Jayden is via een keizersnede geboren. Ik liep 15 dagen overtijd, en ben toen eindelijk ingeleid, en heb de bevalling als erg heftig ervaren. 11 uur lang vreselijke weeen, meteen vanaf het moment dat het infuus open ging, op gegeven moment werden de buikweeen ineens rugweeen, ik had inmiddels al pijnstilling gehad, later kreeg ik een pompje waarmee ik zelf de pijnstilling kon doseren. En ondanks dat stond ik op m’n kop van de pijn, en tussen de weeen door was ik totaal van de wereld van alle pijnstilling (en vermoeidheid waarschijnlijk). Overdag had de vk gevoeld naar de ontsluiting, dit was natuurlijk geen prettig gevoel, maar omdat zij heel rustig en aardig was en mij rustig uit liet puffen als ik een wee kreeg en daarna verder ging, was het nog wel te doen. Later nam de gyn haar dienst over, en dat was op z’n zachtst gezegd een ‘nare man’
eigenlijk gewoon een lul, maar goed… :mrgreen:
Hij heeft me getoucheerd, wat ik echt verschrikkelijk vond, en hij hield ook totaal geen rekening met of ik nou een wee kreeg of niet, gewoon hand erin en met grof geweld voelen naar ontsluiting (ik dacht echt dat ik dwars door de muur achter me ging) Uiteindelijk, na 11 uur weeen en 2,5 cm ontsluiting die ik sinds een uur of 5 ook al had en dus niet vorderde, is besloten om een ks te doen. Nou ja, mijn man moest dus eerst kwaad worden op de gyn, daarna belde hij naar boven dat hij eraan kwam met mij voor een ks.
Maar goed, nu ben ik dus gestopt met de pil om een broertje/zusje voor Jayden te maken, maar als ik eraan denk om natuurlijk te bevallen raak ik gewoon in paniek. Het idee om nog eens zoiets te moeten doorgaan maakt me zo bang, eigenlijk wÃl ik gewoon een geplande ks! Maar ja, dat gebeurt niet zomaar natuurlijk… Ik heb een tijdje naar een sexuoloog gemoeten omdat sex niet eens meer mogelijk was, omdat ik alleen maar die pijn in m’n hoofd had, en zo gauw we iets probeerden ik meteen op slot sloeg van binnen. Het lukte gewoon niet om normaal sex te hebben, terwijl ik best wilde. Nou ja je kan voorstellen wat dat met je relatie doet… Als mijn man maar een vinger naar me uitstak dacht ik al ‘oh nee niet wéér, straks doet het pijn en dan zus en zo…en laat maar weer’. Frustraties van mijn wederhelft tot gevolg, en dan gaat het niet lekker meer.
Inmiddels zijn de gesprekken bij de sexuoloog afgerond, want het gaat een stuk beter, ik kan tenminste weer genieten zeg maar… Zij raadde mij aan om zo gauw ik zwanger raak een verwijzing van de huisarts naar een gyn aan te vragen voor een gesprek om mijn angsten kenbaar te maken.
Nu vroeg ik me af, zijn er hier meer moeders die een zelfde situatie hebben meegemaakt? Hoe wordt daar door een gyn tegenaan gekeken, en hoe wordt er gereageerd? Ik ben bang dat ik totaal niet serieus genomen word, ze me een aansteller vinden en me maar gewoon laten geworden…
Ik kan je angst niet wegnemen voor een bevalling natuurlijk. Maar ik herken
het wel enigszins. Wat een hork die gyn!
Ook al vindt hij dat hij t allemaal prima heeft gedaan, dan nog moet hij
oog hebben hoe jij je voelt! Jij bent aan t bevallen, niet hij :silenced:
Ik denk dat t idd het beste is dat je je angsten bespreekt tijdens je
zwangerschap. Schrijf alvast op wat je wel wilt en wat je absoluut niet wilt.
Suc6
Hier een zelfde ervaring, niet de bevalling, want ik ben van de eerste wel gewoon bevallen, maar voor mij was deze bevalling ook traumatisch. (lang aan mijn lot overgelaten en uiteindelijk met de vacuum enz enz).
Heb er vreselijke nachtmerries van gehad en raakte ook nog onverwacht (maar wel gewenst) zwanger van onze tweede toen de oudste 5 mnd was.
Ik heb heel veel angst gehad voor de naderende bevalling, wilde ook het liefst een geplande keizersnede (ik weet en wist ook wel dat dat geen pretje is maar goed, toch anders, meer gepland zeg maar).
Ik heb een gesprek gehad in het ziekenhuis, waar ook erkend is dat het niet netjes was hoe het allemaal gegaan was.(dat is al fijn).
Ik kreeg een indicatie om in het ziekenhuis te bevallen.
Een afspraak met het ziekenhuis in week 36 om al mijn wensen te bespreken, een rondleiding enz.
En ik heb het veelvuldig met de vk besproken en dat is echt iets wat je moet doen om ook de juiste begeleiding te krijgen.
Ik ben zelfs bij een zweverig type geweest om het te verwerken :oops: maar dit had geen effect ha ha (ben ik te nuchter voor).
Uiteindelijk ben ik thuis bevallen, er was geen tijd meer om naar het zkh te gaan. J is binnen 3 uur geboren, het verliep allemaal heel erg goeden heel erg snel.
Het mooiste is wel dat ik de eerste bevalling heb verwerkt door deze fijne (voor zover het fijn kan zijn 
) tweede ervaring.
Mijn belangrijkste tip; bespreek je angst met de vk en ga een gesprek aan met het ziekenhuis (hoeft niet persé die gyn…maar wel dat het in je dossier staat).
Ik herken je verhaal…
B’Elanna is ook na 15 uur weeën met een spoedKS gehaald. Ik moest helaas onder volledige narcose waardoor ik de eerste 12 uur van B’Elanna’s leventje niet bewust heb meegemaakt. Ik heb met die bevalling veel psychische problemen gehad, door de slechte begeleiding die ik kreeg.
Toen Benthe onderweg was, heb ik wel uitgekeken naar de bevalling, maar hoe dichter die bij kwam, hoe zenuwachtiger ik werd.
Het bleek bij Benthe op een geplande KS uit te draaien omdat ze in een stuit lag.
Wij hebben toen een goed gesprek gehad met de gyneacoloog die toen ook mijn bevalling deed.
Over hoe het ons was tegen gevallen en hoe we het ervaren hadden.
Hij stond er heel open tegenover en gaf aan dat hij er ALLES aan zou doen om deze bevalling wél een mooie ervaring te laten worden.
Ik kwam op donderdag 7 uur in het ziekenhuis en werd klaargemaakt voor de KS. OK shirt aan, infuus in, geschoren en wel… komt de gyneacoloog de echo maken om te kijken hoe ze ligt.
VERRASSING!!! Ze lag goed en ik kreeg toch ineens de natuurlijke bevalling die ik wilde… Het was even omschakelen en spannend of de gel die ik kreeg zou werken, maar na 15 minuten had ik de eerste wee en 12 uur later was Benthe er.
Die dag was geweldig. Ik kon merken dat de gyneacoloog met het personeel had gepraat over mijn vorige ervaringen en ze deden hun best om het nu anders te doen.
En dat is gelukt. Ik heb echt de dag van mijn leven gehad…
Ik hoop je snel mag gaan bevallen en dat het net zo mooi wordt als Benthe haar geboorte!!!
Ik wil ook absoluut niet met die gyn praten eigenlijk, maar ja voor hetzelfde geld heeft die man dienst als ik bevallen moet. Want eenmaal een keizersnee te hebben gehad, mag je zowiezo niet meer thuis bevallen.
Dat was van tevoren wel mijn droom hoor, toen ik zwanger was van Jayden, lekker thuis op m’n gemakkie, onder de douche staan als ik dat zou willen, heen en weer lopen, noem maar op. Eenmaal over de uitgerekende datum heen zat ik maar te wachten en te hopen dat hij toch uit zichzelf zou komen, en een halve week van tevoren kreeg ik van een gyn (dr. G., hele aardige man overigens) te horen dat ik tot zaterdagnacht 12 uur de tijd had om thuis te bevallen en dat het daarna hoe dan ook ziekenhuis werd. En daar zag ik wel zo vreselijk tegenop! Ik wilde helemaal niet naar het ziekenhuis, en eenmaal daar, op maandagochtend, was er ook nog zo’n hork van een verpleegkundige, met hele stomme opmerkingen, die ook nog 's vergeten was mijn infuus open te draaien! :roll: Ruim een uur aan het infuus gelegen en toen kwam ze er pas achter waarom ik nog steeds geen weeen had. De gans 
En gezien ze hem al weet ik het hoe vaak omhoog had gedraaid, hij stond op 6,5 geloof ik, zat er behoorlijke druk op de slang en kreeg ik dus meteen hele hevige weeen. Van de een in de ander… Al met al niet een bepaald positieve ervaring dus…
Ik heb voor mijn nacontrole ook naar een andere gyn gemoeten dan die de ks heeft gedaan btw. De kraamhulp vond dat ook een beetje raar, aangezien ik dan ook niet die man had kunnen confonteren met hoe ik het ervaren had en waarom hij zo gehandeld heeft. En ook nog, mijn eigen vk die in de kraamweek langs kwam voor mijn controles zei dat het voor de betreffende gyn tijd was om met pensioen te gaan. Waarschijnlijk zijn er dus meer die zulke ervaringen met hem hebben gehad. Hoewel er 2 andere meiden bij mij op de zaal lagen in de kraamweek die vol lof waren over die man, dus toen dacht ik mss ligt het wel gewoon aan mij…
Ik denk dat het idd ook wel helpt als er iig erkend wordt dat het geen stijl was hoe er met mij omgegaan is die dag.
Anders als jij wisje droom ik dus niet van een normale bevalling, maar wil ik als het even kan weer een ks. Ik droom er dus eigenlijk van dat ons 2e kindje in een stuit ligt zodat ik op medische ind. een ks krijg :oops: Niet om iemand voor het hoofd te stoten!
Aan de andere kant, als je dan wel een prettige ervaring krijgt bij een volgende bevalling verander je daar mss ook wel door, en ben ik ook niet meer zo bang. Maar ja dan blijft nog het feit dat een angstige vrouw niet goed bevalt, en ben ik dus bang dat het weer finaal mis gaat.
Een nichtje van mij bijv. heeft bij haar 1e ook een ks gekregen, na een paar dagen weeen te hebben gehad, echt verschrikkelijk, ze hebben haar gewoon laten liggen en maar gewacht dat het door zou zetten. Haar bekken bleek te smal en toen kreeg ze dus een uiteindelijk een ks. Maar bij de volgende móest ze gewoon zelf proberen! (je zou toch denken dat een te smal bekken niet ineens wijder wordt maar goed…) Die bevalling is dramatisch verlopen, urenlang weeen, en tijdens het persen wilde het kindje er dus gewoon niet uit, en moesten er een tang én een vacuumpomp aan te pas komen. Ze is zo getraumatiseerd geraakt dat ze van haar leen geen 3e meer wou, terwijl ze die van tevoren graag wilde.
En dit scenario ben ik dus ook bang voor…
Ik zat zelfs te denken, mss moet ik maar ipv naar een gewone pufclub straks naar een hypnotiseur ofzo, of een haptonoom. Dat is toch voor vrouwen die bang zijn om te bevallen? Maar volgens mij vergoedt de verzekering dat niet bedenk ik me net.
Nou ja eerst maar 's wachten tot ik daadwerkelijk zwanger raak, wie weet duurt dat nog wel weet ik het hoe lang!
Maar ook die angsten moet je met de gyneacoloog bespreken… En je mag zelf kiezen naar welke gyneacoloog je gaat, dus je hoeft niet naar dezelfde…
Wat wel is, is dat dat wat je gekozen gyneacoloog in je dossier zet aan wensen de rest van de staf MOEt opvolgen MITS het je gezondheid in gevaar brengt…
Of je een KS op verzoek krijgt, ben bang van niet, maar je kunt zowieso wel aangeven dat je meteen pijnstilling wilt…
Wat wel is, is dat dat wat je gekozen gyneacoloog in je dossier zet aan wensen de rest van de staf MOEt opvolgen
Ok, ik dacht dat als de gyn waar ik een gesprek mee had gehad en die vanaf 36 weken de controles doet, en ik hem krijg ik dan geluk heb, en dat de rest dan van niks zou weten. Maar dat is niet zo dus? Nou ja ligt er ook aan hoe de overdracht van een afdeling is natuurlijk, dat verschilt ook nogal eens. Maar normaal gesproken zouden ook verpleegkundigen ervan op de hoogte moeten zijn? En als ik die ene verpleegkundige er niet bij wil hebben, zou dat dan ook kunnen?
Ja, dat vertelde onze gyneaoloog…
Hij zet je wensen erin en de dienstdoende gyneacoloog moet zich daar aan houden MITS de gezondheid het toelaat.
Je weet immers nooit wanneer je gaat bevallen en zou wat zijn als je met jouw gyneacoloog afspreekt bijv een badbevalling te doen en de dienstdoende zegt: ja maardaar begin ik niet aan…
Ik kon bij ons zelfs merken dat het verpleegkundig personeel op de hoogte was, want bij B’Elanna’s bevalling kreeg ik geen eten en moest toekijken hoe mijn man aan het eten was… Nu kwamen ze ons de keus bieden uit drie menu’s!!!
Ook de anesthesist die mijn ruggeprik kwam geven zag me benauwd kijken… Het was op precies hetzelfde moment als met B’Elanna’s bevalling, dus ik kneep hem goed… Straks zou het weer niet lukken…
Hij keek me aan en zei meteen: ik heb je dossier van B’Elanna nagekeken, heb nu andere spullen bij me en nu gaan we er voor!!!
Met 20 minuten was hij klaar…
Alleen maar omdat we het aangegeven hadden…
Gewoon in je gesprek duidelijk zijn over je angsten, gedachten en wensen en dan zal er een heleboel goed komen, echt waar!!!
Oeh wat herkenbaar. Ik had geen ll van een gyn, maar verder had het bijna mijn verhaal kunnen zijn. Hier gaan we (onder andere) om deze reden niet voor een 2e. Mijn God, bevallen ik moet er ècht niet meer aan denken. Wat een ramp. Als ik ooit nog zwanger raak dan ga ik ook hemel en aarde bewegen voor weer een ks.
Misschien verschilt het per ziekenhuis, maar ik kon in ieder geval we aangeven dat ik geen co’s aan mijn bed wilde. (Studenten) En dat is ook gerespecteerd. Dat gaf wel wat rust. Ik zou in ieder geval duidelijk je angsten en wensen bespreken. En ook aangeven dat je liever niet wil dat die ene vpk en gyn aan je bed komen. Hoewel je er soms echt niet onderuit komt met diensten enzo. Maar ik zou het zeker aangeven.
:-
Nou moet toegeven dat je me wel wat geruststelt wisje, dankjewel :-* Ik wil ook gewoon dat er goed geluisterd wordt denk ik. Die snip van een verpleegkundige kwam toen binnen en zei hij heel onverschillig 'tja ik zeg altijd het is de allerergste pijn die je ooit zult voel, maar je vergeet ‘t ook wel, anders nemen mensen ook geen 2e!’ Ik had echt zoiets van :shock: :twisted: kssssjjjjt mijn kamer uit!! :mrgreen: Maar ja ze bleef maar terug komen, echt een draak van een mens. Echt zo’n typ die alles maar op de lopende band deed… Er waren ook een paar anderen die wel heel lief waren hoor, eentje kwam binnen toen ik middenin een wee zat en kwam meteen naar me toe gerend van oh mijn god gaat het wel? Wil je pijnstilling? Dan ga ik het meteen halen! En die kwam de volgende dag ook even met me praten dat zij het ook wel erg heftig vond gaan. Wel heel netjes dus. Maar er waren echt een paar draken bij hoor
Ik vraag meteen maar een gesprek aan bij een gyn zo gauw ik zwanger ben, die dr. G. maar lijkt me, die raadde de sexuoloog ook aan namelijk.[/b]
Sis, dat kon ik gelukkig ook aangeven, hoewel zij het natuurlijk ook moeten leren dacht ik echt van nou mss bij de 2e maar nu echt niet. Ik ben geen circusvoorstelling ofzo waar je een beetje kan naar zitten gapen. Heb er wel een leerling verloskunde bij gehad, die had ik van tevoren ook een x gezien, was een aardig meisje, maar een jaar jonger dan ik geloof ik, en ik had bij haar wel een prettig gevoel en heb ook aangegeven dat zij best af en toe mocht komen. Maar géén leerlingen verpleegkunde ofzo, mooi wegwezen :mrgreen:
Toch wel erg dat je om die reden (weet niet wat je andere redenen zijn natuurlijk) geen 2e wilt, zo erg is het gelukkig bij mij nog niet, gevoel van gezellig, een kindje erbij overheerst gelukkig!
Maar ook ernstig de drang om ze te dwingen tot een ks! Hoewel dat echt niet maar zo gaat natuurlijk. Er si gezegd dat ik ongeveer 30% kans heb om bij een volgende natuurlijk te kunnen bevallen. En reken er maar op dat ik daar bij zit… :roll: