Na een zware zwangerschap hebben we een gezonde zoon gekregen. Graag zouden wij nog een tweede kindje krijgen.
Maar…
we hebben een gezond kind. Wat als een tweede mis gaat, zoals miskraam, doodgeboren, overlijden na de geboorte etc. etc… Ik krijg dat maar niet uit mijn hoofd.
Misschien lees en hoor ik te veel en maak ik het mezelf hiermee onnodig moeilijk. De kans is natuurlijk groter dat het gewoon allemaal goed gaat.
Op dit moment is mijn angst hiervoor zo groot dat ik denk, het is goed zo. We blijven lekker met zijn drietjes.
Herkent iemand dit?
Ik herken het zeker, de angst neemt lijkt wel toe, we zijn gezegend met een gezond kind, maar zal een 2e gezond zijn?
Deze angst is deels ook wat me tegen houd …terwijl wij heel graag een 2e zouden willen verwelkomen.
Heel herkenbaar!!! Ik heb er drie, en bij iedere volgende zwangerschap werd de angst groter.
Misschien vreemd, maar ik herken dit totaal niet…
Hoe een zware zwangerschap ik ook gehad heb en wat een rottijd we er na gehad hebben…
Ik denk dat we gewoon gek gemaakt worden door de maatschappij, doordat er zoveel slecht nieuws naar voren gebracht wordt… ‘wat als’, ‘stel dat’…
Je bent je meer bewust van wat je eigenlijk krijgt en hoe kwetsbaar dat wonder is.
Helemaal niet gek dat je bang bent, je moet alleen wel proberen om het niet te laten overheersen.
Vertrouw op je gevoel.
Je hebt dit soort dingen gewoon ook niet in de hand, het overkomt je.
ik heb dat nou eigelijk , we hebben 2 gezonde meiden, stel als je een 3de krijgt , daarom denk ik dat we het gewoon zo laten , niet alleen die angst , maar meer twijfels di e mee spelen , zeg maar
Hier dus het tegenovergestelde min of meer gehad. Eerst alle ellende die je je maar kunt indenken na eigenlijk een prachtige zwangerschap. Dus dat er veeeeel onzekerheid boven komt drijven bij de gedachte aan een tweede snap ik maar al te goed. Een soms wel angstige tweede zwangerschap gehad, en de opluchting na de bevalling is amper te beschrijven. Terwijl niet eens alle angst weg was (of is eigenlijk) want oooh wat is zo’n klein humpje kwetsbaar etc. Maar toch…de wens was zooooveel groter dan de angst gek genoeg. Dus voor ons was het duidelijk dat we niet langer wilden wachten. En ook nu blijft het meespelen bij de wens voor een derde. Wat mij heel erg geholpen heeft is een fantastische VK om alles mee te bespreken. Om duidelijk omlijnde plannen al te hebben voor een volgende zwangerschap. Het zwanger raken is al een heel gedoe en geplan maar ja als het eenmaal zover is wordt de onzekerheid alleen maar groter. En daar helpen ze me mee door me bv al een vroege echo te geven. En zo ga ik stapje voor stapje verder. Maar die eerste stap, het besluit er weer voor te gaan zit er alleen maar in als ik in mijn hoofd ‘kan’ omgaan met de teleurstelling van een evt miskraam, als ik ‘weet’ dat het kan gebeuren en dat ik ook weet dat ik daarna weer verder kan etc. Misschien is dat een optie ook voor jullie? Een goed gesprek met de gyn die je zwangerschap begeleid heeft. En dat is echt niet iets vreemds om te vragen hoor! Een heleboel verloskundige praktijken hebben bv al een pre-conceptueel spreekuur, dus zeker met je angstige verleden incl problematische zwangerschap is zeker een reden voor zo’n gesprek. Zo kun je je angsten op tafel gooien daar en bespreken wat er allemaal mogelijk is om die angsten tot een minimum te beperken. :thumbup:
Allemaal super bedankt voor de antwoorden (ook die via pb 
) :-*
Rationeel weet ik wel dat ik die angst los moet laten, het gaat zoals het gaat en maar gewoon genieten van alles dat je hebt. Maar het is zo moeilijk!
Van het weekend hebben wij wel gesproken over een tweede :mrgreen: Dus de wens is toch groter aan het worden dan de angst :mrgreen: