Pfffff, dit is me wat.
We zijn vorige week weer bij de gyn geweest voor de uitslagen en te kijken hoe nu verder.
De vorige keer zei ze dat we waarschijnlijk IUI zonder extra hormonen konden doen, maar ze willen het nu toch mét hormonen doen…
Ik zie er vréselijk tegenop.
Niet de IUI zelf hoor, maar het spuiten.
Ik moet niks hebben van prikken en al helemaaaaaaaal niet als ik het bij mezelf moet doen.
Volgens mij kan ik dat gewoon niet eens.
Ik durf het niet.
Zometeen moet ik naar het zk voor de prikinstructie.
Ik zie er als een berg tegenop en heb er vannacht bijna niet van geslapen.
Wie stelt me gerust?
Liefs Esther :-*
Je kunt het echt wel, hoor! Je moet even over een drempel, maar van het prikken voel je helemaal niks. Het is een heel dun naaldje. Succes!
he Esseke, dat prikken valt echt heel erg mee hoor. Het is een heel heel heel dun naaldje wat ook maar een klein stukje naar binnen hoeft. Je pakt een stuk buik tussen je vingers (een vetrolletje komt nu heel goed van pas) en daar prik je in. Je kan het amper voelen. Je kan er ook bij gaan zitten, of desnoods liggen als je dat fijner vindt. Misschien wil je partner het in het begin wel voor je doen. Maar je moet het dus echt niet vergelijken met een naald die wordt gebruikt bij bloedafname. die naalden zijn al een stuk dikker en inderdaad, die zou ik ook liever niet bij mezelf naar binnen brengen (terwijl bloed afnemen 9 van de 10 keer ook geen pijn doet).
Heel veel succes en laat nog even horen hoe het prikken bevalt!!
En natuurlijk, hopelijk snel resultaat!!!
Zo hé, wat een opluchting.
Het viel me echt honderd procent mee.
Dat je je zo druk kunt maken over zoiets he?
De verpleegkundige heeft me alles heel duidelijk uitgelegd door het eerst even voor te doen.
Daarna was het mijn beurt en moest ik ook echt prikken.
Ik heb mijn verstand op nul gezet en meteen geprikt.
Daar was ze verbaasd over, dat ik het zo snel deed, haha.
De meeste vrouwen hikken er blijkbaar veel langer tegenaan.
De prik zelf voelde ik inderdaad niet eens.
Ben benieuwd hoe het straks voor het echie gaat.
Ik zie het wel zitten en ben weer vol goede moed!!!
Bedankt voor jullie lieve bemoedigende berichtjes.
Ze hebben écht geholpen.
Ik heb ze in de auto op de parkeerplaats gelezen en ben een stuk rustiger naar binnen gegaan dan dat ik daarvoor was.
Thanks!!!
Liefs Esther :-*
he Es,
Valt mee he! gelukkig maar. De eerste keer zelf zonder is natuurlijk spannend, maar dat komt helemaal goed!!!
Succes! 
Zodra je begonnen bent is het echt een makkie hoor. Je voelt je helaas wel een junkie…(ik wel in ieder geval). Zit je daar in je badjas, buik bloot, spuit er in…) suc6!
haha Ineke, dat is wel zo. Ik moet mijn hele leven elke avond in mijn buik spuiten (dus dat nog los van de spuiten om zwanger te worden) en soms sta ik in de keuken te prikken met het licht aan, buiten is het donker, en dan vraag ik me ook af hoe dat er voor en voorbijganger uitziet, hihihihi