Ik heb een dochtertje van 1 jaar.
Nu heb ik eigenlijk een hele fijne zwangerschap gehad had op wat maagzuur na nergens last van.
Over de bevalling mag ik ook eigenlijk niet klagen.
Ik heb vanaf de 1ste wee er totaal 12 uur over gedaan alle weeen kon ik makkelijk opvangen, heb er met geen 1 moeite gehad.
Toen ik bijna VO had moest ik nog even op mijn zij voor een klein randje, dat was ook echt vreselijk heel mijn lichaam verkrampte toen kon niet eens lucht halen dat had ik zo’n 3 x ongeveer dus bij een wee.
Maar het persen vond ik een ware hel ik heb 50 minuten geperst en ik vond dat zo ontzettend pijnlijk.
Nu willen wij over een tijdje stoppen met de pil, maar als ik aan bevallen denk dan ben ik echt angstig :think:
Dan maak ik mezelf maar wijs dat een 2de bevalling makkelijker zou gaan en vast niet zolang zou persen bij een 2de kindje. Maar dat is natuurlijk niet altijd zo.
Sommige verhalen die ik hoor van mensen die zeggen: ik was blij dat ik mocht persen ik kan me dat echt niet voorstellen.
Ik herken dat gevoel wel…
Ik heb bij de oudste een snelle bevalling gehad en dat was erg heftig met hechtingen erbij!
En toen eenmaal zwanger van de jongste toen sloeg de angst toe…Wat als deze nog sneller gaat en nog meer weeen en nog meer hechtingen.
Uiteindelijk heb ik alles maar op mij af laten komen en dacht zo van het moet er toch uit en dan maar heel heftig.
De bevalling verliep inderdaad in turbo snelheid( 1 uur 17 min) van de eerste wee tot de laatste maar ik kon het aan omdat ik het van me af kon zetten!
En inderdaad wat je zelf ook al zegt iedere bevalling is anders en dat is echt zo…Dus ga dr voor en probeer de vorige bevalling van je af te zetten en het komt allemaal weer goed 
:hug:
Bij T heb ik 2 uur geperst en is hij met een knip, getrek en geduw geboren.
Ja daar keek ik tijdens de zwangerschap van M ook wel tegenop.
Maar M was er binnen 15 minuten persen en dat was een kick joh!
Vergeet niet dat een tweede makkelijker gaat over het algemeen, de weg is al vrijgemaakt.
ik had precies hetzelfde als waar jij nu mee zit …
met niek was het ook horror met duwen trekken vacuum en een dikke knip. ruim een uur geperst zonder vooruitgang …
ik heb ook echt slechte nachten gehad tijdens de zwangerschap , maarja als het erin zit het MOET er toch uit …
toen de weeen begonnen heb ik het pas van me af kunnen zetten , het begint ik kan niet meer terug we zien we wat er komen gaat ( meer kan je toch niet doen )
na 6 uur en een paar minuten weeen vangen , heb ik 3 min over de uitdrijving gedaan 2 persweeen en 4x persen en dametje was er , zonder duwen zonder trekken zonder vacuum zonder knip …
en DAT was waaaaaanzinnig :thumbup: !! ik was zo trots op mezelf en het ging zo lekker ook allemaal …
de dagen erna waren ook veel makkelijker en ik voel me nog steeds in jubelstemming , maarja dat komt ook omdat klein meisje heulemaal niet huilerig is :inlove:
Die angst ken ik wel!! ook al was ik bij Fenna al zwanger toen ik me pas angstig begon te voelen. Met 37 weken mochtik ingeleid worden (vanwege het drama van de bevaling van melissa, en ik mochtniet zoveel bloed meer verliezen als teon), maar toen durfde ik dus niet, ik ging hetsteeds maar weer uitstellen, na ee peptalk van mijn schoonvader ben ik met 38 weken en 6 dagen ingeleid, de bevaling ging echt super… dat zou ik zo weer doen… helaas toen de placenta niet kwam ging het toch weer fout en verloor ik nog meer bloed dan bij melissa …