Gisteren ging ik mijn dochtertje ophalen bij het kinderdagverblijf. Ze wordt over 2 weken al 2 jaar, en heeft nu al bijna een half jaar bij de babygroep gezeten. Het is dus nu tijd geworden om naar de peutertjes te gaan! Ze is er ook echt aan toe, dat merk ik aan alles. Maar toch, toen ik ze gisteren op ging halen, was ze die middag al bij de peutergroep gaan “wennen” hoorde ik van haar juffie. Dus ik naar dat lokaaltje toe, zag ik haar nergens, alles doorzocht, bleken ze buiten te spelen. Het was een drukte van jewelste! Allemaal moeders die hun kinderen kwamen halen en daar ergens in de verte zag ik mijn grote schat lopen, helemaal alleen, beetje zoekend in de grote mensenmassa! OOh ik kon wel brullen toen ik haar zo alleen zag! Ik riep haar naam en ze draaide om en kwam me brullend tegemoet, ik moest me echt heel groot houden ook niet te gaan huilen! Maar goed, gewoon dat beeld dat ze daar zo alleen tussen al die grote kindjes moederziel alleen liep! Ooh ik krijg het vandaag maar niet uit mijn hoofd. Gelukkig kwam gelijk die juf van die peuterklas naar me toe, om te zeggen dat het heel goed gegaan was die middag en dat ze er zelfs een dutje gedaan had en fijn met de andere kindjes had gespeeld. Maar ik was op dat moment alleen maar boos dat ze mijn grote schat zo maar alleen aan haar lot hadden overgelaten! Ik weet wel dat dat maar een moment opname was, maar ja mijn gevoel zegt iets anders. En ergens realiseer ik me ook heel goed dat ze hier aan toe is en dat ze gewoon alweer bijna een jaartje ouder is, en echt baby af is nu. Nu vraag ik me af of ik me gewoon niet te bezorgd opstel, en hier gewoon weer mezelf een beetje (ten onrechte) druk over maak. Herkend iemand dit?
Nee hoor, jij klinkt gewoon als een moeder die veel van haar kind houdt!
Loslaten is zo moeilijk… :shifty:
Mijn hart zou ook breken als ik mijn kind kom ophalen en ik hem zo alleen zou zien staan en als ie dan ook nog huilt!
Je zult zien, over een tijdje, heeft ze het zo naar haar zin dat ze jou niet eens opmerkt als je d’r komt ophalen.
Vond je trouwens niet dat ze al een beetje af was toen je jongste werd geboren? Ik vond mijn oudste (toen ook nog geen 2) opeens zo groot, grote billen hebben, zo zwaar, zo wijs (begon opeens te praten).
ja dat had ik ook haha precies hetzelfde! Ja het gaat hard hoor, zeker als de 2e er zo snel achteraan komt. En dat ik het dan zo moeilijk heb met haar wegbrengen naar het kdv komt gewoon omdat chloe eigenlijk uit nood geboren daar al snel naartoe moest. Toen ik nl 20 weken zwanger was van Fleur kreeg ik bloedingen en moest heel de zwangerschap rusten. Dus ja, naast de opa’s en oma’s moesten we nog iets anders gaan zoeken. Ooh ik vond het vreselijk, mijn kleine meid daarnaartoe te zien gaan! En ja, achteraf is het allemaal goed gekomen en ik moet zeggen het kdv doet haar ook erg goed. Leuk spelen met andere kindjes, eens een keertje weer wat anders voor onze kleine meid! En zo moet ik het maar zien, al blijft het moeilijk soms.
Hoi Dewel,
Ik heb ook precies hetzelfde titel als jij geplaatst bij peuter/kleuterpraat en dan op de tweede bladzij.Ik vind het allemaal ook veels te snel gaan!!! Mijn jongste wordt in Augustus 4,dus dan heb ik er geeneen meer thuis :? :? :? Ik zal dat echt missen 
Urs :-*
Vandaag is ze weer een keer naar de peutergroep gegaan om te wennen, want vanaf volgende week moet ze definitief naar dat groepje toe. Het was gelukkig wel goed gegaan, eerst een paar traantjes en daarna had ze fijn met de andere kindjes gespeeld.
Komende vrijdag viert chloe haar verjaardag nog bij de babygroep en dan is het tevens een afscheidsfeestje voor de andere kindjes en de juf. En ik kan er gelukkig bij zijn, dus kunnen we die tijd mooi afsluiten met een leuk feestje. Op naar het volgende avontuur!
…en naar al die avonturen die nog gaan volgen…
Veel plezier! 
ik vind het heeeeeeeerlijk dat jan groter word.
ben niet zo’n baby-moeder eigenlijk.
en ik vind het zooooooooo geweldig om te zien hoe hij zich ontwikkelt
qua praten en groeien en persoonlijkheid.
ben ik ook niet.
Ik vind ze wel lief natuurlijk, zeker mijn eigen kinderen, maar dat gedoe met slapen, en voeden.
Ik had ook altijd het idee dat ik ze niet snapte en zo.
Ik keek zo uit naar het moment dat ze een boterham met kaas konden eten… :oops:
hahahahahahahaha :dance:
ze zeggen weleens kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen!
maarrr het grote voordeel vind ik, dat hij kan zeggen wat er is, waar het pijn doet, waarom hij bang is.
jan is ruim 2 maanden huilbaby geweest (ca. 18 uur huilen op een dag) en vind dan maar eens uit wat er is,…
en nu kan hij zeggen van mama ik had een nachtherrie (nachtmerrie )