Alleenstaande moeders die fulltime werken

Hoi meiden,



Ik ben op zoek naar ervaringen van alleenstaande moeders die fulltime werken. Ik ben sinds januari alleenstaand en woon momenteel bij mijn ouders in met mijn zoontje van ruim 2. Ik werk 3 dagen per week en mijn zoontje gaat 3 dagen per week met veel plezier naar de creche. Nu heb ik een goede baan aangeboden gekregen, zo’n 125 km van mijn ouders vandaan. Wel fulltime en af en toe moet er ook 's avonds gewerkt worden.



Ik wil de baan graag aannemen aangezien mij dit weer wat financiele onafhankelijkheid geeft maar weet niet hoe ik dit praktisch moet oplossen en vind het erg moeilijk om de verzorging van mijn zoon 5 dagen per week aan anderen over te laten.



Er zijn twee mogelijkheden. Of ik verhuis met mijn zoontje naar de omgeving van mijn werk en hij moet 5 (!!!) dagen per week naar de creche. Of ik huur een kamer zodat ik doordeweeks daar kan zijn en mijn zoontje blijft dan voorlopig bij mijn ouders en blijft 3 dagen naar de creche gaan. Ik ben er natuurlijk dan in de weekenden en kom doordeweeks zoveel mogelijk nog indien mogelijk.



Ik vind het zelf een grote belasting voor mijn ouders maar zij zeggen dat ze dit graag voor me willen doen om mij te helpen weer een nieuwe start te geven. Mijn ex woont in het buitenland dus helaas kan ik de verzorging niet met hem delen.



Verstandelijk weet ik dat ik deze baan moet nemen maar het druist tegen al mijn gevoelens in t.o.v mijn zoon. Die heeft zijn mama toch nodig??



Ik zou graag van anderen willen horen hoe zij dit oplossen en tegen welke problemen jullie aanlopen.



Alvast bedankt.



groetjes,

Poppie

ik zou dan persoonlijk voor de eerste keus kiezen… je zoon meenemen en opvang aldaar zoeken… dan zie je hem toch vaker als dat je hem bij je ouders zou laten…

Qua opvoeding door anderen maakt het dan weinig uit denk ik… als hij bij je ouders blijft wordt hij juist meer door anderen opgevoed dan wanneer je hem meeneemt.



Kom ik tot het tweede punt van nadenken… ik heb het een tijdje gedaan, alleenstaand en fulltime werken… na drie maanden stortte ik volledig in… Laat staan dat ik er dan nog bij zou moeten reizen in de weekenden om mijn zoon te kunnen zien… Tel maar op… je hebt je huishouden, je werk, en dan ook nog eens minimaal 250 km per week extra reizen om maar zo veel mogelijk tijd met je zoon door te brengen. Als hij thuis zou wonen, tel maar op… werken, zoon ophalen, eten maken, huis opruimen en poetsen, toch nog iets van tijd voor jezelf zien te maken, slapen, opstaan, zoon verzorgen, naar opvang brengen… etc etc… Dat hou je even vol, maar niet heel lang…



Kan me echter wel je standpunt indenken dat het je financiele onafhankelijkheid brengt… maar dat zou dan het enige zijn… verder blijf je toch afhankelijk van je ouders… is dat wat je wil? Is er geen mogelijkheid dat je die nieuwe baan aanneemt voor minder uur? Of een soortgelijke baan zoeken bij je ouders in de buurt, zodat je wel een eigen woning kan zoeken, je ouders kunt vragen om de overige twee dagen je zoon op te vangen, maar dat je hem wel gewoon thuis hebt?



Ik denk ook maar een beetje mee hoor… ik zou het persoonlijk niet doen.

Ik moet er niet aan denken om altijd, 5 dagen per week 125 km van mijn kinderen verwijderd te zijn…



Ik zou dus kiezen voor de baan (Dat doe je immers zodat je het financieel beter redden kunt allemaal, en dus kan ik me heel goed voorstellen dat je die baan aanpakt) en verhuizen. Dan zie ik mijn kind welleswaar niet als ik aan het werk ben, maar ik kan m wel elke avond zelf naar bed brengen…



Het zal inderdaad vreselijk druk voor je zijn, maar toch… Sterkte met je beslissing meid!

Om eerlijk te zijn, ik zou niet fulltime gaan werken als alleenstaande moeder.

Ik ben al ingestort toen ik 28 uur werkte en alleen voor mijn kleine zorgde.

En dan ook nog 125 km verderop? En je zoontje door de weeks niet zien? Zou ik niet doen! Dan hem zowieso mee nemen en verhuizen. Maar dan moet hij 5 dagen in de week naar de creche. :?

Dus eigenlijk zou ik dat niet doen, maar jij moet doen wat jou goed dunkt en dan zou ik zowieso de kleine meenemen en daar een woning zoeken.



Succes met je keuze!

je heb een pb van mij.

zou je niet in de buurt een oppasmoeder kunnen vinden?

dat is toch net even iets heel anders dan een creche



succes ermee.

ik ben ook een alleenstaande moeder. Ik heb zelf de grens op 28 uur liggen, met voor een echte leuke baan een uitzondering naar 32. Meer echt niet.

Ik vind een fulltime baan niet te combineren met het (alleenstaand)moederschap, ik vind dat er dan veel te weinig contact is tussen mij en mijn kind. Ik hoef er niet 24 uur per dag voor hem te zijn, heb niet het gevoel dat ik de enige ben die goed voor hem is, maar ik ben wel de belangrijkste, dus ik vind dat ik er ook het meeste moet zijn.

Daarbij kan ik ook echt niet zo lang zonder mijn zoon. Hem alleen maar in het weekend zien? Dat hou ik denk ik een weekje vol…nèt :shifty:

Ik zou een aanbod als dat wat jij nu hebt gekregen dus niet zien als een reeël aanbod, maar als een optie die voor jou helaas niet haalbaar is.



Oke, dat is mijn mening.



Dan nu je twee keuzes: ik zie dat je ook in avonden moet werken. Hoe zou je dat oplossen als je kiest voor de mogelijkheid om te gaan verhuizen? Wie gaat er in die avonduren op je kind passen?



En zou je zelf gelukkig kunnen zijn als je je zoontje alleen in het weekend ziet? Zie je dit als een tijdelijke optie? Zo ja, wat denk je dan dat er gaat veranderen, en wanneer?



Ik kan me echt heel erg goed voorstellen dat je heel graag financieel onafhankelijk bent. Ik ken het :wink: Ik aas zelf al een tijdje op een baan voor 28 uur. Ik heb een hbo-opleiding, dus met een beetje een hbo-salaris zou ik daarmee rond moeten komen. Tot zolang werk ik nog twintig uur, het tekort wordt aangevuld door de sociale dienst.



Hoe uniek is deze kans? Bestaat er kans dat je een soortgelijke baan ook dichter bij je ouders zou kunnen vinden (dat zou al heel wat schelen, je gewerkte uren blijven er veel, maar je ziet wel ten minste elke ochtend en avond je kleine)? Of liever nog, in parrtime variant?



Succes met kiezen iig, en hou ons op de hoogte!

jeetje, ik heb geen vergelijkbare keuze te maken maar denk even met je mee…

In hoeverre zijn er mogelijkheden om bv een deel van je werk thuis te doen of flexibel in te vullen (bv 's avonds als je kindje in bed ligt?) hierdoor heb je misschien toch iets minder opvang nodig in een creche of iets dergelijks en kun je ook die baan aannemen?

Ik ben overigens niet ‘tegen’ 5 dagen creche of opa/oma hoor, als dat het beste is in jullie situatie en je kindje daar goed op reageert dan ‘so be it’ er komen heus wel weer andere tijden waarbij de situatie weer anders is. Je kind heeft je immers zijn hele leven nodig.



Succes! Het lijkt me niet makkelijk!

gr

muts

Hoi meiden,



Bedankt voor jullie adviezen. Ik heb besloten dat, indien ik de baan aanneem, ik voorlopig heen en weer zal reizen en mijn zoontje bij mijn ouders blijft. Het is ongeveer 5 kwartier rijden (1 uur als ik gas geef). Stel dat de baan niet bevalt dan ben ik net verhuist en kan ik weer mijn biezen pakken. Dat lijkt me ook erg onrustig voor mijn mannetje.



Minder dan 40 uur werken of flexibel werken zit er bij deze baan niet in en in de buurt van mijn ouders vind ik deze baan nooit en al helemaal niet voor dit salaris. Daar komt bij dat het wel een beetje een “droom” baan is en ik na 3 jaar van shit baantjes wel weer toe ben aan een uitdaging. Gelukkig hoef ik geen huishouden te runnen en is mijn zoontje idolaat van mijn ouders en de creche waar hij heen gaat.



Ik denk dat dit voor mijn zoontje voorlopig het beste is. Het zal wel moeilijk worden voor zowel mij als mijn kindje maar soms moet je keuzes maken die niet altijd even makkelijk zijn in het leven. Wil ik ons leven weer op de rit krijgen, dan moet ik dit doen. Daarbij komt dat niks definitief is natuurlijk. Gaat het niet, dan stop ik er toch gewoon mee!



Volgende week een laatste gesprek en dan maak ik mijn definitieve keuze, want ik ben er nog niet voor 100% uit.



Groetjes,



Poppie