Onze zwager (de man van mijn schoonzus) ligt heel slecht op dit moment.
Hij heeft kanker, en is opgenomen in het ziekenhuis.
Ik persoonlijk denk dat het niet lang meer duurt voordat hij zal te komen overlijden, na een lang gevecht…
Ome P. wilt graag de kids nog zien.
Yari is 10 maanden, dus die snapt het allemaal niet.
Levi is echter iets ouder dan 3 jaar. Hij weet dat ome P. ziek is.
Ome P. heeft dus ook een infuus nu, en zuurstof.
Moeten wij Levi voorbereiden, op het ziekenhuis bezoek?
Uitleggen wat zijn oom heeft, qua draadjes e.d.?
Hoe moeten we een kind van 3 jaar voorbereiden op de dood?
Of alles op “z’n beloop” laten gaan?
Het zal dadelijk vreemd zijn natuurlijk als ome P. er niet meer is…
En naast oma Koos* een sterretje in de hemel is.
En dan denk ik aan het neefje van Levi, die 2 maandjes ouder is dan Levi.
Hij moet dadelijk afscheid nemen van zijn papa. 
Wat ontzettend naar.
Wens jullie ten eerste heel veel sterkte toe.
Ik denk dat je jouw zoontje wel een klein beetje kunt voorbereiden op het ziekenhuisbezoek.
Zeggen dat oom P zich erg ziek voelt, en in het ziekenhuis in een bed ligt.
Dat hij stickertjes op zijn borst heeft met snoertjes eraan, zodat de dokter kan zien hoe het gaat met oom P.
Jouw zoontje is pas drie, mijn ervaring is dat ze vaak wel accepteren wat ze zien,zonder er al teveel vraagtekens bij te hebben.
en als hij toch nog vragen heeft over wat hij heeft gezien dan kun je nog wat uitgebreier gaan uitleggen.
En voorbereiden op de dood, dat vindt ik lastig. Geen ervaring mee, ik zou denken om in de bieb te kijken of er wat leeftijdsgerichte boekjes erover zijn. Alvast een paar keer voorlezen, zodat als het dan met oom gebeurt, je het kunt relateren aan het boekje. Misschien is het dan wat makkelijker te begrijpen voor hem.
Ik heb het te doen met jullie neefje.
:hug:
Piet en Joeri Breebaart (vader en zoon) hebben een boekje geschreven…
“als je dood bent, word je dan nooit meer beter”.
isbn: 90-6069-873-8
Is een heel mooi boekje over wat er gebeurd als iemand dood is… en wat mooi is… het is heel puur… door een kind geschreven en dus sluit het aan bij de beleving van de peuter/kleuter.
Sterkte ermee…
poeh, sterkt alvast…
Ik zou het wel een beetje voorbereiden maar niet te veel, anders wordt het zo beladen. Gewoon vertellen dat hij ziek is en daarom slangetjes heeft om het te helpen zich beter te voelen.
Ik zou na het ziekenhuis bezoek pas evt over doodgaan praten. anders begint hij daar dalijk vrolijk over in het ziekenhuis…
Voor kinderen is de dood iets heel natuurlijks hoewel ze op deze leeftijd best kunnen begrijpen dat het ook verdrietig is.
sterkte nog maals.
Bedankt allemaal!
Preggie, boekje is besteld heb hem morgen in huis. Bedankt voor de tip :thumbup:
Sterkte meid :hug:
Wij hebben helaas ook ervaringen met een paar overlijdens de afgelopen 3 jaar.
De oudste was 4 jaar bij de 1ste keer.
Het beste is er open over te zijn en kinderlijke uitleg te geven. Zon boekje is idd erg fijn en duidelijk.
kus Claudia
Mijn ervaring is om het niet te zwaar en uitgebreid te maken voor ze. Kort en simpel zeggen wat er aan de hand is (wel de waarheid zeggen) en het daarbij laten. Kinderen komen vanzelf met vragen als ze meer willen weten daarna.
Als je op bezoek bent geweest kun je er thuis nog even over hebben om te polsen hoe hij het ervaren heeft. Zeg hier ook niet meer dan nodig is en zeg de waarheid.
En hou je verdriet niet verborgen voor ze. Leg gewoon uit waarom je verdrietig bent.
En het kan ook best zo zijn dat er over een jaar ineens weer een vraag komt (dat was hier ook zo).
Sterkte met alles.
En nooit zeggen dat iemand slaapt als hij of zij overleden is. Dood is dood, slapen is slapen. Anders kunnen ze ineens heel bang worden als ze moeten gaan slapen of als ze jou zien slapen.
Wij hebben de kinderen ook altijd meegenomen naar mijn vader. Hij heeft heel lang zuurstof gehad en voor de kinderen was dat ‘normaal’. Ik geloof niet dat ik er veel woorden aan vuil heb gemaakt. Ze wisten dat hij dood zou gaan. De laatste week van zijn leven ben ik er veel geweest. De kinderen hebben toen duidelijk aangegeven dat ze er niet meer heen wilden. Ze hebben afscheid genomen en voor hun was het toen klaar. Vond het wel heel knap dat ze dat konden. En ook heel bijzonder dat ze dat konden aangeven. Mijn vader was toen al zo ver weg dat hij dat niet meer mee heeft gekregen.
Ze hebben ook allebei gekeken bij mijn oom, die een paar maanden geleden overleden is. Hier had ik ze wel op voorbereid, maar niet heel uitgebreid. Ik heb kikker en het vogeltje van Max Velthuis gelezen.
Toen A.nyk net was geboren lag ze ook aan allemaal slangetjes. Heel apart daar Y.oni daar helemaal niet van onder de indruk was. Ze was 4 en zag eigenlijk vooral haar nieuwe zusje. Ze hadden haar wel voorbereid. Even kort verteld wat ze kon verwachten.
Sterkte ermee. Een paar jaar geleden is een goede vriend van ons overleden. Van onze leeftijd en even oude kinderen. Dat heeft me toen ook diep geraakt.
Wessel is ook altijd meegeweest naar mijn zus. zij is 2,5 jaar ziekgeweest… De ene keer vol met slangetjes (na een operatie)… De andere keer kaal van de chemo…
Ik zei van tevoren niks… Wel als we binnenkwamen zei ik… “jeumig… allemaal slangen… even C. zoeken hoor”…en daarmee liet ik hem “door” de slangen heen naar haar kijken…
Ook had hij zijn eigen idee over de mutsjes/hoofddoeken… was voor het geloof zei hij… ik legde uit dat het was omdat ze kaal was geworden van de sterke medicijnen tegen kanker. Noemde alles bij naam.
Als hij vroeg “waar is ze nu dan”.? zei ik … Wat denk jij? Hij gaf dan een antwoord waarop je dan kunt doorgaan…
b.v. “ze is nog hier maar wordt zo wakker”… nou… nee dus… ze gaat niet meer wakker worden… voel maar… ze is heel koud… het bloed stroomt niet meer en haar hart klopt niet meer…
toen ze net overleden was zei hij: Oh… maar dan is dit alleen haar lijfje???
Toen ik dat beaamde zei hij… “kom, dan wil ik nu haar lijfje weer zien”… en vanaf dat moment roept hij haar naam als hij een ster ziet, en doet haar de groetjes…
En ook nu nog, een half jaar later komt hij met dingen over haar… vooral luisteren zou ik zo zeggen… niet proberen het verdriet en de vragen voor te zijn.
Ja vind het allemaal wel moeilijk hoor :oops:
We gaan dadelijk als de jongste wakker is, naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk wordt dit toch wel het laatste bezoek met kids. Dus de laatste keer dar Levi zijn oom levend ziet.
Hij komt namelijk zo snel mogelijk naar huis (als daar alles is geregeld) om te sterven…
Ben benieuwd hoe Levi er op reageert allemaal…
Bedankt iedereen alvast :-*
meis, ik kom je ff gewoon een hele dikke knuffel geven…
:hug: :hug: :hug:
Ik hoop dat - als het moment daar is - hij rustig mag overgaan…
Veel sterkte met alles !
Wat een rollercoaster aan emoties ga je door:
deze situatie is al zo zwaar en dan bedoel ik uiteraard ook je andere topic wel/niet 
… , meis ! :hug: :hug:
liefs
Gerda
Dank je wel lieve Gerda! :-*
Ja klopt inderdaad, komt allemaal nu eventjes tegelijk…
heel veel sterkte!!
hoi,
Eerst heel veel sterkte in deze moeilijke tijd :hug:
Verder zou ik het allemaal zijn gangetje laten gaan. Mijn vader is afgelopen zomer overleden. Het was te verwachten (longkanker) maar is toch opeens heel snel gegaan. We hadden Bjorn (toen 4,5) voorbereid dat opa heel wit en koud zou zijn. Hij was er niet bij met het overlijden, heeft hem in uitvaartcentrum gezien. We hebben hem ook zelf de keus gelaten of hij met mama mee naar opa ging of bij papa bleef. Hij wilde graag mee en ging er heel normaal mee om (volgens hem was opa helemaal niet wit 
). Ook bij crematie hebben we van te voren gezegd dat het helemaal niet erg was om te huilen en dat wij ook zouden huilen. Hij moest niet schrikken maar dat we verdrietig om opa waren. Dat hebben we ook gewoon gezegd als we in de tijd erna moesten huilen. Maar dat doe je automatisch toch minder bij je kind.
Verder zou ik proberen om het gebeuren bespreekbaar te houden in de tijd erna. Praat over zijn oom en de herinneringen.
Nogmaals heel veel sterkte :hug:
@juulke wrote:
En nooit zeggen dat iemand slaapt als hij of zij overleden is. Dood is dood, slapen is slapen. Anders kunnen ze ineens heel bang worden als ze moeten gaan slapen of als ze jou zien slapen.
Dit zeggen ze wel tegen ons neefje, van 3,5 jaar…
Hij is vandaag overleden om 14.08 uur…
Het was een nare en harde strijd, helaas geen rustig afscheid, geen rustig inslapen
We gaan deze week zo wie zo ook nog met Levi kijken (voor de rest van de dagen wij alleen zonder kids), dan kan Levi ook nog afscheid nemen, of in ieder geval zijn oom nog zien.
Hij vraagt er zoveel naar…Maar hij vraagt continue: ome P. ziek? Is hij beter ja?
Tja…
Precies hetzelfde vanochtend, bij het sterfbed, ons neefje:
Iedereen doet huilen. Papa is wel ziek, maar hij wordt wel beter…
Op dat moment brak mijn hart in duizend stukjes, en het is alleen nog maar verder gebroken.
Ik hoop dat Levi een beetje rustig reageert, en hij het niet eng vind.
Want dat zou ik naar vinden voor Levi zelf…
mijn oprechte deelneming bij het overlijden van je zwager meis ! :hug:
Veel sterkte voor jou en je familie…
:kaars:
liefs
Gerda
Heel veel sterkte gewenst :hug:
Precies hetzelfde vanochtend, bij het sterfbed, ons neefje:
Iedereen doet huilen. Papa is wel ziek, maar hij wordt wel beter...
Huilen
slik, emotioneel hoor
:cry:
:kaars: :vlinder:
Gecondoleerd met dit verlies; ik hoop dat je goed afscheid hebt kunnen nemen en een goede uitvaart meemaakt.
Rust zacht :**:
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
Heel veel sterkte meid! Denk ontzettend veel aan jullie…
Sterkte ook voor de familie.