Misschien staat het niet goed mods, dan mag het uiteraard verhuist.
Even een stukje inleiding.
Een lang verhaal in een notendop, na 2.5 jaar het onderdrukt te hebben is er tussen mei en augustus gebleken dat ik een (postnatale( depressie had.
Oorzaak, moeilijke geboorte van onze zoon,opname, thuis, 4 maand dag en nacht huilen, weer ziekenhuisopname, thuis. Ik heb mezelf nooit rust gegund,vond mezelf nuchter en vond dat ik alles achter me moest laten. Toen wij vanaf oktober 2010 heel veel ellende te verduren kregen knapte ik in in mei 2011. Daar ben ik voor behandeld, maar ik bleek zelf een te goed en nuchter inzicht te hebben waarom ik dwanggedachtes had dat medicatie de beste weg leek.
Er is dus gekozen voor paroxetine, 20 mg. Ik wist en weet heel goed wat de consequenties zijn van het gebruik. Een geschenk uit de hemel is het geweest. Eind aug. ben ik er mee begonnen. 2 weken spierpijn en daarna ging ik alleen maar vooruit. Nu begin ik ontzettend aan te komen en durf ik het leven allemaal weer aan, dus ik heb gevraagd aan de ha of ik mocht afbouwen. Dat mocht, maar het moest wel maanden gaan duren. Eergister heb ik een halve genomen,daarna een hele, en nu 2 dagen een halve. Het doel is om naar 10 mg (dus een halve) te gaan. Nu waarschuwde de huisarts me dat het terugkeren van een depressie bij een te snelle afbouw heel erg rieel is en dat de depressie dan zelfs erger wordt. Ik had zo’n goed geveoel bij het afbouwen, voelde me prima op wat duizeligheid na, maar nu durf ik haast niet meer. Ik wil me nooit mee zo beroerd en slecht voelen, en mijn kinderen en man dit aandoen.
Nu vraag ik me dus af of er iemand is die ook dit spul heeft gehad, en afgebouwd heeft, en hoe dat gegaan is?
Ik ben jaren geleden pats boem van de ene op de andere dag gestopt :shifty: Ik slikte toen geen 20 mg, maar 10 mg per dag.
Ik had het middel wel een heel stuk langer geslikt dan jij. Ik denk in totaal een jaar of 4. Ik had het gevoel dat alles erdoor enorm afgevlakt werd. Ik merkte voor mijn gevoel geen verschil meer tussen vrolijk en verdrietig. Alles voelde hetzelfde. Na een week of wat ontwenningsverschijnselen (voornamelijk duizelingen) voelde ik me beter dan ik me jaren ervoor gevoeld had. Ik voelde weer pieken en dalen in mijn emoties.
Ik zou zeggen: probeer het, lukt het niet en merk je dat je weer “wegzakt”, dan kun je altijd terug naar een hogere dosis. Je zakt heus niet zo snel weer terug naar je dieptepunt :hug: Helaas duurt het dan wel weer een week of wat voordat je effect hebt.
Maar als jij denkt dat het kan, dan lukt het vast!
Succes :-* Ik zit nu trouwens weer aan de medicijnen, maar geen paroxetine. Die wil ik niet meer omdat ik daar zo enorm vlak van word. En ik wil juist voelen! Ik gebruik nu valdoxan.
Je kan gewoon doorzetten, je voelt/ merkt snel genoeg dat het nog niet gaat (mijn ervaring) Ik blijf het dus nog gebruiken nadat ik probeerde af te bouwen. Als je voelt dat het nog niet gaat dan ben je zo weer "goed"met medicatie, dat gaat heel snel, dus ik zou er niet te huiverig voor zijn. (je hoeft niet weer op te bouwen, je kan gelijk terug naar je oude dosis volgens mij).
Ik heb ook paroxetine gehad (gedurende dik 2,5 jaar 20mg/dag geslikt) en heb het afgelopen september afgebouwd iom de ha.
Ik ben begonnen met halve tabletjes nemen (10mg) gedurende 2 weken en daarna gedurende 2 weken om de dag een half tabletje en toen niks meer.
Het is me gelukt. Alleen de eerste week wat duizelig en zwak gevoel.
Ook de eerste maand(en) vond ik toch wel heftig omdat ik ineens alles weer zo keihard voelde. Nu gaat 't wel en heb ik alleen veel last van m’n hormonen (en bijbehorende buien) voor m’n menstruatie.
Veel succes met afbouwen. :hug:
Wat een fijne reacties meiden!
Het geeft me weer hoop om door te gaan. Ik weet dat ik het alleen kan, zo onderhand moet dat gewoon lukken!
De afgelopen twee dagen heb ik een halve geslikt, en gisteravond was ik wel heel duizelig. Aangezien ik vandaag moet rijden en werken, heb ik nu een hele genomen, puur uit voorzorg. Volgende week heb ik vakantie, dan probeer ik over te gaan naar elke dag een halve. Als ik daar zonder problemen mee kan, dan ben ik al blij :mrgreen:
Ik heb gelukkig nooit zo gemerkt dat m’n gevoelens minder werden, mn angstbuieen en dwanggedachten gingen gelukkig wel weg.
Maar ik ga nu ineens aankomen zonder dat ik wat eet en dat is voor mij moeilijk te doen, aangezien ik al fors ben.
Dus dan ga ik toch maar doorzetten denk ik…
Een van de meest vervelende bijwerkingen :hug: voor ik begon: 58kg
ton ik stopte: 74 kg
In het medicijnboek:
Bij abrupt staken van de behandeling kunnen onttrekkingsverschijnselen (bij 30%) zoals slaap- en gevoelsstoornissen, duizeligheid, agitatie of angst, misselijkheid en transpiratie optreden.
Over opbouwen en afbouwen staat dat het met tussenpozen van 2 weken moet.
Ik denk dat je beter 2 weken lang 1,5 tablet kan innemen. Dan 2 weken lang 1 tablet. Dan in ieder geval 2 weken 0,5 tablet. En dan eventueel stoppen of gewoon een paar weken dit blijven innemen tot je eraan toe bent.
Je zegt zelf dat je mocht stoppen van de huisarts, maar dat het afbouwen dan wel maanden moest duren? En dan ga je na binnen 2 dagen van 20 naar 10 mg? Lijkt mij toch een beetje te snel.
Groetjes Saskia
Hoi Reat,
Ik denk dat ik je toch zou aanraden om even met de arts te overleggen die het aan je voorgeschreven heeft. Liever iets langer afbouwen in goed overleg dan snel en “bijverschijnselen” krijgen. Is het erg als het iets langer duurt? Je wil je balance nu ook niet teveel verstoren nu het goed gaat. En gewoon goed naar je lijf luisteren.
Ik ben zelf ook gaan rommelen om prednison (totaal ander medicijn dan jij) af te bouwen, uiteindelijk bleek ook dat je 2 weken doet om een half tabletje af te bouwen met een speciaal schema! Tegenwoordig overleg ik gewoon even en ben ik niet meer zo ongeduldig omdat ik zelf ervaren heb dat soms die consequenties groter zijn dan voorzien.
Succes ermee, duim voor je stijgende lijn en een topjaar in het vooruitzicht :mrgreen:
Succes, Petri
Ik slik zelf citalopram, iets anders, ,maar zit in dezelfde medicijngroep. Ook begonnen na een PPD, slik t inmiddels al weer 4 jaar. 2 jaar terug bleek ik zwanger (is geëindigd in een mk) en moest ik van de dokter zo snel mogelijk afbouwen, moest in een week van 30 mg naar niets. En dat heb ik geweten: zo duizelig dat ik niet kon functioneren, heel veel spanning in mijn lijf en heftige stemmingswisselingen. Achteraf van de psych gehoord dat de dokter me nooit zo snel had mogen laten afbouwen en het gevolg is dat ik nu, ondanks dat t erg goed met me gaat, niet echt durf af te bouwen uit angst voor de "afkick"verschijnselen. Advies: neem echt de tijd voor afbouwen, geeft de meeste kans op succes.
Ik heb na twee jr afgebouwd maar er zelf voor gekozen dit heel langzaam te doen. Ik slikte 20 Mgr. En ben in in een half jr tijd naar 10 Mgr. over gegaan en daarna nog een paar maanden afbouwen naar nul en dat is goed verlopen! Nu slik ik weer ivm tweede ppd. Maar ben weer langzaam aan het afbouwen, zit nu op 4 dgn 10 Mgr. 2 dgn niks en 1 dag een kwart tabletje dus vijf Mgr. Zo ziet mijn med week er nu uit. Ik heb door dit hele langzame afbouwen vrijwel geen last van de bijwerkingen.
Maar hoe is het nu met jou? Ik bouw natuurlijk wel heel langzaam af en dat is misschien wat overdreven maar ik raad zeker aan het niet te snel te doen!