moeder deed dingen (werken, autorijden) die heel veel moeders doen. Als ze nu in een kroeg had zitten zuipen, daar 30 kerels had bevredigd en ze was vervolgens haar kind kwijt geweest omdat het naar buiten was gekropen en was opgepikt door een voorbijgaande pedo… da’s wat anders.
Maar dit had echt iedereen kunnen overkomen. Het zal ook niet de laatste keer zijn dat zoiets gebeurt (helaas) maar let maar op dat als het weer warmer wordt er vroeg of laat weer zo’n nieuwberichtje komt. Net zoals er ook kindjes worden doodgereden of omkomen bij brand.
@Kaar wrote:
@yvon wrote:En… had ik gelijk over Char??? Ik had per ongeluk een voorstukje gezien en heb dus voor de eerste keer bewúst niet naar Char gekeken, meestal vind ik het wel apart namelijk.
Yvonne
Via rtl-gemist kun je het terug kijken…
Tuurlijk had je gelijk… veel meer heeft Char nooit te vertellen… Het enige wat dit keer wat afweek van haar andere readings, was de naam… die had ze dit keer in een keer goed… Knap he… :liar:
Heeeel knap :liar:
Maarreh, ik heb op het linkje hieronder gedrukt en begrijp dat er toch wat nuanceverschillen waren? Suggestie wordt daarin toch wel gewekt dat Char hier niet een al te best gevoel over had (en ik geloof best dat ze heel erg sensitief is voor mensen en gevoelens en wie weet wat nog meer). Wat Char voor mij nog het meest ‘geloofwaardig’ maakt is dat ze in een aantal gevallen gewoon stelling neemt; mijn gevoel zegt DIT! Dat vind ik dan wel wat hebben, niet altijd van dat hele vage gedoe wat voor alle uitleg vatbaar is. Een vraag als; was het opzet die blijkbaar 2x gesteld is vind ik heel erg cru maar wel heel erg direkt én vooral apart voor Char (ervanuitgaande dat ze iemand toch tenminste moet kunnen ‘lezen’ om haar soort werk op dat niveau te kunnen volhouden, wat je er verder ook van gelooft). Als ik de de ‘analyse’ lees kan ik alleen maar denken dat als één iemand dit zo ziet en voelt, er waarschijnlijk nog heel veel meer zijn op wie het zo is overgekomen. Als het inderdaad volkomen en alleen grote pech is geweest, dan hoop ik voor de ouders dat zij er iets anders uitgehaald hebben.
Yvonne