Ik heb hier al eerder een topic geopend dat Brigitte heel veel moeite heeft met poepen. Ze is aan de lactulose maar dat werkt nu even niet.
Ze heeft een angst voor het poepen gekregen. Ze houd de poep tegen, waardoor het dus steeds harder wordt en steeds meer pijn gaat doen. Kortom ze komt in een vicieuze (hoe schrijf je dat) cirkel terecht. het is zo zielig voor haar!!
Heeft iemand tips hoe ik dat kan doorbreken?
Groetjes,
Ingrid
Ach wat sneu voor je dochter en voor jou meid… zo zielig lijkt me dat.
Ik heb geen oplossing voor je, maar ik heb ooit wel eens iets gelezen over een poep-poli, is serieus hoor! er zijn heel veel kindjes die angst hebben om te poepen en daardoor helemaal verstopt raken.
Ik heb een linkje naar de website van het Emma Kinderziekenhuis. Mss kun je daar voor wat meer informatie terecht…
Sterkte er maar mee, niet leuk hoor… 
groetjes, hazze
Wat herkenbaar en ik wou dat ik de gouden tip voor je had, ben daar zelf ook al zo lang naar op zoek geweest… Maar volgens mij is die er niet echt, tis een kwestie van uitproberen…
Tigo heeft precies hetzelfde. En nu is hij 5 en het gaat eindelijk goed…
Tot en met zijn 4e ongeveer durfde hij het zowiezo niet op het toilet maar vroeg hij om een luier. Maar veel te weinig met als gevolg harde ontlasting en pijn en hele dagen bezig zijn met keuteltjes eruit werken…
Op een gegeven moment heb ik een sticker systeem geprobeerd en dat werkte tijdelijk… Tot het nieuwe daarvan af was.
Het probleem van tigo is nu dat hij zich geen tijd gunt om te drukken, hij vind het echt zonde van zijn tijd. Met als gevolg dat het uiteindelijk zo hard is dat hij bang wordt voor pijn, want dat doet best pijn bij kids.
Een paar maanden terug heb ik zelfs een klisma moeten halen bij de huisarts zo verstopt zat hij.
Heb meteen aan mijn huisarts tigo zijn hele angst/tijd verhaal uitgelegd en heb zakjes poeder meegekregen. Die poeder los je op in drinken en zorgt ervoor dat de ontlasting zacht blijft. En ik moet zeggen, het gaat nu supergoed met tigo. Okee, hij gaat nog steeds niet iedere dag maar hij raakt niet meer verstopt en ik merk dat zijn angst steed minder wordt (de zin en de tijd is er nog niet helemaal dus moet hem soms dwingend op het toilet zetten)
Dit poederje werkt NIET op de darmen, het stimuleert de darmen niet, dus je kindje zal er ook geen luie darmpjes van krijgen. Het enige wat het doet is de ontlasting zacht houden… Je kind moet nog steeds zelf het werk doen zeg maar 
Tigo weet niet eens dat hij dit krijgt, tis smaakloos en ik vertel het hem niet zodat hij gewoon trots op zichzelf kan blijven en hij niet het idee heeft dat het door het medicijn zo goed gaat.
Owja, misschien heb je wel wat aan onderstaande tip.
Tigo is op een gegeven moment met zijn voetjes op de wc bril gaan staan, een soort kikkerzit, met zn handen hield hij de bril vast. En toen lukte het allemaal veel beter. Ligt echt aan de houding, het drukken ging toen veel makkelijker. Okee, het ziet er gek uit maar als het werkt…
Heel veel succes en sterkte, ik weet hoe frustrerend het is. En het gaat ook zo aan je hart…
ik had dit ook als kind :oops: :oops: :oops: , en de huisarts van mijn moeder had kleine cadeautjes geven aangeraden. Mijn moeder vond dit niet echt een prettig idee maar was radeloos en ging het uitproberen. En ja hoor het werkte! Op een gegeven moment de cadeautjes geven weer afgebouwd en het ging sindsdien prima.
@Jillian wrote:
ik had dit ook als kind :oops: :oops: :oops: , en de huisarts van mijn moeder had kleine cadeautjes geven aangeraden. Mijn moeder vond dit niet echt een prettig idee maar was radeloos en ging het uitproberen. En ja hoor het werkte! Op een gegeven moment de cadeautjes geven weer afgebouwd en het ging sindsdien prima.
He dat is grappig dat je dit nu noemt. Dit hebben wij sinds maandag ingevoerd. Cadeautjes in de vorm van een klein toetje, of een setje potloden of stickers, heel klein.
Maar het werkt wel. Althans, het zal de samenloop zijn van dat ze nu van de griep af is, de lactulose goed werkt, etc. Het gaat nog erg moeizaam maar sinds gisteren is het gillen niet meer geweest… en daar ben ik al blij om.
Wat een ellende om je eigen kindje zo te zien…