Hoi allemaal,
Dit las ik laatst in ´Trouw´. Wat vinden jullie ervan?
Onvruchtbare stellen hebben binnenkort een nieuwe kans op een kind: embryodonatie/-adoptie.
http://www.trouw.nl/deverdieping/overigeartikelen/article755910.ece/Andermans_kind_baren_uit_eigen_buik_
Groetjes
Mira
Pff. moeilijk om daar zo een standpunt over in te nemen. Maak me wel erg kwaad op de ingezonden reacties op het artikel. het wordt vergeleken met stellen die geen ‘hondje willen nemen’, voorbeelden als ‘een gouden kooi programma om een embryo te winnen’. Tssss. heb daar even op gereageerd.
Men weet waarschijnlijk niet hoe het voelt om niet zwanger te (kunnen) worden, nooit een zwangerschap mee te maken wat zo bijzonder zal zijn. Natuurlijk is adoptie een mogelijkheid maar dan maak je de zwangerschap ook niet mee. Persoonlijk denk ik niet dat ik ervoor zou kiezen, heb nog altijd het romantische idee van een kindje van ons samen, mocht dat niet lukken dan zal dat erg moeilijk zijn maar dan zullen we onze weg daarin moeten vinden.
Wat vind je er zelf eigenlijk van?
Gr.
Ineke
Hoi Ineke,
Toen ik het artikel las, kwam bij mij als eerste de vraag op of ik wel mijn emmies af zou willen staan? Vooral omdat ik zelf al heeeel lang in het medische circuit zit. Het idee, dat er nog een broertje of zusje rondloopt van jouw kindje :think: is wel een vreemd idee, vind ik zelf. Nu heb ik zelf misschien niet meer de jaren voor mij om 2 of 3 kinderen te krijgen. Ik word in december 40 jaar. Stel dat ik op mijn 41e voor het eerst moeder mag zijn en ik heb bijvoorbeeld 2 goede emmies over … tjaaaa moeilijk hoor om dan ze af te staan, terwijl je eigenlijk zelf nog die emmies wil ´gebruiken´. Ik zou het echt niet weten! :roll: Stel dat een goede vriendin geen goede eicellen heeft, dan vind ik het weer een ander verhaal.
De ingezonden reacties heb ik nog niet eens gelezen …
Groetjes
Mira
Nou, ik hoop van harte dat je moeder zult worden!
Ik weet nog toen mijn zusje graag zwanger wilde worden en dit erg moeizaam ging omdat ze endometriose blijkt te hebben. Ik dacht ‘dan krijgt ze toch een eicel van mij?’ Er niet bij stilgestaan natuurlijk hoe het bij ons zelf zou gaan. heb het ook nooit voorgesteld ofzo maar het is wel door mijn hoofd gegaan. Inmiddels heeft mijn zusje 2 kindertjes! De 2e zelfs helemaal zonder ‘hulp’ zeg maar en al vrij snel na de geboorte van de 1e.
Het is en blijft een wonder maar ik ben erg blij dat er ook wonderen in de medische wereld bestaan en er steeds meer mogelijk is maar waar ligt de grens?
Nogmaals, hoop dat jullie droom ook werkelijkheid zal worden!
Tja, moeilijk…
OP zich is het natuurlijk fantastisch dat de technologie zo ver is, maar of ik het een optie zou vinden…
Je draagt dan wel een zwangerschap uit, maar het kindje is genetisch van 2 compleet andere mensen.
Het is dus een vervroegd stadium van adoptie, en daarbij draag je je eigen adoptiekind…da’s wel heel apart. Maar aan de andere kant, waarom ook niet? Ik ben ook voor adoptie, vind het een mooie gelegenheid een kindje een kans te bieden, alleen zijn dit vaak kinderen die geen kansen meer krijgen in eigen land.
Emmie-adoptie, Het is natuurlijk wel een risico, en het zou wel eens een handel kunnen worden…ik denk dat we het dan over nederlandse emmies hebben.
Ik zou de mijne niet afstaan, denk ik.
Ben er nog niet goed uit, wat mijn standpunt is in deze.
Dat is wat ze noemen; hoogtechnologisch draagmoederschap. (heb overigens het stukje niet gelezen omdat er nogal wat over gehyped wordt etc niet mijn kopje thee zeg maar zulk leesvoer :oops: )
In Nederland nog steeds niet ‘toegestaan’ je mag nl alleen embryootjes/eicellen afstaan voor onderzoek. Dit schijnt te maken te hebben met de wetgeving. Wie is de moeder/vader, de drager(s), de bio papa en mama? Wat/wie is biologisch ouders de dragers of de DNA ‘leveranciers’ om het heel kort door de bocht te stellen. Allemaal lastige ethische dilemma’s waar de wetgevers (nog) niet mee kunnen omgaan. Neem bv bij een ‘gewone’ adoptie de mogelijkheid tot bedenken. Hoe pas je zoiets in wanneer de afstaande ouders het kindje niet zelf dragen? Is er dan bedenktijd tijdens de zwangerschap of pas na de bevalling?
Zoveel lastige zaken en dan hebben we het dus nog maar puur over de wetten en zakelijke achtergronden. Geestelijk en emotioneel is het nog zoveel lastiger.
Ik weet iig zeker dat ikzelf nog lang niet toe ben aan zoiets voor mezelf. Niet in de zin van accepteren van een kant en klaar embryootje maar ook niet over afstaan. Ja voor de wetenschap maar daarmee weet je ook dat er dus niet dat broertje of zusje van je mogelijk eigen kindje ergens geboren gaat worden dus dat schept al een afstand waar ik mee kan leven. Zodra er leven ontstaat uit ons leven bij een ander gezin…nog veel te ver van mijn bed en ik kan me er geen voorstelling (emotioneel dan) bij maken. :oops:
Toch een raar idee dat er ergens kinderen van jou en je partner rond zouden lopen.
En om nu een kind te krijgen waar helemaal niets van jezelf bij zit, lijkt me toch ook niets.